Haajo, haajo

 

De mama en lukas fietsen gezellig naar de winkel om een vergeten boodschap te halen.

Als ze vlak bij de winkel zijn staat de straatkrant verkoper er ook. Lukas zwaait vrolijk en roept: "haajo!" De man lacht en zegt: "Hey vriendje, ben je er weer!" De mama glimlacht vriendelijk en we rijden door. Na een paar meter parkeren we de fiets en de mama haalt Lukas uit het zitje. Hij kijkt zijn mama aan zwaait en zegt: "Doei!" De mama antwoord met: "Waar ga je naartoe?" Het ventje begint te stralen en zegt: "da, die!" De mama begrijpt het niet helemaal, maar laat het ventje gaan.

Met verliefde ogen kijkt ze het weglopende jongetje na. Maar zomaar weglopen doet Lukas niet en ook nu niet. Hij heeft absoluut een doel. Hij loop regelrecht naar de straatkrant-verkoper toe en zegt: "Haajo, ha?" en steekt zijn hand uit naar de beste man. Deze zakt door zijn knieën en geeft ons lieve mannetje een hand, strijkt hem door zijn haren en zegt. Hallo, lieve jongen! kwam jij een handje geven. Het jochie glimt en zegt: "Ja!"
De mama ziet het gebeuren en denkt: "Zo simpel kan het zijn, gewoon een hand geven, iemand groeten en klaar. Maar de mama denkt meteen dat ze op z`n minst geld moet geven en toch zeker een krantje moet kopen." Het jochie laat zien dat dat niet het belangrijkst is. Lukas kijkt de man nog even aan steekt zijn hand op en zegt: "Doei!!, daahaag" al zwaaiend loopt hij terug naar de mama pakt haar hand en neem haar mee de winkel in. De man volgt met vriendelijke, haast ontroerde ogen mijn lieve jongetje.
En de mama is een lesje rijker!

Het hoeft niet altijd geld te zijn, onverdeelde aandacht doet een hoop goed!