Lieve, kleine, KERNGEZONDE Saar.

Bij 30 weken zwangerschap is er een flink groei te zien van het vruchtwater, dit zorgt ervoor dat ik word overgedragen aan de zorg van de gyneacoloog.
Ook deze man vindt de hoeveelheid vruchtwater zorgelijk. En hij wil ons met grote regelmaat in het ziekenhuis hebben om controles uit te blijven voeren, vruchtwater te meten en ons kindje met echo`s controleren.
Ik kan het maar moeilijk geloven, ik voel me geweldig, het gaat supergoed en ik kan me niet voorstellen dat er iets mis is.
Maar het vruchtwater blijft groeien en de artsen zijn bang voor een afwijking bij ons kleine ongeboren babytje. Dat is schrikken.. maar nog steeds denken wij dat het wel goed komt. Het voelt allemaal zo goed. Ook de arts is heel tevreden over de echo`s en ons babytje groeit ook goed.
Dan is het bij 37 weken tijd voor een nieuwe controle. Het vruchtwater is opnieuw explosief gegroeid. Er zit 5 liter vruchtwater in mijn buik waar een hoeveelheid van 2 liter "normaal" is.
Ik mag niet meer het ziekenhuis verlaten, de baby is niet ingedaald, de kans dat de vliezen breken met zoveel vruchtwater is groot en dan kan de navelstreng eruit floepen en dat is voor het kindje levensgevaarlijk. Ik ga ingeleid worden.
Ze gaan ons kindje goed controleren, kijken of ze kunnen ontdekken waar het vele vruchtwater vandaan komt.. iets met het slokdarmpje? de nieren? iets met de hersentjes? het maagje? open/ gescheurd gehemelte? Zij weten het niet, wij weten het niet.. Maar ons gevoel blijft goed.
Na de bevalling doet Sara het onwijs goed, ze kunnen niets vinden en ze mag lekker bij mij liggen.
De volgende ochtend wordt ze nog een keer gecontroleerd, weer wordt ze volledig gezond verklaart.
Na haar kuurtje onder de lamp wordt ze ook nog een keer uitgebreid bekeken door een kinderarts en opnieuw wordt ze gezond verklaard.
En toen was Sara 4 weken en moest ze  nog 1 keer een bezoekje brengen aan de kinderarts.
En opnieuw kregen we dezelfde uitslag: "Jullie kleine meisje, doet het geweldig en is kerngezond!!"
Zo de ziekenhuisbezoeken kunnen we vaarwel zeggen! Ons meisje is gezond, en ik had "gewoon" heel veel vruchtwater.
Wij zijn heel erg dankbaar, want ondanks ons goede gevoel hebben we wel begrepen hoe anders het allemaal had kunnen zijn.

Kinderarts bekijkt je
van top tot teen.
Gezond je bent kerngezond.

Nu genieten wij met elkaar intens van een heel relaxed, lief, prachtig meisje die het heel erg goed doet!

Van 5 pond naar 7 pond. De topper!

Nog 1 keer check van je gehemelte



Lekker koekeloeren naar je mobiel.

Jij kan zo heerlijk, ontspannen slapen....Volledige overgave.
Je bent ons lieve meisje. Lekker slapen Saartje..

afvoer-angst...

Het is ochtend, het ventje spettert, kletst, draait en "zwemt" in het bad terwijl de mama heerlijk
een uitgebreide douche neemt. Allebei genieten ze.
Na een flinke tijd besluit de mama de kraan uit te draaien, af te drogen en aan te kleden.
Het ventje is de vrolijkheid en het geduld zelve dus haast is er niet bij.
Samen kletsen de mama en het ventje heel wat af.
"Mama, mag ik mijn tannebostel. ga ik vas tanne poesen.."
Tuurlijk mag dat. Vrolijk poetst het kereltje zijn tanden en eenmaal klaar gooit hij de tandenborstel achteloos in bad.
De mama neuriet en draait vast het badwaterputje open om het water weg te laten lopen.
Grappend en grollend doet de mama haar haren en geniet het ventje nog even van het water wat langzaam minder aan het worden is.
Maar dan gebeurt het, het ventje kijkt ineens met grote ogen hoe het allerlaatste puntje van zijn tandenborstel ietsiepietsie wegzakt in het afvoerputje. Ineens ziet hij helemaal voor zich hoe gorgelend en zuichend zijn tandenborstel dreigt te verdwijnen in het grote niets!!
Water vliegt in het rond als het ventje niet weet hoe snel hij moet gaan staan, grote ogen volgen zijn speelgoed die ook langzaam naar het afvoerputje drijven en dan is er dat besef, groot besef.. IK pas daar ook doorheen. het ventje trappelt, gilt en grote angsttranen roetsen naar beneden over de wangen in het water.
De mama die net haar handen vol schuim heeft, kan even niks en kijkt naar de grote, grote paniek en angst bij haar kleine ventje.
Een bibberend lijfje, grote bange ogen en trillende handjes proberen te redden wat er te redden valt.
Snel, heel snel gritst het ventje zijn tandenborstel weg van dat enge putje. Het ventje strekt zijn voet om speelgoed tegen te houden, maar dan glijdt het er langs de andere voet weer langs.
De handjes grijpen en drukken het speelgoed tegen een bibberend lijfje. Het is niet bij te houden, het water en sop verdwijnen rochelend in het putje. speelgoed glijdt mee, teveel om vast te houden of tegen te kunnen houden met je voeten. Angst overheerst.... Het ventje is buiten zinnen van paniek.
Dan heeft de mama haar handen schoon, heeft in 1 ogenblik gezien dat hier GEEN grapjes gemaakt mogen worden, ze gritst een badcape en trekt haar ventje uit het bad en draait abrupt het badwaterputje weer dicht. Nog 1 gorgel de borgel en dan is het stil. Het water blijft liggen, speelgoed begint weer te dobberen en het kereltje trilt en huilt na in mama`s armen.
De mama kruipt met het ventje in de schommelstoel, stelt hem gerust en troost waar ze kan.
Dan heel zielig klinkt het: "Lukas wil nie weg! Lukas nie met water mee, Lukas wil niehie..." Hij klemt zich vast aan zijn mama die hem strak tegen zich aandrukt en zegt: "Lieve schat, door dat putje kan alleen water en sop. Speelgoed past niet, tandenborstels passen niet en Lukas past helemaal niet! (Oke, misschien een vingertje of een teentje.. maar dat zegt de mama maar niet hardop.)
Zullen we samen eens kijken?" "neehee Lukas wil nie samen kijke.."
De mama laat het voor wat het is en als het ventje zijn middagtukkie doet, ruimt de mama het bad op, maakt het schoon en besluit heel voorzichtig met deze grote angst om te gaan en het ventje te leren dat het echt niet gevaarlijk is.
Dan wordt het avond, het kereltje ligt te slapen en de papa en mama zitten lekker saampies op de bank als er vanboven een keiharde angstschreeuw klinkt, de mama sprint naar boven en ziet een bang klein jongetje rechtop in zijn bed zitten, tranen over zijn wangen en een stemmetje wat snikt: "kan nie doorheen he.. alleen water, Lukas wil nie doorheen.."
De schat!!! Zelfs in zijn dromen komt dit grote bange moment bij hem terug!!
Er ligt een taak voor de papa en mama.. En die gaan we uitvoeren..
Het komt goed Lieve kleine schat van me!!!

Dopen Sara

Zondag 12 mei, moederdag.
Een hele bijzondere moederdag dit keer.
De dag dat wij ons meisje ten doop mochten houden.
Het blijft bijzonder om te zien en te beseffen dat God een enorme belofte geeft aan Sara.
Een belofte waarin hij beloofd dat hij voor altijd haar God en Koning wil zijn.
Dat wat er ook in haar leven staat te gebeuren, mooie dingen of hele zware verdrietige dingen, God is erbij. Hij weet ervan en zal haar dragen.
Hij beloofd dat er vergeving is voor al haar zonden, doordat zijn zoon aan het kruis is gestorven.
Hij beloofd een heilige Geest, waar ze zich haar hele leven op mag beroepen en die in haar wil wonen en werken.
Het is zo groot, het is zo bijzonder en dat vult ons als ouders met diepe dankbaarheid.
In dit geloof mochten we ons meisje bij het doopvont houden, met die belofte op ons netvlies zagen we het water over haar hoofdje gegoten worden. Een teken van het achterlaten van het oude leven en mogen opstaan in een nieuw leven.
Het is ongrijpbaar, nauwelijks te bevatten en zo bijzonder mooi.
Wij danken God voor deze bijzondere dag.

Hier zijn wij dan: van U is`t jonge leven, het moet U dankend worden weergegeven,

want alles komt uit Uwe hand.

 

 Het water wacht en `t kind ontvangt uw zegen, Gij spreekt het aan,

zij heeft een naam gekregen en niemand rukt het uit Uw macht.

 

 

 

 Uw teken spreekt,Gij wilt haar Heiland wezen, ze is gedoopt, begraven en herrezen

in Vader, Zoon en Heilge Geest.

 

 

 

Er is gedoopt! Wij allen zijn verbonden, het  voorgeslacht de ouders die hier stonden,

de ganse kerk in een geloof.

Genieten...

Als papa moet werken, gaan wij gezellig een dagje naar pake en beppe.
In de ochtend moeten pake en beppe weg en ga ik met Lukas even naar het lemsterstrand.
Eerst Sara drinken geven, wagen uitklappen, Sara inpakken en wegleggen, Samen met Lukas strandspeelgoed opzoeken, inladen, Lukas in de wagen en gaan met die banaan.
Onderweg bedenk ik me dat we niks hebben meegenomen om op het strand te kunnen drinken of eten.
We lopen een ommetje en halen bij de groenteboer een zakje lekkere druiven.
Dan koersen we richting het strand. Langs het water van : `t Dok" liggen allemaal bootjes.
De een nog groter dan de ander. Sommige leggen aan, andere varen weg.
Lukas kijkt en geniet. Verderop moeten we even wachten want de brug gaat open.
Ook dat is weer een belevenis als je daar als twee-jarig ventje met je neus bovenop staat.
Op het strand is het super lekker weer. Samen spelen we met zand, glijden we van de glijbaan en eten onze druiven.
En dan wanneer we heerlijk tegen elkaar aan geschurkt zitten met ons gezicht in het zonnetje, druiven in de hand klinkt er een stemmetje naast mij: "vin echt zoo zellig mama!" Om vervolgens zijn kleine koppie tegen mijn schouder te leggen.
Dit is echt ultiem genieten. Mijn ogen glijden over de wagen waarin Sara ligt te slapen, mijn arm voelt het hoofdje van mijn kleine, grote vent, mijn gezicht voelt de tintelingen van de zon en mijn hart stroomt over van dankbaarheid, trots en ontroering.. Wauw.. Ik voel me gezegend.
Na een tijdje is het alweer tijd om te gaan, langzaam lopen we terug.
Bij de dijk in het mooie groene gras staan bloemen. Knalgele paardebloemen, die vieze vlekken in je kleren maken als je ze plukt, die stinken als je ze in een vaasje neerzet.
Maar die je vol blijdschap aanpakt als zoonlief ze voor je plukt en zegt: "Die zijn voor jou mama!"
Het allereerste zelfgeplukte "bosje" bloemen, bewust geplukt en weggegeven aan zijn mama.
Bedankt lieve kleine schat! Ik hou zielsveel van je!!


Lekker glijden

Zand scheppen en sjouwen.

Even pauze met wat druiven



Onze heerlijke banjer!

Voor jou mama!!

Veranda in aanbouw.

Nadat er een winter lang niets meer aan de veranda is gedaan, heeft manlief de draad weer opgepakt.
Nu gaat het toch  echt gebeuren. De veranda komt deze zomer helemaal af!! Eigenhandig gebouwd door mijn lieve man. Ook de rest van de tuin moet erstraks aan geloven, nieuwe tegels erin, paar mooie potten met bloemen, voor Lukas een zandbak, mooie spullen onder de veranda, gezelligheid aan de nieuwe schutting, en dan is het klaar.. En gaan we genieten van lange, zwoele zomeravonden.
En tot die tijd?? Zetten we gewoon wat stoelen neer waar ruimte is, geniet Lukas van de grote zandbende en klust Arjan verder.
En ik geniet van mijn man die helemaal in zijn element is en van zoonlief die zijn papa`s "klusacties" echt volledig kopieert tijdens het "helpen"

Samen zetten we er zo een nieuw wandje in.

Dit wordt straks een toptuintje..



Allebei je eigen werkbank

Papa helpen.....

Lieve kleine Sara

Onze lieve Sara doet het heel goed!
Ze drinkt super, groeit als een malle, slaapt lekker (overdag) en is steeds een beetje meer wakker, een  relaxed meisje.
Grote broer Lukas is super trots en doet heel voorzichtig met zijn zusje.
En elke ochtend klinkt het in de slaapkamer: "goejemogge lieve saraatje..Kusje?! *smak*"

Trotse grote broer!

Wat zijn we trots met elkaar op ons kleine meisje!
Alleen de nachten.... Dat was even zo`n "o, ja.. momentje.."
In de nacht is mevrouw ontzettend wakker en slapen ho maar..
Zodra ze haar eigen bedje ruikt, zet mevrouw het op een krijsen.
Soms heeft ze een rede. Krampjes, een boer die nog dwars zit of een luier die nog verschoond moet worden.
En soms heeft ze geen reden. Ja.. Aandacht. Knuffelen met mama, geborgenheid van papa.
Ook dat is allemaal nodig, dat zal ik nooit ontkennen. Maar in de nacht?? Dan heb ik daar heel erg weinig energie voor.
In de nacht wil ik zoveel mogelijk slapen, slapen, slapen..
Dus na 3 nachten uren huilen van Sara en wiegen, troosten en eindeloos geduld van onze kant was het klaar. Dit trok ik niet langer.
En toen Sara de volgende nacht opnieuw alles op alles zette, deden wij dat ook.
Na een paar uur lopen, knuffelen en troosten was ik het helemaal zat!
Met wallen waar je u tegen zegt, een hoofd wat alleen nog maar roept: "Ik wil slapen, ik wil slapen"
namen we een drastisch besluit. Onze Saar mag huilen, maar dan wel beneden zodat wij kunnen slapen.
Ik had niet gedacht dat ik dat ooit nog eens zou doen. Hup madame beneden in de wagenbak en wij snel weer boven in bed. En jawel hoor.. na een kwartiertje is het stil.. heel stil.. Sara slaapt!
HEERLIJK!!
Zou ze het nu begrijpen?? De dagen zijn voor het knuffelen, troosten, draagdoeken en eten. En de nachten voor het eindeloos slapen.
oke.. vooruit en nog 1 of 2 voedingen.



Volledige overgave.
 

Mooie, wakkere Saar

Lekker weertje, koekepeertje!

Lekkerbekkie!

Wat een super lekker weer hebben we de afgelopen dagen..
We genieten er volop van. Lukas doet niks liever dan buiten banjeren en proberen om er op zijn motor vandoor te gaan..
De mama moet langzaamaan gaan leren loslaten.. En dat is toch best lastig.
Het liefst houdt ze haar kleine mannetje 24/7 in haar vizier, maar dat kan niet en zou ook niet goed zijn!
Dus heeft de mama de afspraak dat zoonlief in de steeg mag crossen op zijn motor, maar niet verder!
En tot nu toe gaat het best heel goed.. Nou... Lukas doet het heel goed, de mama moet echt nog even oefenen om niet steeds even om het hoekje te spieken of hij niet verder gaat dan afgesproken.
pff.. Loslaten het is zo makkelijk nog niet..
Buurtkinders komen gezellig bij ons spelen of Lukas speelt bij hun.
(allemaal poortdeuren die zich in de steeg bevinden!! HEERLIJK!!)

Het is genieten!! En genieten kan je het beste doen als je het loslaat.. Daar gaan we dan maar eens hard mee oefenen.



Lekker ijsje eten...

Kga ff crossen hoor mam!!

Doeoeoeoeoeoei!!
 

Kroningsdag.. (allerlaatste koninginnedag!)

Dit dagje was al helemaal uitgestippeld van te voren. Het zou een echt gezinsdagje worden.
`s morgens voor de televisie, oranje tompoucen erbij en maar staren naar de koningin, de prinsesjes
en alle ceremonie eromheen! Mooi!!!

Daarna heerlijk op een kraamtijd tukkie om vervolgens te kijken naar het gebeuren in de kerk.
Het is zover we hebben een echte koning en nieuwe koningin.
Wat is het dan heerlijk gezellig dat papa ook lekker thuis is en de grootste schik heeft met Lukas.
Uren met hem speelt en zorgt een natje en een droogje. Het is een topper die Arjan!!!
`s middags gezellig over de kleedjesmarkt, ijsje eten en voor Lukas een ritje in de draaimolen.

Ik zeg: TOPDAGJE!!

Samen met papa kleien...

Oke... Omdat mama het zo
 graag wil, ga ik daar wel even staan.

Lastig kijken, met zo`n grote hoed.
Tante Corina bedankt!!! Hij heeft hem
heel veel opgehad!!

Onder de indruk van de hard rennende
paarden.. Heerlijk plekje op papa`s nek.

Sturen!!! in de draaimolen!

Als afsluiter nog een lekker ijsje!

Zonnebankkuurtje voor Sara

En dan wordt het zondag.
Arjan is met Lukas naar de kerk en ik ben met onze kraamverzorgster (helaas een andere..) thuis.
Ze maakt zich wat zorgen over de lage temperatuur van Sara.
We krijgen haar maar niet boven de 36.0, terwijl ze kruiken genoeg heeft.
De verloskundige wordt gebeld om toch even naar Sara te komen kijken.
Zij vindt Sara ook erg geel.. en nadat ze Sara heeft uigekleed vindt ze haar zo geel, dat ze wil dat we in het ziekenhuis haar bili laten prikken. (Bili is meten van de geelheid)
Dat is even schrikken. Het ging zo goed!! Gelukkig is het niet ernstig, maar balen is het wel.
Er bestaat nog een kans dat het niet erg is en dat de waardes goed zijn, en dan zijn we zo weer thuis.
Dat hoop ik van ganser harte.
Eenmaal in het ziekenhuis blijkt anders.
Sara`s hoogste waarde mag 300 zijn en helaas zit zij op 365.. Veel te hoog dus.
Helaas, maar waar. Sara moet onder de lamp.
Zelf mag ik in een kamertje ernaast blijven om haar wel zelf te kunnen voeden.
Deze momenten koester is. het mag 35 minuten duren, daarna moet ze weer terug onder de lamp.
Na wat extra bloedonderzoek blijkt dat verder gelukkig helemaal goed te zijn.
`s avonds is het effect van de lamp al zichtbaar in de waarde van de bili. Deze is al gezakt naar
299!! Goed zo Saar!!
Maandagochtend wordt ze opnieuw geprikt. De waarde moet 230 zijn om naar huis te mogen.
Maar Sara verbaasd iedereen met een waarde van 219! We mogen naar huis!!


Mama mag je in de couveuse troosten.
Dat helpt gelukkig! Kben trots op je Sara!

Gauw inpakken en wegwezen. Thuis hup het kraambed weer in en verder genieten.


Bloedprikken is niet fijn!!!







Je ligt er heerlijk ontspannen bij..

Brilletje op, lampje aan en kuren maar.



Het legertje artsen neemt besluit.
Je mag naar huis!!!!



uit de mond van kinderen.....

Zodra onze kraamverzorgster 1 stap over de drempel heeft gezet is Lukas "om".
Vrolijk kletsend loopt hij achter haar aan en helpt waar hij kan.
De kraamverzorgster is vanaf minuut 1 verliefd en wij genieten van het feit dat het zo soepel loopt!

De volgende ochtend zit de kraamverzorgster naast Lukas op de slaapkamer bij het kraambed.
Ook Arjan is erbij en we gaan gezellig samen ontbijten.
Lukas vouwt zijn handjes en begint met bidden:
"Heere zegen dit eten en drinken om Jezus wil, Amen"
Zijn oogjes gaan open en zien de wieg staan. Lukas kijkt verschrikt op en zegt:"o,o Sara vergeten"
Spontaan vouwt hij opnieuw zijn handen en zegt:"Heere God, dankewel Sara geboren is!! Dankewel voor Sara zorgen en ook..... en ook...." De oogjes gaan open en hij kijkt naar onze kraamverzorgster. Haar naam is die even kwijt, maar al snel schiet die hem te binnen. Opnieuw sluit hij zijn ogen en gaat verder:"Dankewel Saskia hier is, ook voor Saskia zorgen, Amen"

En mama: Mama zit op haar kraambed en is ontroerd om dit prachtige, spontane gebed van zoonlief.
En de kraamverzorgster? Die slikt, pinkt een traan weg en sluit Lukas volledig op in haar hart..

Zo.. en dan  nu ontbijten. Een mooier begin van de dag konden we ons niet voorstellen!

Sara Joanne

Jaa... Sara Joanne is geboren.
Na een zwangerschap van 37 weken en een vruchtwaterhoeveelheid van bijna 5 liter, vond de gyneacoloog het genoeg. Ik moest blijven, kreeg een bedje aangeboden in het ziekenhuis en ze zouden me meteen gaan inleiden.
Dat was even slikken. Ik voelde me heel goed, had een prima zwangerschap, en wilde heel graag de 40 weken vol maken.
Helaas mocht dit niet gebeuren..
Gelukkig had ik maandag de tijd om te schakelen en me erbij neer te leggen dat ik de volgende dag een klein babytje in mijn armen zou houden.
Spannend.. Een jongetje? Een meisje?
Na een dag flinke weeen wegpuffen was het na twee persweeen zover.
Een klein babytje werd er op mijn buik gelegd. Een meisje!! Een klein, roze meisje.
Een meisje wat het meteen heel goed doet en duidelijk laat horen dat ze er is..
Een klein meisje van 37 weken, 47 centimeter en een mooie 5 pond.
16 april 2013 is DE dag van onze Sara.
Sara, een zusje voor Lukas een dochter voor ons.
Sara een naam die we mooi vinden en Joanne.. Daarmee is ze vernoemd naar haar pake en beppe.
Johan en Ankie..

Wat is ze mooi, wat is ze lief en wat zijn we trots.
Haar grote broer bewondert, kust, heeft lief, is trots, knuffelt en laat aan iedereen die haar wil zien vol trots zijn zusje Sara zien.

We genieten..
(op de gebroken nachten na dan ;)