De echte brandweerauto...

Het is 7 uur als ik thuis kom uit mijn werk.
We hadden afgesproken dat we dan meteen in de auto zouden duiken om even te struinen bij de karwei.
Zo gezegd, zo gedaan...
Op de terugweg dringt langzaam het geluid van een brandweersirene door in de auto.
"Jaaaaa.. Ik zie hm!!! De sireni! Hoor papa en mama!!!Cooooooool!!!"
En papa, die stiekem ook wel heel nieuwsgierig is draait een extra rondje op de rotonde en rijdt er hup achteraan.. Even kijken waar de brand is.
Lukas vindt het geweldig en springt nog net niet uit zijn stoel! Al snel komen we op de plek van bestemming en springen vader en zoon uit de auto om een mooi plekje te zoeken zodat ze alles eersterangs kunnen bekijken.
Lukas geniet!! Vooral als de ene na de andere brandweer arriveert. Een ambulance en politie maken het "feest" helemaal compleet.
Lukas wijst, springt en kijkt zijn ogen uit vanaf zijn veilige plekje op de dijk vlakbij papa.
Samen met Sara wacht ik in de auto tot de mannen er genoeg van hebben.
Helaas voor papa en Lukas hebben Sara en mama het eerder gehad dan de mannen zelf.
Na een poosje is het dan ook tijd om te vertrekken.
Als we weer in de auto zitten is Lukas helemaal vol van het hele gebeuren. Als we dan ook nog langs de kazerne komen en daar ook nog de laatste brandweerwagen zien vertrekken is hij helemaal onder de indruk. Zoveel sirenes, zoveel brandweren...

Hij blijft kletsen en dan zegt mama echt iets te impulsief: "Als de grote flat nou in de brand gaat dan komen er ook heeel veel brandweren."
Die opmerking slaat aan. Hij roept vanauit zijn stoel: "Jaaaaa,coool. Papa hoor je wat mama zegt. We gaan de flat in de brand steken dan komen er heel veel brandweren!! Dat is echt een goed idee.. gaaf. Dan hebben we heel veel brand en vuur. Wanneer gaan we het aansteken?? Dat wordt echt een grote brand, heel hoog!! En zullen we dan de ECHTE brandweer bellen?"

Ik heb toch het idee dat mijn woorden een tikje verdraaid worden.. schuilt er soms een kleine pyromaan in die enthousiasteling van ons??

Voorzichtig leg ik hem uit dat je natuurlijk nooit zelf iets in de brand mag steken, dat is ook heel gevaarlijk zoveel brand.. Heel even is het stil op de achterbank en dan klinkt er een stemmetje een stuk minder enthoustiast en met heel wat minder decibellen: Ja, dat is zo. Dat mag nooit. Nou, dan gaan we maar naar huis en gewoon naar bed. Wel jammer toch?! Ja, ik vind dat wel jammer anders was er echt heel veel brand."
Thuis wordt alles direct omgezet in een groot brandweerspel... en als je dan toch echt naar bed moet nou, dan leg je toch alle helmen vast klaar voor als je morgen weer verder gaat spelen.

Als Lukas op bed ligt denk ik er nog over na.
Het was leuk om te zien en te horen hoe enorm fan hij van de brandweer is en hoe genoot van al deze echte brandweren, maar ergens vind ik het ook wel lastig. Het ging om een woningbrand... mensen die hun spullen in vlammen op zien gaan. Een ambulance erbij.. Hopelijk niks ernstigs.
Wat me het allermeest verbaasd is de enorme hoeveelheid mensen die binnen 10 minuten allemaal ter plekke zijn. Camera`s, fototoestellen.. vanuit alle hoeken wordt dit vastgelegd. Zelfs auto`s die op de weg stil staan, een brandweer die er nauwelijks langs kan, de stroom mensen die maar door blijft gaan...bizar..
Stilletjes hoop ik dat het straks allemaal erg mee blijkt te vallen en ik ben blij dat we geen groot vuur konden zien.
Voor Lukas waren al die brandweerauto`s met sirenes meer dan voldoende. En hij heeft waarschijnlijk weer voor dagen inspiratie om zijn nooit stoppende brandweerspel te blijven spelen.

(Na een poosje blijkt dat het om een bootbrand gaat.. Gelukkig geen woonhuis)

En nog meer blauwe lichten en sirenes...

3 jaar!!!

Lukas,
onze lieverd
onze banjer
onze lekkerbek
ons Kareltje
onze oudste
onze zoon!

Wat is het een heerlijk ventje en wat zijn we dankbaar dat wij hem hebben gekregen!
Het is een enorm enthousiast, energiek, bijdehand ventje.
We kunnen ontzettend strijd hebben. Hij zoekt de grenzen en vraagt om duidelijk en consequent ouderschap. Soms is dit best lastig en zitten we in een pittige periode.
Maar er zijn ook andere periodes! Dan istie heerlijk aan het spelen, krijgt niet genoeg van zijn fantasiespel en vindt niks heerlijker dan wanneer papa of mama lekker meespeelt.
Rauwdouwen, stoeien, brandweer spelen, buiten spelen, naar de speeltuin en eindeloos met vriendje Jelle spelen. Het zijn allemaal dingen waar hij enorm van geniet.
Het is zo`n lieverd!!!

En toen was het vandaag wel een hele bijzondere dag.
De dag dat ons ventje voor het eerst echt begrijpt dat hij jarig is!!

"mamaaaa, ik ben wakker mag ik naar het grote bed??"
Ik hoor gestommel en het getippel van kleine peutervoetjes op de vloer.
Langzaam gaat de deur open. Nog slaperige oogjes kijken mij aan en dan klinkt er een stemmetje:
"Is het vandaag echt dat ik jarig ben??"
Ik voel hoe er een geluksgevoel door mijn lijf borrelt en hoe er een glimlach rond mijn mond komt.
"Ja lieverd, vandaag ben je echt jarig!! 3 jaar!!!"
Een grote grijns breekt door het slaperige koppie, hij klimt op het bed en roept: "Ik ben jarig, ik ben jarig, ik ben jarig HOERAA!"
We knuffelen en ik geniet enorm van dat lekkere lijfje wat helemaal blij is dat hij jarig is.
Na een poosje gaan we gewassen en aangekleed naar beneden.
Daar worden de ogen van het ventje groot, groter, grootst.
Hij weet niet waar hij kijken moet. De slingers, ballonnen en de andere versieringen, het neemt hem volledig in beslag. Opnieuw kan de grijns op zijn gezicht niet groter, en glimmen zijn oogjes zijn koppie uit. dan klinkt het: "Allemaal voor mij?? Voor mij verjaardag??"
Hij springt uit mijn armen, draait in het rond, steekt zijn armen in de lucht en zingt opnieuw: "ik ben jarig, ik ben jarig!!"
Mama`s geniet en geniet en zuigt het allemaal op. Ik besef me volledig dat dit een gouden moment is wat ik nooit meer wil vergeten.
Bij het eten beginnen we met bidden en dan hoor ik zijn mooie stemmetje: Here zegen dit eten en tot ik jarig ben, Amen!"
Wauw, wat ben je toch puur Lukas! Wat leef je toch dicht bij je schepper!! Ik ben zoo trots op onze kerel.
Wanneer hij heerlijk aan het spelen is en ik druk ben met Sara en in huis werp ik af en toe een blik op hem. Hij speelt met zijn brandweerpoppetjes en brandweerwagen. Soms gaat zijn blik even omhoog en kijkt hij de kamer rond, het spel ligt voor een paar seconden stil en elke keer hoor ik weer heel zachtjes: "ik ben jarig, ik ben jarig.."
Wanneer ik even op de bank zit met een kop thee kruipt hij op mijn schoot.
"mama, we moeten toch ook taartje eten met kaarsjes en dan moeten jullie toch ook zingen?"
Eigenlijk vieren we het vandaag niet, maar iets in mij zegt dat we een mooi, gezellig, intiem feestje moeten gaan vieren zodra papa thuis is.
Ik geef onze lekkerbek een dikke knuffel en we gaan naar de winkel waar Lukas een taartje mag uitzoeken. Hij hoeft niet lang te zoeken. Hij ziet een taartje met roze!! Dat moet het worden.
Hup de tompoucen in de kar en naar huis.
Als papa `s middags thuis komt, pakken we de taartjes, blaast Lukas de kaarsjes uit, vindt hij het heel leuk maar ook best beetje spannend als we voor hem zingen en geniet hij volop van het uitpakken van de cadeau`s. Wij kijken elkaar aan, allebei trots en dankbaar voor dit mooie kereltje.
Daarna was het tijd voor een wens van Lukas die hij al een tijdje heeft. Hij wil namelijk heel graag een keer in een frietjeswinkel eten. Vandaag ben je jarig, dus we gaan met z`n allen in de auto op naar de frietjeswinkel (snackbar). Hij vindt het helemaal geweldig aan het tafeltje met "echte patat in een bakje en een frikadel" Er wordt meer genoten dan gegeten maar dat maakt niks uit.
Daarna in het donker naar huis en Lukas verzucht op de terugweg: "mam, dit was echt een hele leuke dag, mijn verjaardag"
Nog een keer krijgt hij van mij een dikke knuffel.. Wat hebben wij onwijs genoten van deze dag en ons ventje die het allemaal opgezogen heeft en misschien nog wel het allermeest genoten heeft!!!


Hoeraaaaaaaaa!!

Op naar zaterdag, wanneer het nog een keer feest is voor onze man!!

Jaaa. drieieieieie
 

Er is er een jarig, hoera hoera.. Best beetje spannend!!!

Eindelijk een keer in de frietjeswinkel eten.. Lol

Met z`n allen.......



Weet je dat de lente komt....

Wat een heerlijk weertje vandaag..
Zonnetje volop aanwezig en dan zit je met een tuin op het zuiden, uit de wind wel heel erg lekker.
Nadat mama de hele ochtend aan de knutsel is geweest voor de verjaardag van Lukas was het daarna tijd voor echte aandacht voor de kinders.
Lukas had een goed idee. "mam, zullen we picknicken??!! Het is zoo lekker weer, en zullen we dan eerst bij de groenteboer fruit kopen en mag ik een bolletje kiezen bij de bakker??"
Hmm.. Dat klinkt eigenlijk heel gezellig en we hebben meteen weer een fietszitje-trainings-rondje voor Sara.
Ik geef mijn lieve lekkerbek een dikke knuffel en zeg dat ik het een topidee vindt.
Hij grijnst van oor tot oor en vliegt naar de fiets.
Iedereen mag het weten, Lukas gaat picknicken.
Bij de groenteboer en de bakker vertelt hij trots dat het eten niet voor aan de tafel is, maar dat we echt gaan picknicken op een kleedje!!
Iedereen geniet mee, en ik kan niet anders dan trots naar mijn ventje kijken.
En af en toe... dan gaan mijn gedachten even terug naar 3 jaar geleden... in een ziekenhuisbed met allerlei toeters en bellen..Nog 1 nachtje en dan zou de wereld er een jongetje en een nieuwbakken vader en moeder bijhebben...
Na een hele gezellige picknick is het tijd om lekker te gaan slapen. Als allebei de kinderen op bed liggen, mag mama alles opruimen en de knutsels afmaken.
Heerlijk dagje zo, een dagje waarin ik  lekker weg kan dromen naar 3 jaar geleden en voorpret heb voor morgen en zaterdag als het feest is in huize Trouwborst..


Picknicken in het zonnetje met fruit en broodjes....

Ook Sara kan zich helemaal vinden
in het idee van dr broer..

En als je dan wakker bent kan je weer uren spelen met je grote vriend!
Dit zijn twee echte vrienden. Uren samen spelen elke dag weer. Helemaal leuk!

Jaaaaa we kunnen weer fietsen!!

Al een klein poosje liet Sara zien dat ze al kon zitten.
Er liggen nog wel kussens bij, en af en toe valt ze ook nog wel om...
maar goed, zitten is zitten..
Voor Lukas werd het stoeltje voorop helaas te klein. Dus hebben we een nieuw achterstoeltje gekocht en kon niets ons meer tegenhouden om te fietsen!!
Met z`n viertjes even een klein rondje. Sara vond het helemaal leuk, maar ook wel erg vermoeiend.
Dit moeten we duidelijk opbouwen, maar dat is geen probleem.

Het is heerlijk dat mijn vrijheid weer een beetje groter is.
Gezellig samen fietsen.
Het voorjaar komt eraan en dat gaan wij op de fiets ontdekken!! LEUK!!!



Lukas vindt zijn nieuwe plekje ook helemaal prima!

Echt wel een gaaf gevoel, allebei de kinders op de fiets
(eigenlijk zelfs alledrie ;)





Sara heeft wel zin in een fietstochtje!



Echt waar?!

Toen was het begin december 2013...
En kregen wij de grootste, geweldigste verrassing van ons leven.
Wij mogen opnieuw een kindje ontvangen!
Een broertje of zusje voor Lukas en Sara.
Wauw!!!!!
Wat zijn we enorm blij en dankbaar.
Op naar augustus 2014...

Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Lukas 2011, Sara 2013, ???? 2014