Onze middelste
Ons schatje
Ons Draakje
Ons lieffie
Ons boefje
Onze doorzetter
Sara, wat is ze een geweldig meisje.
Wat is ze fel, gezellig, boefig en een echte peuter!
Het is ongelooflijk cliche, maar wat zijn de laatste maanden snel gegaan.
Al bladerend door de foto`s zie je haar ouder worden in een paar maanden tijd.
Wat is het ook ongelooflijk genieten met dit meisje.
Ze kletst en zingt van `s morgens vroeg tot `s avonds laat.
Toch is het per dag ook heel erg verschillend. Sara is een meisje wat heerlijk in haar vel kan zitten, maar ook wakker kan worden en maar niet weet wat ze met zichzelf aanmoet.
Dat zijn dagen die voor iedereen pittig zijn en zeker voor Sara.
Steeds maar huilen, veiligheid zoeken, niet weten wat je wil en kan, Snel boos, keihard tegen je zusje, om niks heel hard krijsen wat overgaat in huilen en maar niet weten hoe je eruit kan komen.
De laatste weken merken we dat deze dagen wat minder lijken te worden en dat de vrolijke dagen nu in de meerderheid zijn en dat is voor iedereen feest.
Het begint in de ochtend met een schel stemmetje wat zingt en roept vanuit haar bedje.
Ze is, net als Silke, stapelgek op Lukas en dat is wederzijds.
Maar o... wat kan haar broer haar plagen en wat kan Sara dan reageren als een echt fel meisje.
En haar broer.... die kijkt en lacht en denkt. Het is me weer gelukt.
Om de dag goed te kunnen beginnen krijgt Sara altijd nog een fles. Ze is echt veel te licht (8 kilo) dus is dat geen probleem en drinkt ze veilig in mama`s armen haar fles leeg voordat ze aan tafel gaat.
Verder op de dag doet ze niets liever dan meehobbelen met een sopdoekje, spelletjes doen, aan tafel kleuren, tekenen, verven, kleien, samen fietsen. Zolang het maar samen is.
De laatste tijd lukt het alleen spelen ook steeds wat beter.
In de ochtend is er geen broer die zijn territorium (lees: complete woonkamer) bewaakt en dus kan ze heerlijk haar gangetje gaan.
Verder is het een echt meisje!!!
kleine anekdote: "mama, Sala bijna jalig is?" "ja meisje, jij bent bijna jarig"
"Sala ook dootjes"? Zeker, jij krijgt dan ook cadeautjes net als Lukas he! Heb je daar zin in?"
"Ja, dat vinne heel leuk!! Mama, Sala wil oobelle!"Ik knipper drie keer met mijn ogen en klapper met mijn oren. Oorbellen??? Zegt ze nou dat ze oorbellen wil? Maar ik heb het echt goed verstaan. Ze wil oorbellen! Het meisje is nog geen twee maar wil perse oorbellen.
Helaas gaat dit niet door en ik vertel haar dat als ze 3 jaar wordt ze wel oorbellen mag, maar dat ze nu echt nog te klein is. "Mama, toe nou... vin zoooo mooi!" Dan kan ik haar alleen nog maar helemaal platknuffelen.
Of we lopen in de Hema. Bij de laarsjes blijft ze staan. Vooral de mintgroene met witte stipjes en roze zooltjes trekken haar aandacht. "mama, kijk.. heeeeeeel mooi, die hebbe Sala niet!" "nee, dat klopt jij hebt nog geen laarsjes, ze zijn wel heel mooi daar heb jij gelijk in."
"kope mama? Sala vin echt heeel mooi, hebbe die niet. ja? mag?? meeneme???"
Ik zwicht. en mijn meisje loopt stralend naar de kassa met haar nieuwe laarsjes. Trotser dan trots. Allebei.
Ik geniet. Het is echt een heerlijk meisje!!
En dan is er nog de vechter Sara, de doorzetter, de volhouder. Ja ik ben trots op alledrie mijn kinderen, maar als ik Sara zie knokken maakt ze mij op een totaal andere manier ook heel trots.
Er is nu ruim een half jaar voorbij met allemaal onderzoeken. Werkelijk elke arts die in het ziekenhuis rondloopt heeft ons meisje bekeken. We weten nog niets, het is afwachten, we weten wel dat het bij Sara niet allemaal vanzelf gaat. Erg veel dingen zijn heel erg eng voor haar. Ze is veel te licht, haar motoriek loopt achter, ze heeft wat uiterlijke kenmerken die mogelijk kunnen wijzen naar een syndroom of een gen-afwijking. We weten het niet. Het is een traject van een jaar met onderzoeken, bloed afnames etc etc. En dan is het nog maar afwachten of er iets uitkomt. 1 ding weten ze al wel zeker. Haar motorische achterstand komt van haar hersenvliesontsteking. Maar ons meisje doet het goed!! Ze loopt tegen de verwachting in voor haar tweede! Heel voorzichtig begint ze ook met klimmen.
Het kost haar veel moeite en vooral veel kracht. Zoals eerder was te lezen is haar spierspanning te laag. Dat is nog steeds zo en het gaat vooruit maar wel echt te langzaam. Op dit moment heeft ze een spierspanning die gelijk is aan een baby van 10 maanden. Met behulp van veel bewegen, oefeningen en stimulans moet dit beter worden. Maar als alle nieuwe dingen heel eng voor je zijn, vlot dat ook niet met het oefenen. Maar onze Sara is een doorzetter, een vechter, een knokker en een toppertje!
Zij komt er wel. Op haar manier, via haar weg en tot een level wat zij aankan. Wij staan erbij, stimuleren en oefenen, maar wel binnen de grenzen van ons meisje. Ze zal nooit topsporter worden.
Weet je. Sara is zichzelf. Op haar manier perfect voor ons en voor God. Ze is gemaakt zoals ze is en dat is goed. Lieffie, dikke boef, draakje, ongelooflijke schat. JIJ BENT JIJ en je bent prachtig!!
(voor zoon even dochter invullen)
 |
| Stralend. sept 2014 |
 |
| De eerste stapjes bij 20 mnd |
 |
| Ons meisje meisje |
 |
| Je bent een echte smeersaar! |
 |
| Als je het echt niet meer weet, is daar altijd nog je speen en je onafscheidelijke "knorretje" Het oortje duw je onder je speen En terwijl het in jou lijfje/ hoofdje tekeer gaat, leest Lukas voor en is dan een broer, die elk meisje zich zou wensen!! |
 |
| Mooie, lieve ondeugd! |
 |
| Samen met Silke boekjes lezen. |
 |
| "Ik kan selluf mama!" |
 |
| Vers van de pers. Onze Krullebol |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten