Vandaag is groen.....



Lekker hoor, spinazie......

Groennnnn.....

Ome Menno...

Wat gezellig.... eerste kerstdag komen Menno en Anke met Eva gezellig kerst bij ons vieren.
Lukas heeft er absoluut een vriend bij.. Zijn oom Menno..
Samen hebben ze dikke pret. Als oom Menno wegloopt, volgt Lukas meteen...
Samen met oom Menno eten.
Samen met oom Menno kijken wat iedereen aan het doen is.
Samen met oom Menno knuffelen
Samen met oom Menno paardje rijden op zijn nek.
Samen lol hebben en heel veel om elkaar geven.
En als we dan ook nog de babayfoto`s erbij pakken, lijken ze ook nog eens erg veel op elkaar...
Zij zijn twee vriendjes, absoluut!!!

Lekker samen op de bank

Lekker oom Menno....

Vrolijk Kerstfeest iedereen!!!

Wij keken Zembla.....

Daar zit je dan, zoonlief ligt boven te slapen.
We genieten van een avondje op de bank, kijken "onze" serie flikken Maastricht.
We kiezen ervoor om er een gezellig een wijntje en een nootje bij te pakken.
Vanaf de bank kijken we naar onze mooie nieuwe gordijnen die er na bijna 2 jaar eindelijk hangen.
Om ons heen gezellige lichtjes.
En dan..... dan zappen we en komen bij een uitzending van Zembla terecht.
Ik word erdoor gepakt en blijf kijken.
Moeilijke materie, ik probeer het te begrijpen.
Beelden van rijke zakenmensen, arme/uitgemergelde mensen vullen het scherm.
Het gaat over pensioenfondsen en speculaties. (als je het zo schrijft)
Rijke zakenmensen die beleggen in verschillende dingen om zo ons pensioen te kunnen bekostigen.
En dan begrijp ik het, ze hebben speculaties in voeding van arme hele arme mensen in verre landen.
Ze beleggen in bijv mais.. En als er dan schaarste is omdat de oogst slecht is gaan de prijzen omhoog het is immers schaars. Rijke mensen uit het westen verkopen, want juist nu levert het geld op.
Daardoor hebben wij goede pensioenen.
Wat wrang en wat erg dat het over de ruggen van arme afrikanen moet.
Wat erg om te zien dat er daardoor zoveel ondervoede kindjes zijn. Ons kindje ligt boven rond en gezond te slapen, als hij honger krijgt kunnen wij hem eten geven.
Maar daar??.. Daar wordt eten afgepakt, om ons een goed pensioen te kunnen geven.
Dit kan niet, dit mag niet. Er zit een dikke brok in mijn keel, tranen staan in mijn ogen.
In wat voor wereld leven wij. Boos en verdrietig kijk ik verder... Zakenmensen komen aan het woord, ze lachen het weg dat er mensen omkomen van de honger door hun.. Welnee, zo moeten we het niet zien. Het gros van de mensen die erin speculeren wil niet reageren. Waarom?? Voelen ze aan dat wat ze doen echt niet kan??
Ik kijk naar mijn wijntje.. Het is luxe
Ik kijk naar ons huisje... Het is luxe
Mijn blik gaat naar de koelkast, eten voor de kerst is daarin opgeslagen.
Waarschijnlijk is het veel te veel...
Zo kan ik nog wel even doorgaan...
Ver weg en dichterbij dan we soms denken. Zijn er mensen die niets hebben.
Die `s morgens niet weten of ze deze dag iets te eten zullen krijgen...
Ik moet mijn tranen drogen en in stilte bid ik.
Here, komt U snel terug om Uw wereld weer te maken zoals u het bedoelt heeft.

Dan schiet er een lied door me heen.. Eens zal op de grote morgen..... WAUW!!!
Dank U Heer voor die belofte....

Eens zal op de grote morgen klinken het bazuingeschal;.
dan zal Jezus wederkomen als de Rechter van 't heelal.

Refrein:
Wie zal op de grote morgen buigen voor die majesteit
Wie zal op die grote morgen vluchten voor die heerlijkheid?

Eens zal op de grote morgen 't mensdom zwijgen eind'lijk stil:
dan zal Jezus Christus vragen: 'Wat deed u om mijnentwil?'

Eens zal op de grote morgen blank en bruin worden vereend
kleur of ras is niet belangrijk, maar Gods gunst aan ons verleend.

The day after....



Zoo boos kijken, mama zou je bijna je zin geven. Bijna....

Na het nachtelijk gespook, is Lukas heel lekker gaan slapen om de volgende ochtend om 9:00 wakker te worden. Daar was ik natuurlijk erg blij mee. Ik voelde me prima uitgerust en kon er weer tegenaan.
Lukas duidelijk iets minder. Na een poosje wakker te zijn, was hij alweer erg moe..
(sja.. Kereltje consequentie van je wangedrag van afgelopen nacht.)
Snel leg ik hem lekker in zijn bedje met opnieuw zijn "gewone" slaapzak aan.
Het is de laatste slaapzak van de puckababy en die heeft wantjes aan de mouwtjes. Die doen we maar bij hem aan, zodat hij nog niet al te veel kan met zijn handjes. Hij lijkt het prima te vinden en gaat lekker slapen.
Af en toe moet ik erheen voor een speen of omdat hij weer wakker is geworden.

In bed met nieuwe slaapzak....

Het is echt doorbijten. We moeten hier even doorheen. Hoe lastig ook.
Maar we hebben er vertrouwen in.
Na zijn ochtendtukkie met veel onderbrekingen en zeker de helft korter neem ik hem weer mee naar benenden.
Lukas is ontzettend moe, komt niet goed tot spelen en weet niet wat hij wil.
We stappen op de fiets en we fietsen gezellig een rondje, dat vindt hij prima, eenmaal thuis is hij weer heel erg moe. Ik geef hem een lekkere warme fles en leg hem weer in zijn bedje, maar slapen ho maar.
Echt absoluut niet. Na een dik uur van troosten/ huilen en proberen, geef ik het op hij mag eruit.
Ik bedenk me dat het een hele lange ruk gaat worden tot 19:00..
om 18:00 is Lukas dan ook helemaal op. We lopen wat, bouwen torens, rijden met de graafkraan, papa speelt paardje, leest boekjes, we zingen liedjes. Alles hebben we ervoor over om hem nog even wakker te houden. Dan is het 18:20 we besluiten hem in een goed warm bad te doen, Lukas is echt helemaal op. (Wat wil je, normaal slaapt hij dik 4 uur op de dag, nu drie kwartier)
In bad leeft hij weer wat op en speelt lekker. Eenmaal in zijn bed, begint het krijsen opnieuw.
Ik word er ook erg moe van. Dan hak ik de knoop door, hij moet een goede nacht draaien anders raakt hij helemaal aan het eind van zijn latijn. Ik pak zijn oude slaapzak en stop het ventje erin.
Lukas schurkt zich tegen zijn knuffels en voordat ik de kamer uit ben slaapt het ventje!
Heerlijk... We oefenen overdag wel met de nieuwe slaapzak en als dat goed gaat, pakken we de nacht erbij.. Komt vast helemaal goed.
En vanmorgen?? Vanmorgen om kwart voor 8 werd het ventje wakker, helemaal uitgerust en klaar om zijn nieuwe dag te beginnen.
Ik ben tevreden, we hebben een prima keus gemaakt!

Lukas heeft weer energie, om lekker te spelen en vanalles te ontdekken!

LIEVERD!!!!!

voor 1 keer maar dan NOOIT meer!!!

Het is kwart over twee midden in de nacht.
Zoonlief zou deze nacht moeten slapen met zijn nieuwe slaapzak, met mouwen.
Klaar met de inbakerzakken, hij is daar te groot voor geworden en dat zak is versleten.
Het ging perfect.. tot een uurtje of half 12. Huilen, huilen, huilen..
Het lukte hem echt niet meer. Snel de oude slaapzak weer aan om het morgen weer te proberen.
Wat er is, ik weet het niet. Maar slapen ging de kleine man niet meer....
Krijsen, krijsen, krijsen....
Niets helpt. Helemaal niets.
Arjan moet morgen gewoon weer aan het werk dus ik besluit het kereltje bij mij te nemen..
Het werkt.. voor 3 minuten..
Ik weet het niet goed meer.. En dan doe ik iets wat ik NOOIT zou doen en wat ik ook echt NOOIT meer ga doen. Ik ga naar beneden met Lukas.
Ik zet hem in de box en hij lacht heel tevreden. Opnieuw een bevestiging voor mij, dit NOOIT meer.
Heel lief is hij nu aan het spelen, vermoeidheid speelt geen enkele rol.
Laat ik heel duidelijk zijn. bij HEM speelt vermoeidheid geen rol, bij mij wel.
Als ik naar hem kijk, lacht hij een beetje verlegen en doet zijn hoofdje naar beneden.
Hij weet het heel erg goed!!! Hij heeft gewonnen en hoe. Hij wordt nog gruwelijk beloond ook.
Morgen is dat anders!! Morgen staat er een campingbedje beneden, en als hij dan weer zo krijst (terwijl er echt helemaal niets is) mag hij een nachtje beneden slapen.
En nu ben ik het helemaal zat. Ik ga een fles maken en daarna leg ik het kereltje in zijn bed, en als hij nou heel moeilijk gaat doen.... Dan staat het campingbedje er straks al.. hmmm, geloof dat ik hem dat ook meteen maar even ga vertellen..
Het is nu klaar, de mama moet echt gaan opvoeden!!

Voor het laatst/voor het eerst....

Al een tijd is Lukas eigenlijk aan de grote kant voor de tummytub..
Maar hij vindt het altijd nog heel lekker. Dubbelgevouwen in de tummytub speelt hij met zijn voeten en probeert er al spetterend zoveel mogelijk water uit te krijgen.
Hij vindt het prima!
Op zicht vind ik het ook helemaal prima... Alleen dat gespetter wordt echt te erg.
De vloer van zijn kamertje, de kast en de commode kan ik na een heerlijke baddersessie helemaal schoonmaken en drogen.
Dus het is klaar. Lukas is met zijn bijna tien maanden voor de laatste keer in de tummytub geweest.

Omdat ons kleine badje lekte en het grote bad wel erg veel water vraagt voor een baddersessie van Lukas hebben we een nieuw klein badje gekocht.
Lukas vindt het minstens zo lekker, misschien zelfs beter.
Nu kan hij lekker spelen met badeendjes, kan hij nog steeds zijn voeten pakken en mag en kan hij spetteren wat hij wil! LEUK!!!

lief, klein nachtbrakertje/ongelooflijk nachtrustverstoordertje....

Lief klein nachtbrakertje,
Het is nacht.. Iedereen is in diepe rust. Tot de mama wakker wordt van een huilend jongetje, snel erheen speen erin en verder slapen. Helaas is het jongetje het daar niet mee eens. Hij blijft huilen en wil duidelijk iets anders. Opnieuw steekt de mama haar benen buiten het warme bed en gaat naar het kleine jongetje toe. Ze aait hem over zijn bolletje, geeft opnieuw zijn speen, dekt hem nog eens toe, knuffeltjes erbij, muziekje aan en slapen weer. Toch?? Nee hoor, opnieuw is het niet wat het jongetje wil.
Opnieuw steekt de mama de benen uit bed en maakt een warme fles. In de schommelstoel nestelt het jongetje zicht lekker bij de mama. Drinkt heerlijk zijn fles leeg, om vervolgens al schommelend zijn hoofdje in de hals van de mama te duwen en heerlijk te liggen.
De mama wrijft hem over zijn ruggetje, luistert naar zijn ademhaling en ziet het zwakke schijnsel van de straatlantaarn door de gordijnen naar binnendringen. Af en toe kraakt het hout nog een beetje van de schommelstoel. Heel zachtjes hoor je het muziekdoosje spelen. Ze hoort dat het neusje van het jongetje vol zit. Zachtjes klopt de mama op het ruggetje voor een boer. De gedachten dwalen al schommelend en knuffelend weg. Wat lijkt het jongetje al vaak zo groot, zo wijs, zo nieuwsgierig. Maar nu? Nu ben je mama`s lieve kleine nachtbrakertje. De mama kan er intens van genieten om zo met het jongetje in de stoel te zitten. Langzaam komen de gedachten weer terug in het heden. De mama fluistert in het oor van het lieve kleine nachtbrakertje dat al bijna weer in dromenland is, dat het nu echt weer tijd is om lekker te gaan slapen, dat we morgen weer allemaal leuke dingen gaan doen, maar dat je dan wel uitgerust moet zijn. Al knuffelend staan we op uit de schommelstoel, het jongetje drukt zijn lijfje tegen de mama... De mama legt hem lekker in zijn bedje, het jongetje schurkt met zijn oogjes al dicht tegen zijn knuffeltjes aan.
Truste, lief, klein nachtbrakertje!!

Ongelooflijk nachtrustverstoordertje,
Het is nacht.. Iedereen is in diepe rust. Tot de mama wakker wordt van een huilend jongetje, snel erheen speen erin en verder slapen. Helaas is het jongetje het daar niet mee eens. Hij blijft huilen en wil duidelijk iets anders. Opnieuw steekt de mama haar benen buiten het warme bed en gaat naar het kleine jongetje toe. De mama voelt irritatie opkomen. Het is nacht, iedereen is stil en ook de mama wil slapen. Snel steekt de mama de speen er weer in, aait het jongetje over zijn koppie en zegt tegen hem dat hij echt moet slapen. Het is nacht!!
Opnieuw kruipt de mama haar bed weer in. Voeten zijn koud en de mama wil slapen. Maar voordat de slaap weer zijn intrede doet in het lijf van de mama is het ventje weer wakker. De mama voelt de boosheid. Grrr.... Snel een fles maken, jochie uit zijn bed en hup drinken. Terwijl het jongetje zich helemaal tegen de mama aan nestelt voelt de mama de woede en irritatie wegebben.. Oke, kerel je bent nog maar klein.. maar o. wat ben jij een ongelooflijk nachtrustverstoordertje!
Terwijl het jongetje bij de mama een boer probeert te geven ziet de mama het zwakke schijnsel van de straatlantaarn door de gordijnen naar binnen dringen. Het is echt donker en midden in de nacht. Opnieuw beseft de mama dat ze heel graag verder wil slapen. De mama fluistert in het oor van het ongelooflijk nachtrustverstoordertje dat hij nu moet gaan slapen, dat mama hem echt niet meer wil horen totdat het ochtend is! Mama gaat je in je bedje leggen en jij gaat slapen..
Snel legt de mama het jongetje in zijn bed. Gelukkig het lijkt erop dat hij gaat slapen.
Nu slapen gaan hoor, ongelooflijk nachtrustverstoordertje!!

Hoe de mama de nacht ook beleefd heeft,
om zo wakker te worden is toch een feestje?!!!

Het lieve/ kleine nachtbrakertje heeft weer nieuwe energie
voor een leuke, gezellige, energieke nieuwe dag!

MMmmm

Manlief maakte een heerlijke irish Coffee!!!

Nieuwe hobby...

Lukas weet het heel zeker. stappen en staan zijn de aller aller leukste dingen die er zijn.
De mama weet het ook zeker.. Het wordt tijd dat hij het zelf kan..
Want hoe stoer Lukas het ook vindt. Zelluf doen.. is er niet bij.
Hij kan namelijk zichzelf niet optrekken, en stappen moet ook echt nog een tijdje aan mama`s of papa`s handen. Wanneer de mama hem in de box wil zetten om te spelen begint het.
Strijd!! Lukas draait, wringt en doet er echt alles aan om zijn benen onder zijn kontje te houden. STAAN MAMA STAAN!! Als de mama hem zijn zin geeft en aan de rand van de box zet, is hij heel blij en ontzettend trots. Als hij samen met de mama rondstapt door de kamer is hij ook heel blij en heel trots.
Het is ook echt leuk om te zien, maar af en toe moet hij "gewoon" zitten en spelen. Gelukkig kan Lukas dat ook heel goed!! En dat optrekken?? De mama is benieuwd wanneer hij daarmee gaat beginnen..

Opperste concentratie

Kijk mama, met 1 hand los!!

Op de fiets.....

echt wel een mooi plekje

Nadat de fiets al 3 weken bij de fietsenmaker stond te wachten tot ik eindelijk tijd had om hem op te halen met manlief konden we gaan fietsen!!!!
Helaas gooide de regen, de vroege donkerte en heel veel verjaardagbezoekjes roet in het eten.
Maar vanmiddag was het eindelijk zover.
Lukas een warme jas aan, sjaal om en muts op en hup op de fiets.
ZOOOO WIJS!!
samen hebben we papa naar de kerk gebracht en zijn met een klein ommetje, langs eendjes en gezellige lichtjes terug gefietst naar huis.
Super leuk om zo lekker door de stad te kunnen fietsen. Lukas kan heerlijk om zich heen kijken en zit lekker hoog.
En voor mij is het weer een stukje vrijheid. we kunnen nu even snel een boodschapje doen.
Of even heen en weer naar de bieb en de stad.
Er gaan vast nog veeeel meer fietstochtjes volgen!

Joehoe op de fiets.. strak en warm ingepakt...

De steeg uit en de paden op de lanen in.

Fotograaf....

Twee weken geleden in Nijkerk was er een fotograaf in de supermarkt.
Dus hup met z`n allen in de auto en we laten de kids vastleggen op de gevoelige plaat.
En dan is het moment daar dat alle foto`s klaar zijn, ze liggen uitgestald op een grote tafel.
Foto`s op doek, foto`s bewerkt, foto`s uitvergroot.
En elke keer weer staat er een lachend, vrolijk kereltje op!
En dan moet je kiezen! Ik kan niet kiezen....
Zoveel foto`s en wat ontzettend slim om het allemaal kant en klaar neer te leggen.
En dan te bedenken dat wat niet gekocht wordt gewoon vernietigd wordt.. hmmm...
Nu zitten we thuis met stoere, leuke foto`s. En een prachtig wijs linnen doek..
Nu nog een mooi plekje zoeken waar die kan hangen.....
(kleuren kloppen niet helemaal, foto`s van foto`s is natuurlijk nooit helemaal geweldig.. Maar een indruk geven ze wel)

De aller aller mooiste!!

In het mandje...

"Boer Harm"

vader-zoon momentje.

Heerlijk samen met papa op de bank, foldertjes lezen.
Gewoon  omdat met z`n tweetjes zo leuk en gezellig is.

Mijn mannen!!!

adventstijd

We zitten in de aanloop naar kerst.
Wat zal Maria gedacht hebben toen ze hoorde dat ze zwanger zou worden?
Zal Maria hebben kunnen beseffen hoe groots en bijzonder haar kindje zou zijn??
Onderstaand lied heeft de Dominee vanmorgen laten horen.
Mary did you know???

Wie zichzelf overwint, is sterker dan die een stad inneemt!

Er zijn een paar dingen waar ik niet van hou, nou.... zeg maar gerust die ik echt eng vind!
In de auto rijden met regen, natte wegdekken, in het donker rijden, van en naar een bestemming terwijl ik de weg niet helemaal goed weet.(gelukkig is de tomtom uitgevonden!!!) en parkeergarages.
En laat dat nou net gistermiddag allemaal moeten!!
Ik heb een uitdaging, een hele grote!!







Lukas moet nog een keer voor controle naar de kinderarts.
We zijn gezellig een dagje in Lemmer. Dus rijd ik met Lukas achterin naar het ziekenhuis in Zwolle.
Ik besluit de uitdaging helemaal compleet te maken en laat de tomtom voor wat die is.
Ongeveer weet ik de weg wel, en anders kan ik prima borden lezen..
Na twee minuten in de auto, komt de regen met bakken uit de hemel.
De ruitenwissers zwiepen op hun hardst, mijn hart klopt op vol vermogen, en Lukas die uit zijn heerlijke slaap is gehaald gilt op vol vermogen.
Het wegdek raakt verzadigd en de plassen nemen toe. IK HOU HIER NIET VAN!!
Ik blijf maar tegen mezelf zeggen: "Rustig doorrijden, gewoon kijken waar je heen moet, je hebt je rijbewijs niet voor niets, negeer Lukas die slaapt zo wel weer verder, Je kunt dit! Ga zo door.. "
Adrenaline giert door mijn lijf, ik zit onder de stress.. Maar ondertussen ben ik mooi wel onderweg.
O nee.. een vrachtwagen.. Een muur van water wanneer ik hem toch echt in moet halen, want hij rijdt niet snel. voor je kijken, doorrijden. whaaaa voel ik de auto nou slippen?? NEEEEE.. ONZIN!!
doorrijden.. ingehaald yes!
Mijn handen liggen verkrampt om het stuur. Please, mag die regen ophouden!!!
Lukas heeft het gelukkig opgegeven en slaapt weer. Dat scheelt toch weer de decibellen van zo`n 8 vliegende straaljagers om je hoofd.
Ik moet de snelweg op.. en ik ben niet de enige. Ook een vrachtwagen gaat richting Zwolle deze is vast zwaar beladen en moet heel rustig de bocht nemen. Een auto die erachter rijdt moet flink remmen, geen probleem hoort er allemaal bij, maar ik wil NIET remmen, daar krijg je aquaplanning van.
Langzaam besef ik dat ik toch heel rap moet gaan kiezen tussen twee kwaden, remmen of de bumber van mijn voorganger zoenen. Dan toch maar remmen... en.. het gaat prima.
Snel invoegen en doorrijden weer.
Opnieuw een dilemma.. Zal ik bij Zwolle-centrum eraf? dan weet ik de weg precies, lekker veilig idee en makkelijk. Of Zwolle-Noord eraf veel kortere route en eigenlijk de weg die je "hoort" te nemen.
Ik besluit alle uitdagingen die ik nu nog tegenkom te pakken en rijd door naar afslag Zwolle- Noord.
HELP!! 4 banen! Op welke moet ik nu rijden. Ik besluit gewoon de baan te pakken met de allerbeste ZOAB, zo min mogelijk water. Afslag Noord hup eraf en richting ziekenhuis.
Het gaat goed. De regen stroomt nog steeds met bakken uit de hemel. Wanneer ik voor het stoplicht sta, besef ik ineens dat je de weg niet meer kunt zien, zoveel water. Weer zeg ik tegen mezelf: "rustig blijven, rustig doorrijden, je kunt dit!!!"
Ja, het lukt inderdaad de parkeergarage komt in zicht. WHAAA!! volgende angst om te overwinnnen.
Het is ondertussen rond de klok van 4 en dus bezoekuur. Het is stampvol, ik ontkom er niet aan, ik moet een paar etages naar boven. Kaartje uit de automaat, goed opruimen anders ben ik die straks weer kwijt en gassen hiiiiiing hiiiiiiing.. gelukt eerste etage!! Bij de derde etage vinden we een plekje.
Ik neem heel goed in mij op waar ik parkeer zodat ik me straks niet helemaal wezeloos hoef te zoeken.
Lukas in de maxi cosi op de arm en hup naar de Amalia-kinder afdeling.
We zijn dik 20 min te vroeg, dus ik hoop dat de arts niet teveel uitgelopen is.
De kinderarts is prima op tijd en helemaal tevreden!! Na Lukas gewogen te hebben (8.9 kilo) mag ik hem weer aankleden en met 10 minuten sta ik weer buiten de deur. De arts heeft Lukas helemaal gezond verklaard. De arts is zelf ook opgelucht dat het met Lukas nu zo goed gaat. Hij bekent zich heel wat meer zorgen te hebben gemaakt dan dat hij aan ons kenbaar wilde maken. Na een goed afrondend gesprek mogen we de terugtocht naar Lemmer aanvaarden.
Ik voel me stoer, opgelucht en trots. Die terugweg gaat vast ook wel lukken.
Maar opnieuw een angst om te overwinnen, het wordt donker!!!
En het regent nog, de wegen zijn bijna overgegaan in rivieren, en ik besluit nog steeds de tomtom niet te gebruiken en ik moet de parkeergarage nog uit. Alle angsten in 1 keer!!!
eerst maar eens betalen, voor me staat een man die te weinig geld heeft. ik besluit voor hem te betalen. De man is me heel erg dankbaar en ook dat voelt goed. Oke.. hoofd erbij, betalen, auto zoeken, Lukas vast maken en gaan met die banaan. bij de slagboom bedenk ik me ineens dat ik toch echt het uitrijkaartje nodig heb.. Waar is dat ding????????? in mijn zakken? Bij Lukas in de maxicosi? op de bijrijdersstoel? Nee overal niet.. Nog een keer alles doorzoeken, gelukkig blijkt het kaartje stiekem toch in mijn jaszak te zitten. kaartje in de automaat en gassen, gassen, gassen ik zie namelijk die slagboom nog eens een keer op ons autootje landen. Onzin, ik weet het maar toch.. dat gevoel he.
Na een donkere, natte rit zijn we weer veilig thuis.
fffffjjjjjjuuw.. Een blij, gezond, hongerig jongetje zit achterin. Hij heeft geen weet van de overwinningen van zijn mama. Maar de mama absoluut wel.
Ik ben heel dankbaar dat we weer veilig terug zijn, dat ik mijn man in de armen kan nemen. Mijn zoon officieel gezond mag noemen, het dossier van de kinderarts gesloten is en ik de complimenten van de kinderarts mag overbrengen aan mijn man, omdat hij vond dat we ons er heel goed doorheen hebben geslagen in de tijd dat het niet goed ging met ons kleine mannetje. En sja.. Dat voelt natuurlijk goed.

Van een verdrietig iniemieniemannetje met pijn

naar een vrolijk, gezonde boef! GENIETEN!!