Sara

Sara.
Onze middelste
Ons schatje
Ons Draakje
Ons lieffie
Ons boefje
Onze doorzetter

Sara, wat is ze een geweldig meisje.
Wat is ze fel, gezellig, boefig en een echte peuter!
Het is ongelooflijk cliche, maar wat zijn de laatste maanden snel gegaan.
Al bladerend door de foto`s zie je haar ouder worden in een paar maanden tijd.
Wat is het ook ongelooflijk genieten met dit meisje.
Ze kletst en zingt van `s morgens vroeg tot `s avonds laat.
Toch is het per dag ook heel erg verschillend. Sara is een meisje wat heerlijk in haar vel kan zitten, maar ook wakker kan worden en maar niet weet wat ze met zichzelf aanmoet.
Dat zijn dagen die voor iedereen pittig zijn en zeker voor Sara.
Steeds maar huilen, veiligheid zoeken, niet weten wat je wil en kan, Snel boos, keihard tegen je zusje, om niks heel hard krijsen wat overgaat in huilen en maar niet weten hoe je eruit kan komen.
De laatste weken merken we dat deze dagen wat minder lijken te worden en dat de vrolijke dagen nu in de meerderheid zijn en dat is voor iedereen feest.
Het begint in de ochtend met een schel stemmetje wat zingt en roept vanuit haar bedje.
Ze is, net als Silke, stapelgek op Lukas en dat is wederzijds.
Maar o... wat kan haar broer haar plagen en wat kan Sara dan reageren als een echt fel meisje.
En haar broer.... die kijkt en lacht en denkt. Het is me weer gelukt.
Om de dag goed te kunnen beginnen krijgt Sara altijd nog een fles. Ze is echt veel te licht (8 kilo) dus is dat geen probleem en drinkt ze veilig in mama`s armen haar fles leeg voordat ze aan tafel gaat.
Verder op de dag doet ze niets liever dan meehobbelen met een sopdoekje, spelletjes doen, aan tafel kleuren, tekenen, verven, kleien, samen fietsen. Zolang het maar samen is.
De laatste tijd lukt het alleen spelen ook steeds wat beter.
In de ochtend is er geen broer die zijn territorium (lees: complete woonkamer) bewaakt en dus kan ze heerlijk haar gangetje gaan.
Verder is het een echt meisje!!!
kleine anekdote: "mama, Sala bijna jalig is?" "ja meisje, jij bent bijna jarig"
"Sala ook dootjes"?  Zeker, jij krijgt dan ook cadeautjes net als Lukas he! Heb je daar zin in?"
"Ja, dat vinne heel leuk!! Mama, Sala wil oobelle!"Ik knipper drie keer met mijn ogen en klapper met mijn oren. Oorbellen??? Zegt ze nou dat ze oorbellen wil? Maar ik heb het echt goed verstaan. Ze wil oorbellen! Het meisje is nog geen twee maar wil perse oorbellen.
Helaas gaat dit niet door en ik vertel haar dat als ze 3 jaar wordt ze wel oorbellen mag, maar dat ze nu echt nog te klein is. "Mama, toe nou... vin zoooo mooi!" Dan kan ik haar alleen nog maar helemaal platknuffelen.
Of we lopen in de Hema. Bij de laarsjes blijft ze staan. Vooral de mintgroene met witte stipjes en roze zooltjes trekken haar aandacht. "mama, kijk.. heeeeeeel mooi, die hebbe Sala niet!" "nee, dat klopt jij hebt nog geen laarsjes, ze zijn wel heel mooi daar heb jij gelijk in."
"kope mama? Sala vin echt heeel mooi, hebbe die niet. ja? mag?? meeneme???"
Ik zwicht. en mijn meisje loopt stralend naar de kassa met haar nieuwe laarsjes. Trotser dan trots. Allebei.
Ik geniet. Het is echt een heerlijk meisje!!

En dan is er nog de vechter Sara, de doorzetter, de volhouder. Ja ik ben trots op alledrie mijn kinderen, maar als ik Sara zie knokken maakt ze mij op een totaal andere manier ook heel trots.
Er is nu ruim een half jaar voorbij met allemaal onderzoeken. Werkelijk elke arts die in het ziekenhuis rondloopt heeft ons meisje bekeken. We weten nog niets, het is afwachten, we weten wel dat het bij Sara niet allemaal vanzelf gaat. Erg veel dingen zijn heel erg eng voor haar. Ze is veel te licht, haar motoriek loopt achter, ze heeft wat uiterlijke kenmerken die mogelijk kunnen wijzen naar een syndroom of een gen-afwijking. We weten het niet. Het is een traject van een jaar met onderzoeken, bloed afnames etc etc. En dan is het nog maar afwachten of er iets uitkomt. 1 ding weten ze al wel zeker. Haar motorische achterstand komt van haar hersenvliesontsteking. Maar ons meisje doet het goed!! Ze loopt tegen de verwachting in voor haar tweede! Heel voorzichtig begint ze ook met klimmen.
Het kost haar veel moeite en vooral veel kracht. Zoals eerder was te lezen is haar spierspanning te laag. Dat is nog steeds zo en het gaat vooruit maar wel echt te langzaam. Op dit moment heeft ze een spierspanning die gelijk is aan een baby van 10 maanden. Met behulp van veel bewegen, oefeningen en stimulans moet dit beter worden. Maar als alle nieuwe dingen heel eng voor je zijn, vlot dat ook niet met het oefenen. Maar onze Sara is een doorzetter, een vechter, een knokker en een toppertje!
Zij komt er wel. Op haar manier, via haar weg en tot een level wat zij aankan. Wij staan erbij, stimuleren en oefenen, maar wel binnen de grenzen van ons meisje. Ze zal nooit topsporter worden.
Weet je. Sara is zichzelf. Op haar manier perfect voor ons en voor God. Ze is gemaakt zoals ze is en dat is goed. Lieffie, dikke boef, draakje, ongelooflijke schat. JIJ BENT JIJ en je bent prachtig!!
(voor zoon even dochter invullen)

 En omdat het zo hard gegaan is met ons meisje. Even wat foto`s, sommige wat langer geleden andere heel recent, met als afsluiter 1 verser dan vers. vandaag gemaakt.

Stralend. sept 2014

De eerste stapjes bij 20 mnd



Ons meisje meisje



Je bent een echte
smeersaar!

Als je het echt niet meer weet, is daar altijd nog je speen
en je onafscheidelijke "knorretje" Het oortje duw je onder je speen
En terwijl het in jou lijfje/ hoofdje tekeer gaat, leest Lukas voor en is
dan een broer, die elk meisje zich zou wensen!!

Mooie, lieve ondeugd!



Samen met Silke boekjes lezen.



"Ik kan selluf mama!"

Vers van de pers. Onze Krullebol

Silke

Ons jongste meisje,
Onze pretletter.
Wat is het genieten met Silke.
Wat is het anders als bij een eerste of zelfs tweede.
Silke glipt er snel tussendoor, wordt meegezeuld, ligt te wachten of moet slapen.
Even heel kort door de bocht hoe het soms gewoon voelt en ook wel eens is.
Ons jongste meisje vindt gewoon heel veel goed.
Ze glijdt met een grote grijns in de doek en komt er met een evengrote grijns weer uit.
Overdag gaat ze lachend naar bed en wordt lachend wakker.
In de box kan ze zich prima vermaken... tot het moment kwam dat het dametje ging rollen...

8 maanden. Vandaag precies is ons heerlijke vrolijke meisje 8 maanden!!
Wow wat is die tijd ontzettend hard gegaan.
Van stil liggen naar grijpen en rollen (1 kant op)
van bijna 6 pond naar een dikke 8 kilo (waarmee ze Sara officieel voorbij is)
van bijna geen haar naar nog steeds geen haar.
van borstvoeding naar fles naar vast voedsel,
van een fles naar het liefst uit een beker drinken.
van nauwelijks geluid naar hele kletsverhalen
van een lachstuipje naar een schaterlach. (vooral bij haar grote broer!)
van een reiswieg naar het zitgedeelte in de wagen. (precies vandaag voor het eerst!)
en zo kan ik nog wel even door.

Silke, lief stoer meisje. Totaal anders dan Sara.
Wat heeft ze het soms te verduren met een zusje die haar het liefst de hele dag "helpt"
Dan weer een prik in je oog of je zusje gaat vol op je rug paardje rijden, "knuffelen" is zoo lief, maar gaat vaak net even te hard. En jij.....jij lieve Silke kijkt, lacht vriendelijk en laat het meestal gebeuren.
Tot het moment dat je het echt niet meer leuk vindt en dan geef je een schreeuw.
Je bent gek op brood met jam of pindakaas. Ook warm eten gaat er vlot in, met ontbijtkoek heb jij totaal geen moeite het gaat naar binnen alsof het pap is, fruit is lekker, maar heeft niet jou voorkeur. De flessen drink je maar een beetje, meestal kauw je wat op de speen en lig je lief glimlachend naar mij te kijken. Wat ben ik stapel hotel de botel verliefd op je! Je bent zo`n lekker spekkiedikkie.. Nog nooit hadden we een kindje met spekbeentjes en echte elastiekjes om de polsen. Nog steeds haal jij de gemiddelde lijn niet, maar je doet het geweldig. In de box rol je steeds naar je buik en je wordt kwaad als dat te lang duurt. Maar als ik je omrol, ga jij net zo hard weer terug. Ik hoop voor jou en mezelf dat het niet te lang duurt voordat je ook zelf terug kan rollen. Je geniet als je broer langsloopt, je volgt hem helemaal en je kijkt verlangend naar hem of hij je nog aandacht gaat geven. Als hij dat doet, lig jij direct in een deuk en genieten we enorm van jou schaterlach. Je broer voelt zich enorm groot en stoer als hij jou zo aan het lachen maakt. En ik voel me op die momenten zo volmaakt gelukkig!!!!!
Lieve Silke.. Zo onverwacht groeide jij in mijn buik, het was best even schrikken maar, lief, mooi meisje ik zou je voor geen goud willen missen. Jij hoort er zo bij, precies zoals je bent. Jij bent zo wonderlijk mooi gemaakt. Dikke kus!!!!



Rond de klok van 22.00 veranderd ze als een blad aan de boom.
Ze wil niet slapen, maar spelen... wil het liefst eindeloos aan een fles sabbelen.
Wil zeker niet in haar eigen bed liggen zonder dat er iemand is om haar te vermaken.
8 maanden oud en ze weet ons nog prima wakker te houden `s nachts.
bij ongeveer 7 maanden zijn we gestopt met de nachtelijke voedingen, wat voor ons heel vreemd aanvoelt omdat de andere kinderen gewoon nog een fles kregen als ze kwamen.
Vooral omdat zij allebei te licht waren en die extra voeding prima konden gebruiken.
Silke heeft het echt niet nodig en moet een nacht door kunnen slapen.
Het is een tweestrijd. Ik wil haar niet eindeloos laten huilen, ik vind het ongelooflijk belangrijk dat onze kinderen weten dat we er zijn. Ook `s nachts. Even erheen, een speentje, niks zeggen en weer weg. Maar alleen maar laten liggen.. het druist zo tegen mijn gevoel in en waar wij voor willen staan.
Maar o, wat zouden we graag weer de nachten voor onszelf hebben.. Silke ligt nu nog bij ons op de kamer. Een heel gezellig hoekje hebben wij voor haar gemaakt, maar de nachten ligt ze tegenwoordig op zolder in haar campingbedje. Kijken of het helpt en ze dieper slaapt als ze ons niet hoort.
Het lijkt een beetje te helpen..
Ach, ergens willen we ons er ook echt niet druk om maken. We blijven voorlopig maar zeggen: Het is een fase en we doen waar wij ons goed bij voelen en wat voor Silke werkt.
En afgelopen nacht. eerlijk is eerlijk.. Het dametje sliep van 7:00 tot 22:00 even een fles en toen door tot 7:30. Heerlijk. (mijn strakke ochtendschema over de kop en te laat om Lukas op tijd weg te brengen... gelukkig werd dat snel opgelost door lieve vrienden die hem even snel meenamen.)

En zelfs na een brakke nacht vol onderbrekingen voel ik me helemaal blij worden als ze lachend naar me kijkt en lijkt te zeggen: "Kom maar op mam, met die nieuwe dag!!!"

Heerlijk slapen. Je kunt het wel!!!!

Duim hoef je niet, maar een grote teen is
ook best lekker.

Het pas nog wel, maar jij wil meer
rond kunnen kijken. precies met 8
maanden zit jij voor het eerst in het
zitgedeelte. Naast je Zus. Wat
hebben jullie pret gehad samen.



8 maanden!!!!!! Pretletter

Zomaar een dagje..

Wow, wat is het lang geleden dat ik hier weer eens mijn gedachten/ verhalen/ belevenissen aan mijn blog heb toevertrouwd.
Wat heb ik de afgelopen tijd vaak de vraag gekregen of ik alsjeblieft weer wil gaan schrijven.
En stiekem... wat heb ik het zelf ook gemist.
In mijn hoofd zijn er vele blogs voorbij gekomen, tot in detail beschreven, maar niet eerder zette ik mezelf er weer toe om het ook daadwerkelijk op te schrijven.
Nu weer wel. En ik hoop en wil het heel graag volhouden, maar ik verplicht mezelf niets dat vergroot de druk en verminderd het plezier!
Als ik het teruglees besef ik me elke keer weer hoe waardevol het is, hoe ontzettend leuk om terug te lezen hoe het in ons gezinnetje reilt en zeilt.

Om opnieuw te starten eerst maar eens een algemene beschrijving van ons leven nu.
In de hoop en met de intensie dat er straks ook weer vele verhalen zullen volgen.
Want wat zijn we gek met en op elkaar. Wat leven we intens (zowel de pieken als de dalen) En wat kunnen we onwijs genieten van hele simpele dingetjes.

Wat hou ik ontzettend veel van mijn stoere man. Hij is voor mij ontzettend stoer omdat hij nergens zijn hand voor omdraait, ogenschijnlijk onvermoeibaar de , meestal zo lange nachten, doorploetert en altijd zijn gezin op 1 zet. Dan ben je voor mij onbeschrijflijk stoer! Een echte man en een echte vader.
Thuis probeer ik de boel zo goed mogelijk te draaien.
Sinds kort is daar heel wat meer ritme en structuur ingekomen sinds Lukas op school zit.
`s morgen 6.15 begint de dag met een fles voor een wakkere Silke. Arjan geeft nog snel een kus en vertrekt naar zijn werk. Daarna spring ik zelf uit bed om te wassen en aan te kleden. Dan gaan de kinderen 1 voor 1 door het ochtendritueel. Silke verhuisd mee van bed naar bed en dan vindt ze het prima, zolang ze maar iets te kijken heeft. Beneden eten we een broodje en rammen we door met het ochtendritueel. haren doen, tanden poetsen, washand extra over het gezicht van alle ontbijtsporen, schoenen aan, tas pakken, jassen aan, sjaals om. Ik knoop de doek om met Silke erin. Sara achterop de fiets, Lukas op zijn eigen fiets. Zo crossen we naar school en wat voel ik me elke ochtend trots als het me weer is gelukt om rond 8.00 op de fiets te zitten en Lukas naar school zie fietsen terwijl hij dapper de wielen van zijn 12 inch fietsje laat draaien.
Eenmaal thuis begint het werk van de ontbijtboel opruimen het gewone huishoudelijk werk en natuurlijk de zorg voor mijn twee meiden.  Wanneer Silke slaapt is het qualitytime voor Sara.
kleien/ knutselen/ kleuren/ spelletjes/ voorlezen/ zingen net waar ze zin in heeft.
Als de rust van de ochtend voorbij is krijgen we de spits van de ochtend. Meiden inpakken en in de doek en op de fiets, Lukas ophalen. Thuis met elkaar een broodje eten en de meiden op bed. Dan komt er een heerlijk moment van de dag. Even een half uurtje voor mezelf. Lekker een boek lezen, of gewoon even zitten met een kop thee, het maakt niet uit als ik er maar zin in heb. Lukas speelt dan heerlijk bij me of kijkt even een filmpje. Ook voor hem even een rustig momentje. Daarna gaan we samen spelen, net waar Lukas zin in heeft en dat is bijna altijd: Brandweerman Sam! Al twee jaar zijn grote favoriet. Er gaat echt geen dag voorbij zonder dat er brandweertje is gespeeld. Op wat voor manier dan ook. Of hij is zelf de brandweer, of het zijn eindeloze verhalen met de duplo, of alleen de brandweerauto`s. Het aantal noodgevallen dat hier op een dag bedwongen wordt is nergens ter wereld zo hoog. Het is genieten met dat ventje! tegen een uurtje of 15:00 zijn allebei de meiden uitgeslapen en genieten we van fruit en drinken en kletsen we heerlijk over de dag of de dingen die we gaan doen. Meestal gaat Lukas buiten spelen, Sara iets voor haarzelf en ik pak het half uur met Silke. Lekker rollen op de grond, kletsen, zingen o.i.d. Dan is het vaak al tijd om met het eten te beginnen. Het liefst eten we rond de klok van 5, dan kunnen de kinderen er op tijd in of hebben we de tijd om met z`n allen (Arjan is inmiddels ook thuis) een spelletje te doen, stoeien op het grote bed, verstoppertje of eindeloos pakkertje te spelen.
Na de avondspits, wordt het heerlijk rustig. Beneden ruimen we de boel op genieten samen van een kop koffie en zeggen met grote regelmaat tegen elkaar dat het druk is maar tegelijk ook zo geweldig en leuk! En dan rond een uur of 22:00 komt Silke voor een fles om vervolgens weer te gaan slapen. Rond de klok van 2.00 begint de onrust slapen/ wakker/ kletsen/ lachen/ huilen/ slapen/ wakker etc. tot een uur of 6.00 En dan begint de nieuwe dag. Nee, niet altijd fris en fruitig en niet altijd met evenveel zin. Maar wel elke ochtend met de wilskracht om er weer iets van te maken. Meestal gaan de dagen zo en soms ook helemaal niet. Als ik moe ben of geen puf heb, als de kinderen niet goed geslapen hebben of gewoon niet lekker in hun vel zitten dan heb ik hele dagen kinderen op mijn arm, of knuffelen we eindeloos of ben ik kortaf en zelf niet echt bereid tot afleiden, gekkigheidjes of het eindeloos bedenken van dingen om het gezellig te hebben. Nee hoor, ook hier in huis knettert het wel eens.. maar ach, waar niet!

Ons drietal!!!