bad-momenten

Een druk spetterend, gekke bekken trekkend, in het water trappend lijfje geniet van het warme water.
De mama wast en sopt het mooie lijfje.
Het ventje vindt het prima en wast en sopt vrolijk mee.

Na een poosje ontdekt het kereltje weer zijn badboekje.
Ontspannen liggend op zijn buik met het boekje voor zich, geniet het ventje van het warme water en zijn boekje.
Wat blijft het badderen toch een gezellig moment!

verwonderen..

Stel je bent een jongetje van ruim anderhalf....

`s morgens vroeg word je wakker in een wat vreemd bed met de stemmen van je nicht en neefjes al om je heen. Je wordt uitbundig begroet en je knuffelt en kust wat af.
Als je aangekleed bent mag je gezellig samen met je oom, mama, neef en nicht een broodje eten.
Geen hap verdwijnt in je mond omdat je vol verwondering zit te kijken naar alles wat er gebeurt.
Torens die door je neef gebouwd worden van bekers, borden etc, etc,
Je nichtje die hele grote happen brood kan eten en lekker gekke bekken kan trekken naar je.
De kletspraatjes die over de tafel gaan zorgen er ook voor dat je alles even interessant en leuk vindt.
Dan krijg je te horen dat je mee mag in de auto en dan naar de school van je nicht mag om mee te kijken en naar de school van je neef om daar te kijken.

Je vliegt de gang in, pakt je laarzen en jas en gaat in de auto zitten. Na een autoritje zie je een groot gebouw met een glijbaan en een speelrek een super gezellig lokaal met heel veel stoeltjes waar je mee kan schuiven en op kan klimmen.
Wanneer je dan je nicht hebt geknuffeld en gekust mag je mee naar de school van je neef. Daar staat midden in de groep een grote houten auto waar je in kan klimmen en kan gaan sturen. Waar je ook kijkt zie je verklede kinderen en om je heen en lieve juffen.
Als je je neef een dikke kus en knuffel hebt gegeven, mag je weer in de auto.

Eenmaal thuis is de jongste telg van de familie v/d Boom ook wakker en al roepend loop je de gang in om vervolgens je neefje te knuffelen en lekker te gaan spelen.
Dan word je weer in je bed gelegd want van al die nieuwe indrukken word je moe.
Eenmaal uit bed, mag je weer in de auto en "Meneer Konijn" mag mee.
Als je dan op de snelweg rijdt en Meneer Konijn mag ook nog sturen is het feest al bijna compleet.
Lachend kijk je toe hoe je knuffel de auto laat slingeren, af en toe op de toeter drukt en met zijn neus tegen de ruit gedrukt zit om net als jij vrachtauto`s te kijken.

Ineens remt de auto, mag je doei zeggen tegen je oom en zie je een torenhoge trap.
Die trap ga je samen met je mama beklimmen. Ondertussen hoor je een fluitje van een conducteur en een omroepstem die vertragingen vertelt.
Om je heen lopen veel mensen en je weet niet waar je kijken moet omdat er zoveel om je heen gebeurt!

in de verte klinkt wat gerommel en gestommel en dan vertelt mama dat dat de trein is waar je in mee mag, enthousiast klim je in de trein, zegt iedereen gedag en je gaat op de stoel zitten en kijkt naar buiten waar allerlei dieren aan je voorbij trekken. (koeien, paarden, schapen)

Dan remt de trein en val je lachend achterover op je stoel. Je mama trekt je uit je stoel en vertelt dat je nu ook nog in de bus mag. De busschauffeur heeft haast zodat je nog niet de kans hebt om te gaan zitten en je vooruit valt, gelukkig is mama vlak achter je en zorgt die ervoor dat je niet met je neus in het gangpas valt en dan is dat eigenlijk ook heel grappig en lachwekkend. Al kletsend met een oude mevrouw naderen we de bushalte waar we uitstappen. Na een korte wandeling zie je eenden, heel veel eenden. Je zwaait en rent naar ze toe, de eenden stuiven alle kanten op en jij lacht en lacht.
Het is te ver lopen voor je korte beentjes en mama zet je met een grote zwaai op haar nek en begint  liedjes met je te zingen al zingend en hupsend op je moeders nek nader je het huis waar je opgroeit.

Vrolijk stap je naar binnen... Je mama kijkt vanaf een afstandje naar je en denkt: "Je zal toch ruim anderhalf zijn en zo`n ochtend/middag achter de rug hebben.. heerlijk toch?!!!

Kben d`r nog....

Ik ben er nog wel hoor!!

Alleen zegt mijn lijf: "moe" en voel ik me misselijk. Energie is bij mij ver te zoeken en bij onze lekkerbek Lukas in grote hoeveelheden aanwezig!
De inspiratie is een beetje verdwenen en ik ben heel bewust en intens aan het genieten van ons kleine ventje wat ontdekt, speelt, veel begint te kletsen, geniet van de herst en de "stokke, en blaaje"

Zodra de inspiratie terug is, het energiepeil wat omhoog, het misselijkheidspeil naar beneden ben ik er weer!!!!!!

zucht.... hopelijk is het morgen al zover.....

verrassing!

En opnieuw wordt de familie een beetje groter.
Opnieuw mag er een klein babytje in een mamabuik groeien en ontwikkelen.

Alleen is het deze keer wel een heel speciaal babytje.
Want dit babytje mag onder mijn eigen hart groeien en mijn hormonen in de war schoppen. (wat het dan ook naar hartelust doet!!!)
en voor onze eerstgeborene is er ook een nieuwe rol weggelegd, namelijk die van: GROTE BROER!!!

Temperament..

Vrolijk fietsen de mama en het ventje naar de winkel.
Al zingend over koetjes, klokken die BIM BAM slaan, visjes die in een kom zwemmen etc etc komen ze bij de winkel aan. Heerlijk kletsend en giebelend lopen ze naar de winkelwagentjes.
"Zo grote vent, mama zet je in het wagentje want we moeten best veel boodschappen hebben."
"Nee, Neeeeeeeeeeeee" Het ventje laat zich languit op de vloer vallen en schopt, slaat en gilt.
Oke, uuuhm... wat zullen we eens gaan doen.. De plek die Lukas uitgekozen heeft is sowiezo niet handig, want zo kan niemand meer een karretje pakken.
Kordaat pakt de mama het zoontje op en zet hem in het karretje. Al spartelend en vechtend moet het ventje het opgeven, hij zit toch echt in het karretje.
De mama heeft 1 hand om te sturen en de andere gebruikt ze om de kleine driftkop te beschermen voor een val uit het wagentje.
Terwijl het ventje krijsend, gillend om zich heen slaat en trapt, baant de mama zich een weg door de winkel.
Vriendelijk lachend passeert ze alle mensen en verzamelt de boodschappen. Het gaat snel, want Lukas is zo lief om met zijn gekrijs iedereen te alarmeren dat we eraan komen.
Ondertussen probeert mama zoonlief te kalmeren.
Het heeft geen enkel resultaat en mama besluit hem maar te negeren.
Tot er een vrouw naar de mama toeloopt.
"Mevrouw, dit kan toch niet. Dat kereltje heeft zoveel verdriet!" De mama zou het liefst nu reageren zoals Lukas al doet, maar dat gaat haar toch iets te ver.
Vriendelijk maar o zo beslist zegt ze tegen de vrouw: "Het kan dus wel, het is een kleine driftkop en het gaat ook wel weer over. Het is geen verdriet het is pure woede."
De mevrouw is het niet met me eens, en dat hoeft ook niet als ze me er nu maar langs laat.
Iets dwingerder zeg ik: "Een hele fijne dag nog, wij gaan de boodschappen betalen."
Vlug met de kar naar de kassa. Onder luid geschreeuw betaalt de mama, negeert het zoontje en de mensen die het blijkbaar een prachtige attractie vinden.
Boodschappen in de mand, Lukas op de fiets en crossen naar huis. Onderweg gilt en krijst Lukas door. Wow, dit is wel een echte driftbui!! Zachtjes zingend probeer ik hem rustig te krijgen, maar het heeft geen effect. Opeens schrikt de mama zich naar, want het ventje heeft het tuigje los en zijn voeten ook.. Hij laat zich opzij vallen en de mama kan hem nog net op tijd vastpakken.
Fiets neerzetten, Lukas weer goed strak in het stoeltje en hup naar huis.
Thuis de boodschappen opruimen, Lukas negeren die de vloer dweilt en zichzelf helemaal kwijt is.
De mama vindt het sneu, maar het ventje moet leren dat hij niet altijd zijn zin kan krijgen.
De mama loopt naar het ventje en pakt hem heel stevig vast. Al schoppend en krijsend laat het ventje het toe. De mama loopt door de kamer en neuriet in zijn oortje, vertelt hoeveel ze van hem houdt en dat het helemaal niet erg is dat hij zo boos is. Langzaam, tergend langzaam voelt ze het lijfje rustiger worden en de woede verdwijnen tot er alleen nog een intens verdrietig jongetje over is.
Samen kruipen we op de bank en dan slaat het ventje zijn armen om zijn mama en geeft de mama een kusje terwijl de tranen over zijn wangen lopen. De mama drukt het ventje tegen zich aan, zingt en moet ook wat wegslikken. Na een paar minuten is hij stil en ligt hij helemaal moe bij de mama.
Die legt hem lekker in zijn bedje waar hij bijna direct in slaap valt.
Zachtjes fluistert de mama:
"Lieve Lukas,
Wat vecht je elke keer tegen je eigen temperament.
Je snapt zelf niet wat er allemaal in je lijfje gebeurt.
Maar mama zal voor je zorgen! (en sja.. dat doet ze ook door consequent te blijven...)
Lekker slapen lieverd!"

Haajo, haajo

 

De mama en lukas fietsen gezellig naar de winkel om een vergeten boodschap te halen.

Als ze vlak bij de winkel zijn staat de straatkrant verkoper er ook. Lukas zwaait vrolijk en roept: "haajo!" De man lacht en zegt: "Hey vriendje, ben je er weer!" De mama glimlacht vriendelijk en we rijden door. Na een paar meter parkeren we de fiets en de mama haalt Lukas uit het zitje. Hij kijkt zijn mama aan zwaait en zegt: "Doei!" De mama antwoord met: "Waar ga je naartoe?" Het ventje begint te stralen en zegt: "da, die!" De mama begrijpt het niet helemaal, maar laat het ventje gaan.

Met verliefde ogen kijkt ze het weglopende jongetje na. Maar zomaar weglopen doet Lukas niet en ook nu niet. Hij heeft absoluut een doel. Hij loop regelrecht naar de straatkrant-verkoper toe en zegt: "Haajo, ha?" en steekt zijn hand uit naar de beste man. Deze zakt door zijn knieën en geeft ons lieve mannetje een hand, strijkt hem door zijn haren en zegt. Hallo, lieve jongen! kwam jij een handje geven. Het jochie glimt en zegt: "Ja!"
De mama ziet het gebeuren en denkt: "Zo simpel kan het zijn, gewoon een hand geven, iemand groeten en klaar. Maar de mama denkt meteen dat ze op z`n minst geld moet geven en toch zeker een krantje moet kopen." Het jochie laat zien dat dat niet het belangrijkst is. Lukas kijkt de man nog even aan steekt zijn hand op en zegt: "Doei!!, daahaag" al zwaaiend loopt hij terug naar de mama pakt haar hand en neem haar mee de winkel in. De man volgt met vriendelijke, haast ontroerde ogen mijn lieve jongetje.
En de mama is een lesje rijker!

Het hoeft niet altijd geld te zijn, onverdeelde aandacht doet een hoop goed!

Een nieuw Wonder(tje)

Opnieuw feest in de familie en deze keer aan de Trouwborsten kant.
Er is een klein, mooi, donker ventje geboren.
Dit lieve kereltje is een broertje voor Lisa die nu een echte grote zus is!

Dit kleine jongetje krijgt de stoere naam: Aran Matthias roepnaam: ARAN!

En wij?? Wij knuffelen, maken kennis en zijn blij en dankbaar dat de familie weer wat groter is.

Aran met zijn mooie bos zwarte haartjes.....

stoertje Aran..

en..... weg ermee...

2 dagen voordat Lukas anderhalf wordt is het zover.
De mama is er gewoon klaar mee, het ventje crosst het grootste gedeelte van de dag op zijn auto door het huis, of speelt met zijn kleine autootjes en neemt dan zoveel mogelijk ruimte in.
Omdat hij nog maar weinig in de box zat en de mama het nu ook wel prima vindt is de box vandaag opgeruimd.
Hup losschroeven, uit elkaar halen, in de doos en de de zolder op.
En nu op zoek naar een stoer, handig, leuk, tafeltje met stoeltje.

en tot die tijd? genieten we van de extra ruimte.
en de mama??... staat toch wel even stil bij het feit dat er weer een fase afgesloten is......



Zo.. Even de schroefjes los..

Kijk mama, ik heb de sleutel!



Zo uit elkaar en nu optillen en in de doos.



Alles in de doos en.....





Een vreugdedansje: Tra, la, la, la, la... hier ga ik nooit meer in...

Oorontsteking..

Voor de vakantie was het al raak.. Na veel gezeur en gedoe konden we eindelijk bij de huisarts terecht om de oren van Lukas na te kijken.
En ja hoor, ontstoken.
Allebei de oren waren ontstoken en daar kwam de hoge koorts en het hangerig zijn vandaan.
Met veel liefde hebben we ons ventje verzorgd en de medicatie gegeven.
Daarna konden we lekker op vakantie, het leek allemaal prima te gaan, soms was het ventje wat hangerig of erg moe.
Eenmaal thuis ging het al snel weer mis opnieuw huilen, koorts (en flink) en maar met zijn handen naar zijn oren toe. Dit kon niet goed zijn!
Opnieuw contact opgenomen met de huisarts en gelukkig konden we nu al redelijk snel er naartoe.
En ja hoor, weer beide oren ontstoken en weer een kuur.
Dit keer heeft het ventje meer pijn, hogere koorts en is hij moe, moe, moe.
Zo zielig en terwijl de mama aan het werk is zorgt de papa voor het ventje.
Ik heb diepe bewondering voor Arjan hoe hij dan voor Lukas zorgt.
Niets is hem te veel, alles doet hij voor hem. Wil Lukas op de bank liggen en dan op zijn rug gewreven worden? Papa doet het.
Wil hij naast papa zitten, papa neemt de tijd.
Is hij huilerig en jengelig, papa toont engelengeduld.
Wil hij graag bumba kijken, papa regelt het.
Als het ventje wat wil eten? Papa maakt het klaar.
Heeft het ventje liefde en knuffels nodig? Papa geeft het, met een beetje extra.
Moet het ventje slapen, maar wil het niet van de pijn en koorts? Papa zit ernaast en helpt hem in slaap.
Wauw, wat wil je als kind nog meer?!
Apetrots ben ik op mijn man.
En als we al dat geduld en liefde en het aanslaan van de kuur, bij elkaar optellen krijgen we een jongetje dat weer lacht, onderneemt, speelt en natuurlijk alles met zijn papa wil doen. ALLES.
En ik kijk en geniet van de allerliefste, geduldigste en meest geweldige papa van de wereld!
En die papa is toevallig MIJN MAN!!! WAUW!!!

Koortsig koppie

Bankhangen, speen erbij en Bumba kijken verder NIETS

Ja, de kuur slaat aan we kunnen papa weer helpen!

Dit bekkie is veel leuker dan een koortskoppie!

Huiselijk, gezellig, genietmomentje!

Lekker!

Nadat we gisteren aardbeien hadden gekocht, gingen we die vanmorgen maar eens gebruiken om een aardbeientaartje van te maken.
De mama staat bij het aanrecht en is de aarbeien aan het schoonmaken terwijl manlief het buiten gezellig maakt.
Het ventje staat aan de mama te trekken en roept: "Die, die.. mee, mee, die mee!"
De mama denkt dat ze hem snapt en vraagt: "Wil je graag meehelpen met de aarbeien?"
"Ja, mee die!"
Prima! Met een grote zwaai zet de mama het ventje op het aanrecht, waarbij hij aandachtig toekijkt hoe de mama de aarbeien van hun kroontjes ontdoet. Af en toe schiet er een handje voorlangs om een aardbei te kapen en lekker op te eten.
Al snel is het klaar en gaat de mama met behulp van het zoontje de aardbeien op de taartbodem leggen. Het ventje is enthousiast en helpt vrolijk mee. Maar na een stuk of 3 aardbeien kijkt hij eens naar de taart en de mama ziet hem denken: "Waar ben ik mee bezig?! Die aardbeien horen niet op een taart, maar in mijn mond!"
Vrolijk kijkt hij naar de mama en zegt: "Die nee, die ham!"
Het ventje is nog niet uitgesproken of de aardbeien verdwijnen in een razend tempo van de taart in het mondje van het ventje.
Lachend zet de mama het ventje op de grond en vertelt hem dat hij zo niet kan helpen want dan zijn de aardbeien op voordat we ze als taartje kunnen eten.
Met de belofte dat het ventje zo mag helpen met het mixen van de slagroom gaat ze alleen verder.
De taart is af en de mama zet hem even aan de kant omdat ze anders te weinig ruimte in haar minikeukentje heeft. Fluitend pakt ze de spulletjes om de slagroom te kloppen, opnieuw wordt het ventje met een zwaai op het aanrecht gezet om te helpen. Samen maken de mama en het ventje lekkere slagroom.
Als de mama zich omdraait om een taartpuntje te snijden en er slagroom op te doen ziet ze het.
Een leeg plekje op de taart, waar net toch echt nog aardbeien lagen.
Lachend kijkt ze naar het ventje en vraagt: "Waar zijn die aardbeien nou gebleven?"
Het ventje lacht en knikt driftig heen en weer met zijn hoofdje met de woorden: "Die ham ja!"
De mama geniet en lacht.. vrolijk brengen we de taart met aardbeien naar buiten en genieten van een heerlijk zonnige zondag!


Mama helpen!

Zonde om die aardbeien op de taart te leggen!



Slagroom maken.

Dit is nou het lekkerst van helpen!

Hmm... wie kon er hier niet wachten met aardbeien eten???!!!

Viva la France!!!!...

We zijn weer thuis!!
Onwijs genoten van elkaar, ons lieve, ondeugende, ondernemende mannetje, ons tentje, de camping, het vrije buiten leven, de leuke dingen die we gedaan hebben, de zon, de zee en het strand..
We zijn moe, voldaan en dankbaar dat we weer veilig thuis zijn.
En nu? opruimen, wassen, schoonmaken, opruimen en vooral nagenieten!
Vakantie: Wij houden ervan!

Niks lekkerder dan een vers, zelfgehaald stokbrood

Na een rondritje in een mooie, oude draaimolen. Joewieieie



Lunchen aan de kade bij La Rochelle

ff, mannen onder elkaar....Loveley!!

banjeren aan het strand

Uren bouwen met iedereen die maar mee wil doen!

Op de boot naar Ford Boyard
(jaha, wij zagen hem in het echt ;)

Enthousiast meedansen met de kinderdisco op de camping..



Lekker gek doen met mama.

ons stulpje van de afgelopen twee weken...

dagen vol gezellligheid.

Nadat de mama even moest wennen aan deze manier van vakantie vieren, kan de mama er nu volop van genieten!!!
Met grote regelmaat komen hier kinderen over de vloer om lekker te spelen met Lukas, terwijl de mama`s kletsen over vanalles en nog wat en lekker koffie of thee leuten!
Af en toe komt er iemand spelen zonder zijn of haar papa en mama.
Zo kwam Leon een dagje spelen zodat zijn papa en mama konden klussen in hun nieuwe huis.
En ook nichtje Annemarije was er een dagje zodat haar papa en mama konden feesten op een bruiloft.
Voor Lukas leuke oefeningen in het samen delen en samen spelen.
Vooral met een leeftijdsgenootje is dat best nog wel eens lastig als je allebei egocentrisch bent.
Wat de een heeft vindt de ander ineens ook interessant en als die dat niet wil geven.............
Toch is het ook een heerlijk gezicht als ze samen gaan ontdekken en samen achterelkaar aan hobbelen.
Samen. Samen is leuk, Samen is bijzonder, Samen is soms best lastig, Samen zorgt voor gezelligheid, Samen vraagt oefening. (en dat oefenen doen we op het moment volop!!!) Samen is genieten!!

Samen muziek maken.

Samen "delen"

Samen spelen maakt dorstig!

Proberen nichtje Annemarije aan het
lachen te krijgen......

Met dank aan Marieke Koelewijn
kunnen we samen wandelen.
BEDANKT Marieke voor het
uitlenen van de duo-wagen!

Opkijken naar mijn grote neef!

klein, lief jongetje!!

Zomervakantie.. Wij mogen er al twee weken van genieten.
De mama moet wel erg wennen aan de lange dagen vrij, geen werk, geen dingen die "moeten".
Helemaal heerlijk, toch zit er ook een andere kant aan. Er is een klein jongetje dat voor een groot gedeelte bepaalt hoe de dagen eruitzien, hoe lang de mama kan uitslapen en of ze uberhaupt kan uitslapen.
Het jongetje vraagt aandacht, wil op tijd zijn natje en droogje en dat is hem goed recht! En hij krijgt het met veel liefde.
en toch... als de mama lekker op de bank zit en het jongetje lekker in zijn bed ligt, kijkt de mama om zich heen en ziet het speelgoed verspreidt door de kamer liggen.
Wanneer de mama opstaat om een glas water te pakken tikt haar voet tegen een speelgoedje wat met een vrolijk deuntje aan de kant glijdt. Verder is het stil. heel stil.
De mama geniet volop van deze momenten en denkt met heimwee terug aan de tijd dat zij alle tijd had voor zichzelf, op alle mogelijke tijden met vriendinnen weg kon, allerlei dingen op de meest onverwachte momenten kon ondernemen. Maar als de mama dan weer op de bank zit en hetzelfde speelgoed nog steeds verspreidt over de grond ligt glijdt er een glimlach over haar gezicht.
Ze ziet haar kleine jongetje met een autootje in zijn handen, ze ziet hoe hij in zijn handjes klapt als hij vindt dat hij iets goed heeft gedaan, ze hoort zijn lieve stemmetje "ja" zeggen als ze aan hem vraagt of hij wat drinken wil. Ze voelt de kleine, warme armpjes om haar nek als ze een knuffel krijgt.
Nee, dat kleine jongetje kan en wil ze absoluut niet missen.
De dagen krijgen een andere invulling, vriendinnenuitjes worden meer gepland, dingen die de mama voor zichzelf wil doen worden van te voren geregeld. En dat is best een beetje wennen, maar het is ook helemaal prima!!
En dus maken we lekker veel speelafspraken met neefjes, nichtjes, vriendjes en vriendinnetjes en dat alles in het ritme van het kleine jongetje. En we genieten intens!
Heerlijk vakantie!!!!

Dit beeld betekent: "mama-time"

Dit bekkie wil ik voor geen goud missen!

Lukas alias "Boer Harm"

Vorige week moest de mama een extra dagje werken.
Voor Lukas groot feest want hij mocht een dagje naar tante Corina op de boerderij.
En als je 1 jaar bent, gek bent op tractors, koeien, skelters en het buitenleven kan het niet anders dan dat je een topdag hebt!
De mama had het fototoestel meegegeven en Corina heeft heel veel prachtige foto`s en filmpjes gemaakt.
Wij als papa en mama kunnen niet anders dan concluderen dat ons ventje volop genoten heeft en zich helemaal het boertje heeft gevoeld.
Corina nogmaals ONWIJS BEDANKT!!! (Ennuh.. mag boer Harm nog wel eens komen helpen??)



Skelteruuuuh!

Brrrrrrrrroem, brrrrrrroem,brrroem



Ik ben heus niet bang hoor!



Boer Harm en Matthias controleren het mais

Boer Harm controleert de koeien...

dagje-groot-gezin-spelen..

Om de veranda te kunnen bouwen is er wel zorg en aandacht voor de ukkepukken nodig, zodat de mannen hard en ongestoord door kunnen werken. (waarom doen moeders dat werken altijd met kroost??..)
Afgelopen vrijdag had ik mijn "mama-van-een-groot-gezin-debuut"
De dag begon met mijn eigen lekkerbekkie en werd al snel aangevuld door Thirza, Boaz en Ezra.
Maar de koffie was nog niet op en de bekers ranja nog niet leeg, op een enkele na die over de vloer vloog, of Sanne ons lieve buurmeisje voelde de gezelligheid en vroeg of ze een dagje bij ons mocht "logeren". Geen probleem, juist gezellig. en zo stond rond een uurtje of 10:30 de teller op 5 kinderen en wel in de leeftijd van 4,3,2,1,0...
Thirza de oudste kan heerlijk spelen zolang er maar kinderen om haar heen zijn waar ze mee kan kletsen en spelen, dat ging met zoveel kinderen natuurlijk perfect. Sanne en Thirza die flink aan elkaar gewaagd zijn hadden elkaar al snel gevonden en kletsten en speelden wat af.
Boaz kenmerkt zich door onwijze boevenstreken waar ik smakelijk om kan lachen. (heel fout, maar opvoeden doen zijn eigen ouders maar ;), Boaz kan ook heel lekker spelen.
Met al het speelgoed hier in huis hoeft dat geen probleem te zijn.......tenminste......als je geen neefje van 1 hebt die het spel nog niet begrijpt en je duplo sloopt, de rails kapottrekt, de garage omduwt en ga zo maar door.
En dan "kleine" Ezra.. Een heerlijke dikke knuffelbeer die op tijd zijn natje en droogje nodig heeft en voor de rest heerlijk lacht en plezier heeft als je hem wat aandacht geeft.. Genieten dus!!
Bijna kreeg ik het idee dat deze dag een soort "kleine-huis-op-de-prairie-scenario" zou worden (met mijn eigen stoere bouwvakker buiten) maar dat bleek toch iets anders te gaan.
Boaz had het al snel bekeken met zijn neef en geeft hem een flinke rechtse die perfect landt op het 1 jarige lijfje van Lukas, deze valt achterover en zet het op een brullen. Hup troosten en in een andere hoek van de kamer laten spelen. Snel knoop ik een gesprekje met Boaz aan en leg hem uit dat hij niet mag slaan! Ik geef hem een dikke knuffel en vertel dat ik hem helemaal begrijp, het is ook superirritant als je neefje komt slopen wat jij met veel zorg en aandacht hebt gemaakt.
Boaz is het me eens en zegt: "lukas gewoon niet spelen, Lukas ergens anders..Boaz lekker spelen."
Hmmm.... Het is een oplossing, maar we doen het niet.. Het blijft voor iedereen zoeken wie wat wel en niet mag. Als de een op het fietsje zit, moet de ander dat ook, als de een met Ezra knuffelt wil de ander dat ook.. Her en der wordt het recht van de sterkste bepaald en zo gaat het best.. Ik geniet en kijk hoe ze allemaal op elkaar reageren en wie wat doet of zegt.
Na een poosje is de rangorde bepaalt en zie je de harmonie weerkeren. Jip en Janneke zingen op de achtergrond hun liedjes en alles lijkt volmaakt. Tevreden zak ik op de bank..topdagje!
Genietend luister ik naar de communicatie tussen Thirza en Sanne. De een kan dit en de ander dat en natuurlijk wordt er even uitgezocht wie de sterkste papa heeft. Ik hou ervan!
Dan ga ik naar de keuken om een stapel tosti`s te maken en de kinderen aan de tafel te zetten.
De mannen eten gezellig mee en zo lief als ze zijn, helpen ze her en der ook nog een handje! (het is tenslotte niet een oefendag als 1-ouder met een groot gezin!!)
Na het eten gaan de oudste drie naar buiten en de jongste twee op bed.
In alle rust kan ik de troep opruimen en genieten van de stilte.
Na een lange middag spelen en slapen.. Komt Nienke rond 16:00 ook thuis. Samen helpen we de kinders en brengen een bezoekje aan de winkel. (drie kinderen met eigen karretje en wij allebei een kinderwagen is niet heel slim, maar zeker een uitdaging!)
Als we terug zijn is iedereen moe en zat. Snel haal ik bij de buuf een filmpje en terwijl de kinderen zitten te kijken, bakken we patat en eten we heerlijk voor de tv. Slechter kan niet, maar het is top!
Daarna hup allemaal in bad, Sanne naar huis en wij gestrekt op de bank.
Ja.. Het was een hele drukke dag, maar zoooo gezellig en leuk!!
Helemaal top!

Heerlijk spelen, lekkere bende!

Mag ik alsjeblieft een hapje van jou koekje?
oke..



spelen en knuffelen met Ezra

Tosti`s!!!



Moe van het spelen, even lekker hangen. (twins)

Het was een topdag en nu willen we PATAT!!!!!