Zo vader, zo zoon

"Pap, pap, papaaaaaa!!!! Wat ga jij aantrekken vandaag?"
De papa vertelt aan zijn zoon wat hij aantrekt en de zoon wil het liefst precies hetzelfde aan.

"Mam, mag ik mijn trui uit?" "jawel, maar waarom moet je trui uit?"
"Nou, ik ga papa helpen koken en die heeft ook zijn trui uit"

"mam, blijf jij bij de meisjes ik ga met papa mannendingen doen!"

"mam,  ik ga heel veel boterhammen eten want dan word ik net zo groot als papa!"

Eindeloos gaat dit door, dag in dag uit. Papa is zijn grote favoriet en voorbeeld.
Ik begrijp het wel, zijn vader is ook heel leuk!!
Vanmiddag was weer zo`n papa, zoon middag.

Vanmorgen bij het opendoen van de gordijnen dacht ik het al te zien!
Eindelijk weer mooi weer. Paar wolkjes, maar ook zon en blauwe lucht, veel blauwe lucht.
Hier hadden we zin in. Als ik aan het ontbijt voorstel om naar tuinland te gaan, klinken er enthousiaste kreten dus mijn plan lijkt te werken.
Na flink tijdje kijken/ overleggen met manlief, kopen we leuke spulletjes en doen we opnieuw inspiratie op voor de veranda.
Eenmaal thuis is het voor de meiden tijd voor een flinke middagtuk en mama heeft zin in haar tijdschrift wat alweer veel te lang ligt te wachten om gelezen te worden.

Lukas vindt het allemaal prima.


Nu nog in de potten/ manden/ bakken

"laat de meiden maar he pap. Wij gaan wel samen klussen"
Papa aait hem over zijn bol en zegt: "Zeker vriend, wij gaan de tuin is even klaarmaken!"
Ik kijk ze na. Ik blijf het een mooi gezicht vinden die twee samen.. overleggen, samenwerken, beetje stoeien, grappen maken en ondertussen druk bezig zijn om de tuin gezellig te maken voor het buitenseizoen.
Lukas geniet, voelt zich ontzettend verantwoordelijk en is natuurlijk net als papa een supergoede klusser.
En dat tijdschrift... hmm... misschien is er morgen nog een momentje?...


Samen boren, best lastig
zo hoog.

Istie waterpas??






Laat maar groeien/ bloeien...