Heel dankbaar en heel stil....

Gisteren was het zover.
De 20-weken echo.
Best spannend om opnieuw naar een klein, groot wonder te kijken.
De vragen die door mijn hoofd gaan: Mag het opnieuw goed lijken? Zou het hartje goed kloppen? De organen op hun plekje zitten? De hersenen goed ontwikkelen? Het middenrifje gesloten? Alle verbindingen goed zijn? Zou het een jongetje zijn een meisje??

Alle vragen zijn beantwoord... Op eentje na... Een jongetje? een meisje?? Dat zullen we afwachten tot augustus.
En dan lig je daar op een hard "bed", de koude gel op je buik, de echokop die over je buik schuift een arts met een denkrimpel boven zijn ogen.
Concentratie en elke keer weer die opluchting wanneer hij zegt: "Dat ziet er ook goed uit."
Ik voel me intens dankbaar vanbinnen, besef me vanuit mijn tenen tot mijn kruin hoe gezegend we zijn.
Tuurlijk, ik weet ook wel er kan nog vanalles misgaan, ze kunnen niet alles zien op deze echo.
Maar toch.. Voor zover het nu lijkt krijgen wij een derde gezond kindje.
Terwijl mijn man en de dokter geconcentreerd naar de echobeelden staren, dwalen mijn gedachten weg.
Naar die lieve vriendin die dit ook zo heel graag zou willen, maar waarbij het tot op heden nog niet mogelijk is.
Naar die kennis die het al meerdere keren mocht voelen maar telkens terug moest geven aan de Schepper van het leven.
Naar die lieve collega waarbij het nog maar zo de vraag is of het kindje het buiten de baarmoeder zal redden.
Naar die lieve vrouw die te horen kreeg dat het helemaal niet goed zit met het kindje en dat er een traject met vele behandelingen en operaties te wachten staat wanneer hun kindje geboren zal worden.

Stil gaan mijn gedachten naar God. Met tranen diep in mij breng ik ze allemaal bij Hem.
Ik begrijp het niet, ik snap het niet en ik kan er met mijn verstand niet bij.

Dan brengt de stem van de gyneacoloog mij weer in het hier en nu.
"Het lijkt erop dat het allemaal helemaal in orde is."
Ik glimlach, voel me ontzettend rijk gezegend en diep dankbaar. Ik kijk opzij naar mijn man en besef dat ik ook met hem zo gezegend ben.
Dit alles maakt me zo intens dankbaar en zo stil.


Grote God wij loven U
Heer o, sterkste aller sterken
Heel de wereld buigt voor U
En bewondert uwe werken
Die Gij waart te allen tijd
Blijft Gij ook in eeuwigheid.

Heer ontferm U over ons
Open uwe vaderarmen
Stort Uw zegen over ons
Neem ons op in Uw erbarmen
Eeuwig blijft Uw trouw bestaan
Laat ons niet verloren gaan