foto's maken....

Buiten is het vies weer. Het regent en het lijkt wel herfst.
Daarom maken we het binnen extra gezellig saampjes....
De mama en het zoontje spelen en knuffelen.
En dan heeft de mama zin om weer eens wat foto`s te maken van het zoontje..
Zie het resultaat..
Istie niet om op te vreten??.......

Aandacht....

Wat is er nou leuker en gezelliger als er steeds iemand in de buurt is om met je te spelen,
eten te geven en te kletsen.
Het zoontje wordt overal overladen met aandacht. Was dat in het begin al heel snel veel te veel, nu gaat het veel beter en zie je het zoontje ervan genieten.

Lekker drinken bij Corina

Knuffelen met Koos

Spelen met papa

Badderen met Koos en Corina

Weer een kus van je moeder.......

mannen-onderonsje met Bert

Spelen met Lisa

Drinken bij Henrike

Samen in het bed van Thirza knuffelen

fles van Jannita

Aangekleed worden door Annemarie

Fles van Anke

Samen met Menno tour de france kijken

Lief klein driftkopje!!

Na een heerlijke gezellige dag bij pake en beppe, en bij tante Anke en oom Menno.
Is het zoontje moe, maar nog o zo gezellig!!
Het zoontje speelt heerlijk een poosje in de box en voordat hij moe wordt doet de mama hem lekker in zijn bad en smeert en masseert hem lekker in met olie. Heel lief lacht het zoontje naar de mama, en hij heeft het helemaal naar zijn zin. Ook de mama geniet van dit "mama-zoon-momentje"
Wanneer het zoontje klaar is om naar bed te gaan, begint hij honger te krijgen.
Dat komt goed uit want de mama gaat net je papfles ophalen die beneden al bijna klaar staat...
Ze legt het zoontje op een veilig plekje waar hij niet kan vallen en sprint naar beneden om de papfles te halen. Maar bij de tweede tree hoort ze het zoontje al boos worden, bij de vierde tree, vindt hij het echt niet meer leuk en bij de vijfde tree begint de drift zijn intrede te nemen in het kleine lijfje..
Wanneer de mama bijna beneden is, is het zoontje er al helemaal klaar mee en schreeuwt de longen uit zijn kleine lijfje. Pech, denkt de mama. We zijn dit wel gewend en zodra het zoontje de speen straks in zijn mond voelt is hij stil en geniet van een lekkere fles.
Wel is de mama stiekem blij dat het hard waait en regent zodat er niemand langs loopt die het zoontje hoort schreeuwen als een mager speenvarkentje, want binnen 3 min zou de kinderbescherming met gierende banden en slippende wielen voor de deur staan.
Binnen de minuut is de mama weer bij het zoontje en steekt de fles in het kwade rode mondje.
Maar helaas, het zoontje vindt echt dat het vanavond te lang duurde en besluit echt alles eruit te schreeuwen. Het hoofdje is knalrood en het zweet loopt in straaltjes van je net nog zo schone hoofdje.
Woest ben je. Driftig tot en met. (we gaan het er nu even NIET over hebben van wie hij dit heeft)
Na 10 min wild schoppen/ krijsen/ gillen vraagt de mama zich af wat je allemaal uit de kast gaat halen als je twee bent.. Maar ze bedenkt zich en begrijpt dat ze dit eerst maar eens moet zien te handelen.
Wanneer de mama een beetje voeding in het mondje spuit lijkt het zoontje zich over te geven en wild begint hij te drinken. Maar na 3 slokken zit er een klontje voor het gaatje van de fles.
En ja hoor schoppen/gillen/krijsen. De mama doet opnieuw wat voeding in het mondje en weer begint het zoontje gulzig te drinken. TE gulzig. De heerlijke pap verdwijnt in het verkeerde pijpje en het zoontje moet heel hard kokhalzen, krijgt geen adem meer en gaat langzaam van rood naar paars.
Het drifitge ventje wil inademen maar dat wil niet! Dit maakt hem nog wilder tot een keiharde boer en een golf pap de uitweg uit het mondje vinden, de mama is het doelwit maar dat kan haar even niet zoveel schelen. Rustig houdt ze haar ventje vast en troost en probeert hem rustig te krijgen. Al kokhalzend en met een stotende ademhaling wordt het jongetje na 25 min rustig en is weer in staat om het te proberen. Maar opnieuw na een paar slokken een klontje.. Weer krijsen en ondertussen is het ventje uitgeput! MOE, MOEIER, MOEIST.... De mama is er helemaal klaar mee, maakt een gewone fles klaar en duwt die in het krijsende mondje... gelukkig het ventje drinkt hem leeg.. Nog nasnikkend van ellende legt de mama het oververmoeide jongetje in zijn bedje. Ze zingt voor hem, en laat hem dan alleen. Hij moet nu maar lekker slapen. Na 20 min huilen en verdrietig zijn geeft het jongetje zich over aan de slaap...De mama is opgelucht en hoopt dat deze kleine driftkop een goede nacht maakt en morgen weer uitgerust kan spelen..
Stilletjes vraagt de mama zich af of ze het ventje moet leren dat wanneer hij iets meer geduld had gehad dan 1 minuutje er niks aan de hand was geweest........

Stille getuigen.....

tandarts 1

Het is zover......

Over welgeteld 2 uur lig ik bij de tandarts!!!
En ik heb er helemaal geen zin in!!!
Ik ben namelijk doodsbang voor de tandarts...
Hoe klein, iel, nietig mannetje het misschien ook zal zijn ik ben er heeeeeel bang voor.
Het is dan ook al zo`n drie en een half jaar geleden dat er een tandarts in mijn mond heeft gezeten.
Daarvoor ben ik geloof ik 2 keer geweest, bij een hele vreemde tandarts.....
Ik had namelijk net een enorme tandarts pauze achter de rug.. (lees.... 5 jaar niet geweest...)
En ik vond dat ik mezelf bij kop en kont moest pakken en weer eens gaan.
Dus ik bellen: "nee, sorry mevrouw als u al zolang niet geweest bent kunnen wij u niet aannemen..."
En die zin heb ik zo`n beetje van alle tandartsen in Zwolle te horen gekregen. Tot ik een nummer kreeg van een andere tandarts die wel mensen aannam ook al waren ze al heel lang niet geweest..
hmmmm..... had ik daar zin in?? Waar kom je dan terecht he!!
Maar ja, ik had met mezelf afgesproken dat ik zou gaan dus moest ik dat ook nakomen.
Gelukkig was een lieve vriendin bereid om met mij mee te gaan..
En dan kom je daar..
Een heel klein praktijkje, heel vreemd en apart. Je zou het niet echt herkennen als tandartspraktijk..
Alleen die bangmakende tandartsgeur vertelde mij dat ik hier toch echt moest zijn.
Dan lig je volledig verkrampt in de stoel en schraapt dat haakje over je tanden, terwijl een duits sprekende tandarts je vertelt wat er aan de hand is. Laat ik nou net, geen Duits verstaan met mijn verkrampte lichaam en ook hersenen. Dus de assistente mocht vertalen.
"Alles ziet er prima uit! Mooi en sterk gebit". En terwijl ik heel langzaam opgelucht ademhaal en mijn verkrampte vingers tergend traag van de stoel lostrek hoor ik een maar.... "Maar.. mevrouw...."
NEE, GEEN MAAR!!!
Mijn hartslag schiet terug naar 250 slagen per min. Mijn handen liggen weer volledig verkrampt om de stoel en ook mijn ademhaling zit weer hoog in mijn keel...
Mijn verstandskiezen moeten eruit... Nee, please..
En ze liggen zo dwars dat het in het ziekenhuis moet gebeuren. WHAAAAAAAAA
De volgende dag braaf een afspraak gemaakt en ik kan al heel snel terecht.
En dan krijg je die prikken in je gehemelte. AUW... dat voel je helemaal naar binnen kraken...
En en en... ach ik zal jullie en vooral mijzelf de rest van deze vreselijke herinnering besparen.
Laat ik het er maar op houden dat je nog lang loopt met een blauw/ dik gezicht.
En het ergste is dat je nog een keer moet omdat ze nooit twee kanten tegelijk verdoven.
Je begrijpt dat daar dus heel veel maandjes tussen zaten. Nu heb ik geen verstandskiezen meer.
Na deze -laat-je-verstandkiezen-maar-verwijderen-opmerking van de vorige tandarts. Had ik weer een ruim 3 jarige pauze waar vandaag weer een eind aan gaat komen.
En met deze vers opgehaalde herinnering duik ik dus straks weer die tandarts stoel in..

Nieuwe tandarts, nieuw gebouw, geregeld door mijn man die GELUKKIG met mij mee gaat... En ik?? IK DURF NIET!!!

Mijn auto!!

Wat is er nou leuker dan lekker samen met papa crossen op je auto.
En leuk vindt Lukas het zeker.
Een eigenwijs koppie erbij alsof hij het al helemaal begrijpt..
Wij genieten ervan!

Joehoe... crossen!!!!

Eigenlijk ben ik er nog veeeeeeel te klein voor!

Truste lief ieniemieniemannetje

Het is donker...
Een lamp die in een andere kamer aanstaat zorgt voor een schemerig licht op de overloop.
De mama gebruikt het kleine beetje licht om naar het zoontje te kijken.
Geleund tegen de deurpost van het kleine kamertje glijden de ogen van de mama over het bedje.
Als de mama haar adem inhoudt en alles heel stil is hoort ze haar ieniemieniemannetje ademen.
Een heel klein beetje gaan de dekentjes op en neer.. Tevreden ligt het ieniemieniemannetje te slapen.
Eigenwijs steekt jou kuifje naar boven...
Dit is zo genieten. Dat kleine mannetje in die lieve wieg. Helemaal in dromenland.
In zijn slaap komt er een lachstuipje..
Waar droom je toch over?? Wat maak je vanacht allemaal mee in je slaap??
De mama wilde wel met je mee in jou dromen, kijken wat voor indrukken je allemaal aan het verwerken bent en wat voor dromen jou een glimlach geven op je mooie gezichtje...
Helaas kan dat niet en blijft het voor de mama bij dromen tegen de deurpost van jou mooie kamertje.
Maar genieten kan de mama wel. Heel intens!
Snel pakt de mama het fototoestel en maakt een foto van het heerlijk, ontspannen slapende mannetje.
Dan is het echt tijd.. Langzaam sluit de mama de deur terwijl ze fluistert: "truste lief ieniemieniemannetje, tot morgen! Wij houden zielsveel van jou!"

Zo mooi om naar te kijken!!

Helemaal weg in dromenland

Om vervolgens weer helemaal
stralend aan een nieuwe dag te beginnen!!

Even rekken en strekken.
Goedemorgen nieuwe morgen!!

"Knaagdiertje"

Als je maar ergens op kan kauwen/knagen!!!

Lekker kauwen op je sleutels..
Voor de oplettende kijker: Lukas krijgt "elastiekjes"
om zijn polsen!!!

Je vingers zijn ook bijzonder geliefd!!

Ook op je speen kauwen vind je een ware delicatesse...

Afscheid...

Dinsdagavond was het zover...
Ik moest toch echt afscheid gaan nemen..
Groep E1 en E2 namen afscheid van "De Werf", ondanks dat ik "mijn" groeppie niet lang heb gehad.
(Zo`n tien weken) ga ik ze toch missen. Misschien wel juist omdat ik niet zo heel lang van ze heb kunnen genieten!!
Ze zijn zoooo leuk!.. gezelligheid en een hoop gekte en lol stond garant voor deze club kinderen.
Bij de afscheidsavond was het dan ook niet zo heel makkelijk afscheid nemen.
Nadat we een topmusical hadden bekeken, de kids een gaaf afscheidslied hadden gezongen voelde ik het al, TROTS!!! Trotsheid vult mijn aderen. Hoe vaak worden deze kinderen als druk, lastig en vervelend gezien??? VEEL TE VAAK!!
Maar ik ken geen leukere/ betere kinderen. Ik ben supertrots op ze.

Wat ga ik ze missen!
He toppers, Succes op jullie vervolgscholen.
JULLIE KUNNEN HET!!!!!

Vol spanning over wat er over je gezegd gaat worden.....

Natuurlijk is er naast serieuze dingen weer tijd voor een gekke foto!!!
I LOVE IT!!!!