Lief klein driftkopje!!

Na een heerlijke gezellige dag bij pake en beppe, en bij tante Anke en oom Menno.
Is het zoontje moe, maar nog o zo gezellig!!
Het zoontje speelt heerlijk een poosje in de box en voordat hij moe wordt doet de mama hem lekker in zijn bad en smeert en masseert hem lekker in met olie. Heel lief lacht het zoontje naar de mama, en hij heeft het helemaal naar zijn zin. Ook de mama geniet van dit "mama-zoon-momentje"
Wanneer het zoontje klaar is om naar bed te gaan, begint hij honger te krijgen.
Dat komt goed uit want de mama gaat net je papfles ophalen die beneden al bijna klaar staat...
Ze legt het zoontje op een veilig plekje waar hij niet kan vallen en sprint naar beneden om de papfles te halen. Maar bij de tweede tree hoort ze het zoontje al boos worden, bij de vierde tree, vindt hij het echt niet meer leuk en bij de vijfde tree begint de drift zijn intrede te nemen in het kleine lijfje..
Wanneer de mama bijna beneden is, is het zoontje er al helemaal klaar mee en schreeuwt de longen uit zijn kleine lijfje. Pech, denkt de mama. We zijn dit wel gewend en zodra het zoontje de speen straks in zijn mond voelt is hij stil en geniet van een lekkere fles.
Wel is de mama stiekem blij dat het hard waait en regent zodat er niemand langs loopt die het zoontje hoort schreeuwen als een mager speenvarkentje, want binnen 3 min zou de kinderbescherming met gierende banden en slippende wielen voor de deur staan.
Binnen de minuut is de mama weer bij het zoontje en steekt de fles in het kwade rode mondje.
Maar helaas, het zoontje vindt echt dat het vanavond te lang duurde en besluit echt alles eruit te schreeuwen. Het hoofdje is knalrood en het zweet loopt in straaltjes van je net nog zo schone hoofdje.
Woest ben je. Driftig tot en met. (we gaan het er nu even NIET over hebben van wie hij dit heeft)
Na 10 min wild schoppen/ krijsen/ gillen vraagt de mama zich af wat je allemaal uit de kast gaat halen als je twee bent.. Maar ze bedenkt zich en begrijpt dat ze dit eerst maar eens moet zien te handelen.
Wanneer de mama een beetje voeding in het mondje spuit lijkt het zoontje zich over te geven en wild begint hij te drinken. Maar na 3 slokken zit er een klontje voor het gaatje van de fles.
En ja hoor schoppen/gillen/krijsen. De mama doet opnieuw wat voeding in het mondje en weer begint het zoontje gulzig te drinken. TE gulzig. De heerlijke pap verdwijnt in het verkeerde pijpje en het zoontje moet heel hard kokhalzen, krijgt geen adem meer en gaat langzaam van rood naar paars.
Het drifitge ventje wil inademen maar dat wil niet! Dit maakt hem nog wilder tot een keiharde boer en een golf pap de uitweg uit het mondje vinden, de mama is het doelwit maar dat kan haar even niet zoveel schelen. Rustig houdt ze haar ventje vast en troost en probeert hem rustig te krijgen. Al kokhalzend en met een stotende ademhaling wordt het jongetje na 25 min rustig en is weer in staat om het te proberen. Maar opnieuw na een paar slokken een klontje.. Weer krijsen en ondertussen is het ventje uitgeput! MOE, MOEIER, MOEIST.... De mama is er helemaal klaar mee, maakt een gewone fles klaar en duwt die in het krijsende mondje... gelukkig het ventje drinkt hem leeg.. Nog nasnikkend van ellende legt de mama het oververmoeide jongetje in zijn bedje. Ze zingt voor hem, en laat hem dan alleen. Hij moet nu maar lekker slapen. Na 20 min huilen en verdrietig zijn geeft het jongetje zich over aan de slaap...De mama is opgelucht en hoopt dat deze kleine driftkop een goede nacht maakt en morgen weer uitgerust kan spelen..
Stilletjes vraagt de mama zich af of ze het ventje moet leren dat wanneer hij iets meer geduld had gehad dan 1 minuutje er niks aan de hand was geweest........

Stille getuigen.....