Onze Sara is 2 jaar.
Al 2 jaar mogen we van haar grappen, grollen en grillen genieten.
Soms was het best pittig en doorzetten de afgelopen jaren, maar wat zijn we ook enorm
van haar aan het genieten.
Kijkend hoe ze haar grote broer in alles nadoet,
(ja dus ook de poep en plasfase is hier vroegtijdig begonnen), hoe ze zich ontwikkelt, hoe ze enorm geniet van meisjesdingen. En hoe ze heerlijk door de kamer zingend/dansend geniet van de dag.
Een meisje, het is zo anders dan een jongen. Zo leuk om het allemaal nog een keer op een hele andere manier te mogen ontdekken.
Het was best wennen in het begin, een meisje.. pfff.. hoe moet dat, hoe gaat dat, kan ik dat wel.
Ja, ik kan het. Met vallen en opstaan zoals alles. Maar dat is niet erg.
Sara is een echt meisje meisje. Oorbellen, nagellak, prinsessen, roze, kleuren, knutselen etc etc Sara geniet ervan.
Maar wat kan ze ook hilarisch stoer zijn als ze achter haar broer "aanrent" met eenzelfde stok in haar handen als haar broer en meeschreeuwt: "piew, piew Sala ook schieten!!" "mamaaaa, aan kant issu evaarlijk, wij schieten!!! piew piew."
Vooruit nog 1 anekdote omdat het te leuk is:
Met lukas voor mij uit en Sara aan de hand en Silke in de doek voel ik mij onmetelijk rijk.
Al kletsend lopen we de winkel binnen waar de winkelmevrouw een vriendelijk "hallo" laat horen.
Tegelijk zeggen mijn kotertjes "Hallo" en lopen verder de winkel in.
Het maakt me zo trots. Sara laat mij los en gaat bij haar broer staan, samen gniffelen en kletsen ze wat. De oogjes van Lukas stralen van ondeugd, ik heb geen idee wat hij heeft bedacht en terwijl ik met de winkeljuffrouw sta te kletsen en mijn boodschapjes doe, hou ik hem zoveel mogelijk in de gaten, dat er iets gaat gebeuren daar is voor mij geen twijfel over. Het bekkie straalt boevigheid uit, terwijl Sara in haar gehaakte roze rokje, blauwe ogen en krullenkopje de onschuld zelf is.
(voor het oog)
De boodschappen zitten in de tas en ik verlaat de winkel. Na een groet lopen ook Lukas en Sara mee en net als ik denk dat ik het toch verkeerd gezien heb bij mijn oudste gebeurt het. Het is overduidelijk: "daahaag mevrouw... doei poep!" Duss...... ik draai me om wil even uitleggen dat het niet persoonlijk is maar voor een -ik-ben-net-in-mijn-poep-en-plasfase-de allergrootste en beste grap die je maar kan bedenken. Ik kom er niet aan toe, een ander lief schattig, klein stemmetje is mij voor.. "Doei, poeppie mevlouw!!" Waaat.... Mijn voor het oog zo superschattige meisje doet ook hier stralend haar broer na. En voordat ik ook maar iets kan zeggen kruist de blik van de winkelmevrouw die van mij en schieten we allebei hardop in de lach. Vast niet pedagogisch, maar ach.. wel heel grappig. (voor 1 keer)
Vandaag vieren we haar verjaardag als gezinnetje lekker intiem.
Nadat we het vorige week al heel gezellig gevierd hebben met kleine peutervriendjes, is
het zaterdag en zondag ook nog een keer feest. tsja.. verjaardagen, mijlpalen en bijzondere dingen moet je vieren!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten