Het is donderdagochtend als ik haar uit haar bedje haal en zie dat Sara anders is dan anders.
Ik kan haar niet heel ziek noemen, maar ze zit niet lekker in haar vel.
In de loop van de ochtend wordt ze zieker, wanneer ik haar temperatuur is het 38.6.
Het is niet schrikbarend hoog, maar ik zie ons kleine meisje met haar rode wangetjes zieker worden.
Met een paracetamol leg ik haar in haar bedje. Hopelijk gaat ze lekker slapen.
En dat doet ze.
Als ik haar uit haar bedje haal, lijkt ze weer wat fitter.
Het valt me op dat haar fontanel bol staat. waar wij een wat ingedeukte gewend zijn.
Grote zorgen maak ik me niet ,maar ik word toch wat ongerust. Sara blijft onrustig en niet lekker in haar vel zitten. De temperatuur is gezakt naar 38.3.
In de nacht van donderdag og vrijdag blijft haar fontanel bol staan en loop ook de koorts weer flink op.
Ik besluit om de volgende ochtend met haar naar de dokter te gaan.
 |
| Op de onderzoekstafel |
De dokter ziet Sara en stuurt haar meteen door naar de SEH in Zwolle waar een kinderarts klaar zal staan om haar te onderzoeken.
Arjan kan gelukkig uit zijn werk komen en we vertrekken om half elf naar het ziekenhuis.
Daar wordt Sara meteen aan de monitor gelegd en onderzocht. De kinderarts weet het niet, maar vindt het wel verontrustend dat ons meisje koorts heeft en dat haar fontanel zo bol staat. Dat hoort niet en kan wijzen op een hersenvliesontsteking.
Hij besluit dan ook om Sara op te nemen en een ruggeprik te geven om wat hersenvocht af te nemen om de ernstige dingen uit te kunnen sluiten.
 |
| Ziek, klein, koortsig meisje |
Na maar liefst 4!!! keer prikken lukt het eindelijk om wat hersenvocht af te nemen ik hoor ons kleine meisje krijsen van de pijn. Zo in en in zielig!
Dan begint het wachten. Gelukkig mag ik Sara bij mij houden en voeden.
Wat wordt er gesjort en gezeuld met je kindje zeg! Is ze net in slaap wil er een andere dokter kijken, slaapt ze weer even dan moet er weer een plakkertje van de monitor goed gezet worden, als ze dan weer in slaap is is het tijd om haar urine op te vangen. Ons meisje is op. Huilend en supermoe valt ze bij mij in slaap en ik vraag de artsen of ze nu gewoon een lekkere tuk mag gaan maken. Gelukkig vinden ze dat oke en laten ze haar met rust. Nu kan Sara lekker bijkomen. En wij moeten wachten op de uitslag. Terwijl het allemaal langer gaat duren en het steeds duidelijker gaat worden dat Sara moet blijven, brengt Arjan Lukas naar lieve vrienden waar hij mag slapen en spelen. Gelukkig wil ome Bas hem daar `s avonds ophalen om Lukas bij hun te laten logeren zodat wij onze focus kunnen richten op ons kleine zieke meisje.
Dan komt om half 5 eindelijk de uitslag. Het is geen hersenvliesontsteking. GELUKKIG!!!
wat het wel is weten ze niet dus Sara moet een nachtje ter observatie blijven. Haar koorts in inmiddels weg en ze ligt tevreden in haar bedje.
 |
| Nog even een paracetamol en wat plakkertjes goed doen. |
 |
| Lekker bijslapen van alle drukte.. |
De nacht doet Sara het prima en de koorts blijft weg.
Als wij de volgende ochtend haar temperatuur mogen meten voor de kinderarts komt blijkt deze toch weer opgelopen te zijn naar 37.9 dat is niet ernstig hoog, maar het is nu toch de vraag of ze wel mee naar huis mag. De kinderarts komt tot de conclusie dat het niet iets ernstigs is, maar dat ons meisje wel aan het knokken is tegen een virusinfectie en dat is pittig als je nog maar zo jong bent. Als wij beloven dat we contact opnemen met het ziekenhuis als haar temperatuur boven de 38 komt of als ze afwezig /suffig lijkt te worden mogen we haar meenemen. Die belofte willen we wel doen.
Heerlijk lekker weer naar huis.
Nu zijn we thuis, de koorts is weg, haar fontanel weer zoals we die kennen en af en toe kan er zelfs weer een klein lachje vanaf. Ons kleine vechtertje, zij komt er wel!!
 |
| Wij kunnen weer lekker knuffelen!!! |
