Dianne blogt!: Lukas

Lukas.
Onze oudste,
Onze banjer,
Onze rauwdouwer,
Onze knuffelbeer,
Ons stoertje
Ons enthousiasteling

Wat is het een prachtig, heerlijke ventje om van te genieten.
Hij bruist van energie, enthousiasme en fantasie.
Elke dag begint met spelen en eindigt met spelen.
Lukas kan eindeloos spelen.
Brandweer is zijn absolute favoriet, maar ook "klussen" doet hij graag.
Het liefst loopt hij dag en nacht in de schaduw van zijn vader. om net zo groot en stoer te worden als hij.
4 jaar. Onze oudste kereltje is al 4 jaar.

Wat heeft hij uitgebreid genoten, van het afscheid nemen op de peuterspeelzaal, verjaardag vieren alle voorbereidingen, alles was en is even prachtig.
Op 1 dingetje na. Wennen op de grote school... Het mocht absoluut geen wennen heten, hij ging gewoon even spelen daar. Huilend, gillend liet ik hem achter op schoot bij de juf.
Op de fiets naar huis voel je je dan niet heel lekker. Gelukkig heeft hij een hele lieve juf die al heel snel belde dat hij heerlijk aan het spelen was en dat er niets aan de hand was.
Dit had ik al wel verwacht, maar dat belletje was echt top!
Eenmaal thuis heeft Lukas een besluit genomen, het was best oke, maar daar gaat hij toch zeker nooit meer heen. "Je moet daar veel, en steeds maar luisteren naar wat moet. En dan ook nog stil zitten op een stoel."
We hebben er maar niet teveel woorden aan vuil gemaakt. Je gaat naar school, het is wennen maar dat komt vast allemaal goed.
Het ging zoals het ging. tot hij 4 vier werd en ik met mijn 4-jarige zoontje op de drempel van de school sta. naast me klinkt zijn stem: "Mam, nu vind ik het wel goed hoor, ik ben nu 4. Weet je, eerst was is 3 en dan hoor je nog niet op de grote school en dan ga je dus huilen, maar nu niet meer want ik ben 4!" En sinds die dag was school nooit meer een probleem.
Wel moet hij echt wennen aan het zitten op een stoel, de regels en het werken. Hij geniet van het vrij spelen en het buiten zijn waar hij weer eindeloos bezig kan zijn op de manier zoals hij dat graag doet.
Lukas, wat zijn we stapelgek op hem! Tegelijk is het ook een heel fel mannetje. Hij weet precies hoe hij het wil en zet alles op alles om dat voor elkaar te krijgen. discussies begin ik niet aan, want je delft het onderspit. Hij is verbaal ongelooflijk sterk en weet dingen altijd zo om te buigen dat je hem nog bijna gelijk geeft ook. Kort, duidelijk, consequent en onwijs liefdevol. Dat heeft ons jochie nodig. Want onder alle bravoure zit een jochie wat het heel moeilijk vindt dat hij nog steeds behoorlijk klein is, wat het heel lastig vindt als iemand anders dingen gaat bepalen, een jochie wat na teveel indrukken helemaal bij je weg kan kruipen om even bij te komen. En in dat koppie maalt het en maalt het.
De ene vraag na de andere ontsnapt aan zijn lippen. "Mam, wil jij mij uitleggen wat "verzet" is op een fiets?" of "hoe werkt het riool precies als ik doorspoel bij de wc?" "Mam, hoe kan het dat we zeggen dat de morgen komt, maar dat we nooit op morgen kunnen leven?" "Mam, ga je alleen dood als je strepen (rimpels) hebt?"
Zomaar een greep uit wat hier zoal voorbij komt.
Het is zo`n bijzonder jongetje. Die overtuigd is van een God die voor hem zorgt en altijd dicht bij hem is. Ook daar kunnen we enorm van genieten maar soms ook van leren.
Het ene prachtige verhaal volgt op het volgende verhaal. Ik kan alleen van Lukas al wel elke dag een blog schrijven over alle prachtige dingen die hij meemaakt, vertelt, dingen die hij doet, zegt en uitvindt. Jullie gaan er vast nog veel over lezen.
Prachtig kereltje!! Geweldige zorgzame grote broer, Enthousiasteling!