Zomaar een dagje..

Wow, wat is het lang geleden dat ik hier weer eens mijn gedachten/ verhalen/ belevenissen aan mijn blog heb toevertrouwd.
Wat heb ik de afgelopen tijd vaak de vraag gekregen of ik alsjeblieft weer wil gaan schrijven.
En stiekem... wat heb ik het zelf ook gemist.
In mijn hoofd zijn er vele blogs voorbij gekomen, tot in detail beschreven, maar niet eerder zette ik mezelf er weer toe om het ook daadwerkelijk op te schrijven.
Nu weer wel. En ik hoop en wil het heel graag volhouden, maar ik verplicht mezelf niets dat vergroot de druk en verminderd het plezier!
Als ik het teruglees besef ik me elke keer weer hoe waardevol het is, hoe ontzettend leuk om terug te lezen hoe het in ons gezinnetje reilt en zeilt.

Om opnieuw te starten eerst maar eens een algemene beschrijving van ons leven nu.
In de hoop en met de intensie dat er straks ook weer vele verhalen zullen volgen.
Want wat zijn we gek met en op elkaar. Wat leven we intens (zowel de pieken als de dalen) En wat kunnen we onwijs genieten van hele simpele dingetjes.

Wat hou ik ontzettend veel van mijn stoere man. Hij is voor mij ontzettend stoer omdat hij nergens zijn hand voor omdraait, ogenschijnlijk onvermoeibaar de , meestal zo lange nachten, doorploetert en altijd zijn gezin op 1 zet. Dan ben je voor mij onbeschrijflijk stoer! Een echte man en een echte vader.
Thuis probeer ik de boel zo goed mogelijk te draaien.
Sinds kort is daar heel wat meer ritme en structuur ingekomen sinds Lukas op school zit.
`s morgen 6.15 begint de dag met een fles voor een wakkere Silke. Arjan geeft nog snel een kus en vertrekt naar zijn werk. Daarna spring ik zelf uit bed om te wassen en aan te kleden. Dan gaan de kinderen 1 voor 1 door het ochtendritueel. Silke verhuisd mee van bed naar bed en dan vindt ze het prima, zolang ze maar iets te kijken heeft. Beneden eten we een broodje en rammen we door met het ochtendritueel. haren doen, tanden poetsen, washand extra over het gezicht van alle ontbijtsporen, schoenen aan, tas pakken, jassen aan, sjaals om. Ik knoop de doek om met Silke erin. Sara achterop de fiets, Lukas op zijn eigen fiets. Zo crossen we naar school en wat voel ik me elke ochtend trots als het me weer is gelukt om rond 8.00 op de fiets te zitten en Lukas naar school zie fietsen terwijl hij dapper de wielen van zijn 12 inch fietsje laat draaien.
Eenmaal thuis begint het werk van de ontbijtboel opruimen het gewone huishoudelijk werk en natuurlijk de zorg voor mijn twee meiden.  Wanneer Silke slaapt is het qualitytime voor Sara.
kleien/ knutselen/ kleuren/ spelletjes/ voorlezen/ zingen net waar ze zin in heeft.
Als de rust van de ochtend voorbij is krijgen we de spits van de ochtend. Meiden inpakken en in de doek en op de fiets, Lukas ophalen. Thuis met elkaar een broodje eten en de meiden op bed. Dan komt er een heerlijk moment van de dag. Even een half uurtje voor mezelf. Lekker een boek lezen, of gewoon even zitten met een kop thee, het maakt niet uit als ik er maar zin in heb. Lukas speelt dan heerlijk bij me of kijkt even een filmpje. Ook voor hem even een rustig momentje. Daarna gaan we samen spelen, net waar Lukas zin in heeft en dat is bijna altijd: Brandweerman Sam! Al twee jaar zijn grote favoriet. Er gaat echt geen dag voorbij zonder dat er brandweertje is gespeeld. Op wat voor manier dan ook. Of hij is zelf de brandweer, of het zijn eindeloze verhalen met de duplo, of alleen de brandweerauto`s. Het aantal noodgevallen dat hier op een dag bedwongen wordt is nergens ter wereld zo hoog. Het is genieten met dat ventje! tegen een uurtje of 15:00 zijn allebei de meiden uitgeslapen en genieten we van fruit en drinken en kletsen we heerlijk over de dag of de dingen die we gaan doen. Meestal gaat Lukas buiten spelen, Sara iets voor haarzelf en ik pak het half uur met Silke. Lekker rollen op de grond, kletsen, zingen o.i.d. Dan is het vaak al tijd om met het eten te beginnen. Het liefst eten we rond de klok van 5, dan kunnen de kinderen er op tijd in of hebben we de tijd om met z`n allen (Arjan is inmiddels ook thuis) een spelletje te doen, stoeien op het grote bed, verstoppertje of eindeloos pakkertje te spelen.
Na de avondspits, wordt het heerlijk rustig. Beneden ruimen we de boel op genieten samen van een kop koffie en zeggen met grote regelmaat tegen elkaar dat het druk is maar tegelijk ook zo geweldig en leuk! En dan rond een uur of 22:00 komt Silke voor een fles om vervolgens weer te gaan slapen. Rond de klok van 2.00 begint de onrust slapen/ wakker/ kletsen/ lachen/ huilen/ slapen/ wakker etc. tot een uur of 6.00 En dan begint de nieuwe dag. Nee, niet altijd fris en fruitig en niet altijd met evenveel zin. Maar wel elke ochtend met de wilskracht om er weer iets van te maken. Meestal gaan de dagen zo en soms ook helemaal niet. Als ik moe ben of geen puf heb, als de kinderen niet goed geslapen hebben of gewoon niet lekker in hun vel zitten dan heb ik hele dagen kinderen op mijn arm, of knuffelen we eindeloos of ben ik kortaf en zelf niet echt bereid tot afleiden, gekkigheidjes of het eindeloos bedenken van dingen om het gezellig te hebben. Nee hoor, ook hier in huis knettert het wel eens.. maar ach, waar niet!

Ons drietal!!!