tandarts 1

Het is zover......

Over welgeteld 2 uur lig ik bij de tandarts!!!
En ik heb er helemaal geen zin in!!!
Ik ben namelijk doodsbang voor de tandarts...
Hoe klein, iel, nietig mannetje het misschien ook zal zijn ik ben er heeeeeel bang voor.
Het is dan ook al zo`n drie en een half jaar geleden dat er een tandarts in mijn mond heeft gezeten.
Daarvoor ben ik geloof ik 2 keer geweest, bij een hele vreemde tandarts.....
Ik had namelijk net een enorme tandarts pauze achter de rug.. (lees.... 5 jaar niet geweest...)
En ik vond dat ik mezelf bij kop en kont moest pakken en weer eens gaan.
Dus ik bellen: "nee, sorry mevrouw als u al zolang niet geweest bent kunnen wij u niet aannemen..."
En die zin heb ik zo`n beetje van alle tandartsen in Zwolle te horen gekregen. Tot ik een nummer kreeg van een andere tandarts die wel mensen aannam ook al waren ze al heel lang niet geweest..
hmmmm..... had ik daar zin in?? Waar kom je dan terecht he!!
Maar ja, ik had met mezelf afgesproken dat ik zou gaan dus moest ik dat ook nakomen.
Gelukkig was een lieve vriendin bereid om met mij mee te gaan..
En dan kom je daar..
Een heel klein praktijkje, heel vreemd en apart. Je zou het niet echt herkennen als tandartspraktijk..
Alleen die bangmakende tandartsgeur vertelde mij dat ik hier toch echt moest zijn.
Dan lig je volledig verkrampt in de stoel en schraapt dat haakje over je tanden, terwijl een duits sprekende tandarts je vertelt wat er aan de hand is. Laat ik nou net, geen Duits verstaan met mijn verkrampte lichaam en ook hersenen. Dus de assistente mocht vertalen.
"Alles ziet er prima uit! Mooi en sterk gebit". En terwijl ik heel langzaam opgelucht ademhaal en mijn verkrampte vingers tergend traag van de stoel lostrek hoor ik een maar.... "Maar.. mevrouw...."
NEE, GEEN MAAR!!!
Mijn hartslag schiet terug naar 250 slagen per min. Mijn handen liggen weer volledig verkrampt om de stoel en ook mijn ademhaling zit weer hoog in mijn keel...
Mijn verstandskiezen moeten eruit... Nee, please..
En ze liggen zo dwars dat het in het ziekenhuis moet gebeuren. WHAAAAAAAAA
De volgende dag braaf een afspraak gemaakt en ik kan al heel snel terecht.
En dan krijg je die prikken in je gehemelte. AUW... dat voel je helemaal naar binnen kraken...
En en en... ach ik zal jullie en vooral mijzelf de rest van deze vreselijke herinnering besparen.
Laat ik het er maar op houden dat je nog lang loopt met een blauw/ dik gezicht.
En het ergste is dat je nog een keer moet omdat ze nooit twee kanten tegelijk verdoven.
Je begrijpt dat daar dus heel veel maandjes tussen zaten. Nu heb ik geen verstandskiezen meer.
Na deze -laat-je-verstandkiezen-maar-verwijderen-opmerking van de vorige tandarts. Had ik weer een ruim 3 jarige pauze waar vandaag weer een eind aan gaat komen.
En met deze vers opgehaalde herinnering duik ik dus straks weer die tandarts stoel in..

Nieuwe tandarts, nieuw gebouw, geregeld door mijn man die GELUKKIG met mij mee gaat... En ik?? IK DURF NIET!!!