en..... weg ermee...

2 dagen voordat Lukas anderhalf wordt is het zover.
De mama is er gewoon klaar mee, het ventje crosst het grootste gedeelte van de dag op zijn auto door het huis, of speelt met zijn kleine autootjes en neemt dan zoveel mogelijk ruimte in.
Omdat hij nog maar weinig in de box zat en de mama het nu ook wel prima vindt is de box vandaag opgeruimd.
Hup losschroeven, uit elkaar halen, in de doos en de de zolder op.
En nu op zoek naar een stoer, handig, leuk, tafeltje met stoeltje.

en tot die tijd? genieten we van de extra ruimte.
en de mama??... staat toch wel even stil bij het feit dat er weer een fase afgesloten is......



Zo.. Even de schroefjes los..

Kijk mama, ik heb de sleutel!



Zo uit elkaar en nu optillen en in de doos.



Alles in de doos en.....





Een vreugdedansje: Tra, la, la, la, la... hier ga ik nooit meer in...

Oorontsteking..

Voor de vakantie was het al raak.. Na veel gezeur en gedoe konden we eindelijk bij de huisarts terecht om de oren van Lukas na te kijken.
En ja hoor, ontstoken.
Allebei de oren waren ontstoken en daar kwam de hoge koorts en het hangerig zijn vandaan.
Met veel liefde hebben we ons ventje verzorgd en de medicatie gegeven.
Daarna konden we lekker op vakantie, het leek allemaal prima te gaan, soms was het ventje wat hangerig of erg moe.
Eenmaal thuis ging het al snel weer mis opnieuw huilen, koorts (en flink) en maar met zijn handen naar zijn oren toe. Dit kon niet goed zijn!
Opnieuw contact opgenomen met de huisarts en gelukkig konden we nu al redelijk snel er naartoe.
En ja hoor, weer beide oren ontstoken en weer een kuur.
Dit keer heeft het ventje meer pijn, hogere koorts en is hij moe, moe, moe.
Zo zielig en terwijl de mama aan het werk is zorgt de papa voor het ventje.
Ik heb diepe bewondering voor Arjan hoe hij dan voor Lukas zorgt.
Niets is hem te veel, alles doet hij voor hem. Wil Lukas op de bank liggen en dan op zijn rug gewreven worden? Papa doet het.
Wil hij naast papa zitten, papa neemt de tijd.
Is hij huilerig en jengelig, papa toont engelengeduld.
Wil hij graag bumba kijken, papa regelt het.
Als het ventje wat wil eten? Papa maakt het klaar.
Heeft het ventje liefde en knuffels nodig? Papa geeft het, met een beetje extra.
Moet het ventje slapen, maar wil het niet van de pijn en koorts? Papa zit ernaast en helpt hem in slaap.
Wauw, wat wil je als kind nog meer?!
Apetrots ben ik op mijn man.
En als we al dat geduld en liefde en het aanslaan van de kuur, bij elkaar optellen krijgen we een jongetje dat weer lacht, onderneemt, speelt en natuurlijk alles met zijn papa wil doen. ALLES.
En ik kijk en geniet van de allerliefste, geduldigste en meest geweldige papa van de wereld!
En die papa is toevallig MIJN MAN!!! WAUW!!!

Koortsig koppie

Bankhangen, speen erbij en Bumba kijken verder NIETS

Ja, de kuur slaat aan we kunnen papa weer helpen!

Dit bekkie is veel leuker dan een koortskoppie!

Huiselijk, gezellig, genietmomentje!

Lekker!

Nadat we gisteren aardbeien hadden gekocht, gingen we die vanmorgen maar eens gebruiken om een aardbeientaartje van te maken.
De mama staat bij het aanrecht en is de aarbeien aan het schoonmaken terwijl manlief het buiten gezellig maakt.
Het ventje staat aan de mama te trekken en roept: "Die, die.. mee, mee, die mee!"
De mama denkt dat ze hem snapt en vraagt: "Wil je graag meehelpen met de aarbeien?"
"Ja, mee die!"
Prima! Met een grote zwaai zet de mama het ventje op het aanrecht, waarbij hij aandachtig toekijkt hoe de mama de aarbeien van hun kroontjes ontdoet. Af en toe schiet er een handje voorlangs om een aardbei te kapen en lekker op te eten.
Al snel is het klaar en gaat de mama met behulp van het zoontje de aardbeien op de taartbodem leggen. Het ventje is enthousiast en helpt vrolijk mee. Maar na een stuk of 3 aardbeien kijkt hij eens naar de taart en de mama ziet hem denken: "Waar ben ik mee bezig?! Die aardbeien horen niet op een taart, maar in mijn mond!"
Vrolijk kijkt hij naar de mama en zegt: "Die nee, die ham!"
Het ventje is nog niet uitgesproken of de aardbeien verdwijnen in een razend tempo van de taart in het mondje van het ventje.
Lachend zet de mama het ventje op de grond en vertelt hem dat hij zo niet kan helpen want dan zijn de aardbeien op voordat we ze als taartje kunnen eten.
Met de belofte dat het ventje zo mag helpen met het mixen van de slagroom gaat ze alleen verder.
De taart is af en de mama zet hem even aan de kant omdat ze anders te weinig ruimte in haar minikeukentje heeft. Fluitend pakt ze de spulletjes om de slagroom te kloppen, opnieuw wordt het ventje met een zwaai op het aanrecht gezet om te helpen. Samen maken de mama en het ventje lekkere slagroom.
Als de mama zich omdraait om een taartpuntje te snijden en er slagroom op te doen ziet ze het.
Een leeg plekje op de taart, waar net toch echt nog aardbeien lagen.
Lachend kijkt ze naar het ventje en vraagt: "Waar zijn die aardbeien nou gebleven?"
Het ventje lacht en knikt driftig heen en weer met zijn hoofdje met de woorden: "Die ham ja!"
De mama geniet en lacht.. vrolijk brengen we de taart met aardbeien naar buiten en genieten van een heerlijk zonnige zondag!


Mama helpen!

Zonde om die aardbeien op de taart te leggen!



Slagroom maken.

Dit is nou het lekkerst van helpen!

Hmm... wie kon er hier niet wachten met aardbeien eten???!!!

Viva la France!!!!...

We zijn weer thuis!!
Onwijs genoten van elkaar, ons lieve, ondeugende, ondernemende mannetje, ons tentje, de camping, het vrije buiten leven, de leuke dingen die we gedaan hebben, de zon, de zee en het strand..
We zijn moe, voldaan en dankbaar dat we weer veilig thuis zijn.
En nu? opruimen, wassen, schoonmaken, opruimen en vooral nagenieten!
Vakantie: Wij houden ervan!

Niks lekkerder dan een vers, zelfgehaald stokbrood

Na een rondritje in een mooie, oude draaimolen. Joewieieie



Lunchen aan de kade bij La Rochelle

ff, mannen onder elkaar....Loveley!!

banjeren aan het strand

Uren bouwen met iedereen die maar mee wil doen!

Op de boot naar Ford Boyard
(jaha, wij zagen hem in het echt ;)

Enthousiast meedansen met de kinderdisco op de camping..



Lekker gek doen met mama.

ons stulpje van de afgelopen twee weken...