op zoek naar balans...

Een jochie die stoeit, vecht en experimenteert met de grenzen.
Een meisje wat vol enthousiasme heeft ontdekt dat haar wereld zich vergroot en dat zij al tijgerend op ontdekking kan gaan.
Een mama die zwanger is en die stoeit met wat haar lijf kan en wat haar hoofd wil.
Het is even zoeken op het moment.

Lukas vindt het heel lastig dat zijn zusje "zomaar" bij hem kan komen als hij aan het spelen is.
En duwt zijn zusje dan ook met regelmaat aan de kant, pakt speelgoed af en weet niet hoe hij het op moet lossen.
Ik probeer Sara af te leiden en wat anders te geven. Sara vindt het prima, tijgert vrolijk naar mama om te gaan spelen met het aangeboden speelgoed, maar dat speelgoed... is altijd net wat mooier, beter, leuker in de ogen van Lukas en broerlief zit er dan ook binnen no time bij en eigent het zichzelf toe. Dat mag niet, maar leg dat maar eens uit aan een peutertje.
Mama haalt alle trucs uit de kast en verzint en bedenkt vanalles, maar meestal werkt dat niet helemaal zoals de bedoeling is. En dan is er nog haar zwangere lijf. Wat is het frustrerend dat je veeel meer wil dan je kan.
Heerlijk zijn de momenten dat manlief thuis komt en lekker even met de kinderen gaat wandelen of fietsen. Ik heb echt de allerbeste, allerliefste, allergeweldigste man ter wereld. Lucky me!!
Wij zijn aan het zoeken, zoeken naar balans.
Het komt goed, daar zijn we van overtuigd. En tussen alle -nieuwe-balans-zoek-momentjes, zijn er heel veel prachtige geniet momentjes en die pakken we dan ook met beide handen aan.

Saar, ons vrolijke vechtertje!

Sara, ons meisje.

Lieffie!!!

Ons vrolijke, stralende meisje.
Wat genieten wij intens van haar. Haar lach, haar gezwaai, dat vingertje wat zo eigenwijs de lucht ingaat als ze iets hoort. Dat lijfje wat bijna uit elkaar klapt als er muziek aangaat.
Die prachtige, stralende pretoogjes, dat sterke eigen willetje. Het is zo`n lekker ding.
Sara doet het allemaal op haar eigen manier.
Helaas is de motorische manier wel echt te langzaam.
Met 11 maanden spreekt de consultatiebureau- arts haar zorg uit.
Sara ontwikkelt zich echt te traag. Ze kan nog niet heen en terugrollen, verplaatst zichzelf niet, lijkt een spierspanning te hebben die niet helemaal goed is en dat in combinatie met de hersenvliesontsteking die ze heeft gehad geeft toch wat zorg.
Er wordt besloten om de kinderfysio ernaar te laten kijken.
De afspraak is snel gemaakt en de kinderfysio komt aan huis. Heerlijk!
Zij ziet ook al snel dat Sara flink achterloopt en dat haar spierspanning niet helemaal goed is.
We krijgen oefeningen aangeboden die we met haar moeten gaan oefenen om haar zo tot tijgeren te laten komen. En als ze de volgende keer weer komt wil ze haar spierspanning meten en kijken wat voor plan ze voor Sara wil gaan schrijven.
Ze heeft dit al vaker gezien met kinderen die hersenvliesontsteking gehad hebben, ze weet dat er zeker vooruitgang te halen moet zijn, maar het is vaak een intensieve weg. Zeker voor de kinderen zelf. (Sara blijkt een spierspanning te hebben die gelijk is aan een 5 maanden oud kindje)
De week gaat voorbij en wij oefenen en oefenen met Sara. Sara vindt het de ene keer prima, en een andere keer heeft ze echt helemaal geen zin en lukt het niet.
Zelf vind ik het af en toe behoorlijk intensief om de oefeningen 3 keer per dag een half uur te doen. Sara moet uitgerust zijn, geen honger of dorst hebben, broerlief moet iets te doen hebben en dan zijn de condities zo dat het moet gaan lukken.. Maar meestal is dat zo makkelijk nog niet.
Lukas heeft feilloos in de gaten dat er voor hem echt even geen tijd en aandacht is en dat is soms best lastig als je ziet dat je moeder met je zusje allemaal leuke spelletjes doet. Een enkele keer wil hij wel helpen, maar dat is eerder van de wal in sloot, hoe goed hij het ook allemaal bedoelt.
Veel dingen vindt hij maar gemeen.. "Mam, Sara kan toch nog niet kruipen dan moet je het speelgoed niet te ver weg leggen. Dat is echt zielig." Al verschillende keren heb ik het hem geprobeerd duidelijk te maken maar hij blijft het vooral zielig en gemeen vinden. Het liefst duwt hij het speelgoed dan ook in haar handjes, of helpt haar als het rollen even niet goed lukt. (Laat dat nou net allemaal niet de bedoeling zijn)
De fysio traint wekelijks met ons kleine meisje die daarna volledig gesloopt is en wij oefenen dagelijks. Het werkt er is vooruitgang te zien.
Net na haar eerste verjaardag rolt Sara zowel heen als terug! Zonder angst!! Wat zijn wij ontzettend trots. En zondag liet Sara ineens nog iets zien.. Een klein stukje tijgeren, op de speelmat.
Wauw!! Bij Lukas vind ik elke nieuwe stap al iets om trots op te zijn, maar nu, bij ons kleine vrolijke vechtertje loop ik naast mijn schoenen van trots. 
Het plan is nu dat Sara kan lopen als ze 2 is. Tot haar tweede zal ze ook wekelijks fysio blijven krijgen. En wij blijven oefenen en gaan volledig mee in het tempo van Sara.
Sara, ons vrolijke vechtertje!!! Onze Saar.. Zij komt er wel.


lekker gek doen...

We oefenen lekker door op het strand!




moederdag

Voor lukas begon de pret al bijna 3 weken geleden.
Op de peuterspeelzaal had hij iets moois gemaakt wat hij toen al meekreeg.
(daarna had hij twee weken vakantie)
Ik mocht niet kijken want het was een echte verrassing.
Eenmaal thuis kijkt hij mij glimmend aan en zegt: "Mam, ik ga naar boven naar mijn kamer het cadeau voor jou verstoppen dan kan jij hem niet vinden."
Helemaal prima, ga jij maar snel het cadeau verstoppen.
Terwijl ik de tafel dek voor de lunch hoor ik alweer de voetstappen op de trap die naar beneden komen. Een klein mannetje met een opgewonden bekkie rent naar me toe en zegt: "Mam, ik heb hm onder mijn bed gezet dan kan jij hm echt niet vinden he!!"
Ik kan het niet laten, ik moet die kleine lekkerbek even helemaal platknuffelen.. Wat kan ik van deze peuterlogica genieten!!
Als het tijd is voor de middagtuk breng ik Lukas naar boven en naar bed.
Glunderend duikt hij onder zijn bed en zegt: "Mam, kijk... goed plekje he. Daar kan jij hem echt niet vinden!!"
Met een grote glimlach leg ik onze enthousiaste banjer op bed..
Peuterlogica... I LOVE IT!!!

En dan is het eindelijk echt moederdag.
Terwijl de kinderen uitslapen (TOP MOEDERDAGCADEAU!!!) maakt manlief een heerlijk ontbijt beneden klaar.
Als de kinderen wakker zijn gaan we lekker met elkaar ontbijten. En krijg ik dan eindelijk mijn moederdagcadeau. Manlief heeft (de schat!!) samen met Lukas het bijbehorende versje geoefend om op te zeggen.
Het is zo`n versje waarvan er 1000 zijn, voordat ik dit uit de mond van mijn eigen kind hoorde vond ik het helemaal niks, maar nu..
Dat glimmende bekkie, dat lieve stemmetje, die stralende oogjes, die knuffel als het versje afgelopen is... Dat maakt het tot een prachtig gedicht!!!! En het cadeautje is een leeg olvaritpotje beschilderd met nagellak en beplakt met mooie gouden stickers.. Binnenin zitten maar liefst 5 chocoladehartjes.
Ik beloof dat ik ze uit de kerk ga verdelen en dat iedereen er eentje mag.
Maar ja... wij zijn met z`n viertjes en dan zit er nog 1 chocolaatje in.
Lukas moet het van zijn papa aan mij vragen, maar eigenlijk vindt papa dat die toch echt voor mama is. Lukas denkt er heel anders over.
Hij vraagt: "Mam, zal ik die laatste opeten??" Ik reageer met: "Maar het is toch mijn cadeautje? dan istie toch eigenlijk voor mij???" "Maar mama, kijk, weet je... Mijn naam staat toch op de onderkant van het potje? Dat betekent dat die dan van mij is.. Zal ik het chocolaatje maar opeten, dan mag jij het potje wel houden...!!" Daar kan en wil ik dus geen nee tegen zeggen he... Ik zie mijn mannetje genieten van zijn chocolaatje, mijn voorraadje peuterlogica is weer aangevuld!!!
Wat is het heerlijk dat manlief deze dag alle zorgtaken uit handen neemt! Ik hoef alleen maar te doen wat ik wil en dan heeft hij ook nog een superwijs cadeau voor mij.. Ik mag een uitvergroting laten maken van een foto van de kinderen.
Ik zeg: Topmoederdag!!!

reacties

Lieve lezers,


Wat is het leuk om te merken dat er mensen zijn die er plezier in hebben om je blog te volgen.
Er zijn de laatste tijd dan ook wel reacties geweest van mensen die lieve, leuke, hartelijke,
meele(z)vende reacties gaven.
Leuk om te lezen en van te genieten.
Ik vind het heel leuk als mensen hun reactie achterlaten. Dank daarvoor!
Willen jullie als jullie anoniem reageren je naam erbij zetten? (Leuk om te weten wie de reacties achterlaten.)

Liefs Dianne

Terschelling...

Het stond al een poosje in de planning.
Op vakantie naar Terschelling.
We hadden net een camping uitgezocht waar we met onze kinders ons kampement op zouden slaan en waar we zouden gaan genieten van zon, zee, strand, duinen en bos.

Dit ging niet door, want ons kleine, grote wonder kondigde zich aan.
Dus hebben we besloten om deze vakantie te vervroegen. Niet in de tent, geen ruime twee weken, maar een midweek in een huisje.
Wat hebben we genoten!!!! Het weer was best fris, heel veel wind, af en toe en buitje, maar prima weer om allerlei dingen te ondernemen en vooral volop te genieten met ons viertjes!!
Wij zijn opgeladen, uitgerust en kijken uit naar de zomervakantie als we ons kleine wondertje mogen gaan bewonderen..
Maar nu gaan we eerst volop nagenieten van een heerlijke vakantie!!

De duo-wagen maar weer eens uitgepakt.
Heel gezellig!!!

Een nieuwe vlieger, op naar het strand
en eindeloos vliegeren.

Jaaa... voetjes in de zee.. KOUD!!!

Lekker wandelen langs het strand

Jaa.. alweer 4 jaar getrouwd.
Mijn lief is van mij en ik van hem.



Lekker banjeren door en dorpje
en een ijsje eten.



Pony rijden... Zowel Lukas als Sara vonden het
helemaal TE GEK!!! Niks bang, maar gaan...

Samen met mama taartjes bakken op het
strand. Papa mag ze allemaal opeten.

Lekker spelen op het strand.
En Sara eet maar door.. De ene hap zand
na de andere hap zand ging naar binnen...
ONGELOOOFLIJK!!!!!




Op zoek naar de zeehonden.. We hebben ze gezien hoor!

Mooie, lieve Saar had haar zwemdebuut!

Samen op de boschplaat gek doen tussen
het gras....