vrijdag 11 november 2011

11 november (11-11-11)

De dag van Sint-Maarten..
Ik ben er niet mee opgegroeid.
Maar hier.. in het rustieke kampen op ons gezellige pleintje...
Hier slaat menig kinderhart vanavond het dubbel aantal slagen.
Zingen, hand ophouden, glimlachen, netjes bedanken...etc etc..

Ik vind het geen bijzonder iets. Sterker nog eerlijk gezegd vind ik het onzin.
Oke... er is crisis, dus hoe handig is het dan om zelf niet thuis te zijn, geen snoep uit hoeven delen, maar
wel de allergrootste backpack meezeulen om snoep bij anderen te gaan halen. althans je kinderen..
En dat vind ik nou net weer wel heel leuk van Sint-Maarten. DE OUDERS!!!
Elke keer als de deur open gaat zie je ander gedrag bij ouders.
Ding dong..
Kind krijgt een duwtje in de rug.. "Toe dan, zingen!!" kindje zingt met trillende stem neemt snoep aan met een bevend handhe en smeert hem zo snel mogelijk. Het type kind wat straks blij is met alle snoep, maar die nu niet weet hoe die het heeft, omdat hij/zij dit eigenlijk niet durft. Elke keer dat duwtje in de rug nodig heeft.
En de ouder? Wat zal die denken? Hup, over die drempel en zingen jij. Dit hoort erbij.




Ding dong....
Ik kijk en zie een tas voor de deur. en daarachter nog een klein ukkie. Moeders staat er met een brok in de keel achter. Kindlief begint te zingen, moeders smelt..moet traantje wegpinken. Geeft mij een blik van: Echt een schatje he!! Dat ze dit al kan.. Zo klein en dan al zingen.
Ik denk bij mezelf. Echt zielig. Zo`n klein kindje zooooo`n grote tas.. Hopelijk helpt straks de mama met tillen.

Ding dong....
Groep kinderen voor de deur, groepje ouders erachter. Kopje koffie in de handen..
Kinderen zingen haast canon zo ongelijk. Steken voordat het laatste woord gezongen is de handen al naar voren. Ik geef braaf een snoepje. En dan komen de ouders: "jongens, wat zeggen jullie dan!!"
Ik krijg een blik toegeworpen van. Goed he.. Voor ons is het echt niet alleen snoep schooien, we maken er een opvoedkundig iets van!!



Ding dong.....
Hee. Wat leuk.. 3 kinderen helemaal alleen. Wat leuk. Ze zingen mooi, de kleinste mag van de grootste het eerste snoepje pakken. heel netjes, heel beleefd bedanken ze.
Wat goed denk ik. Ouders die thuis opvoeden en dan hun kinderen ZELF het "feest" van Sint-Maarten laten vieren. Maar dan lopen de kinderen weg en bij het muurtje zie ik ze hun snoep ergens ingooien.
Hu?? daar staat toch geen bakje?? en dan zie ik het. Moeders staat met een enorme tas achter het muurtje, laat zich niet zien. is dit dan misschien zo`n ouder van "als ik hun niet zie, zien ze mij ook niet??" ik kan er eenmaal binnen in elk geval hartelijk om lachen.

Ding dong..
Een meisje samen met haar vader. Trots vertelt de papa dat zijn dochtertje de lampion helemaal zelf gemaakt heeft. Oke, eerlijk is eerlijk het is echt een mooie lampion. maar........ Kan een kindje van hooguit 2 en een half jaar bij de papa op de arm dit zelf maken??? Ook de papa heeft een lichtje in de vorm van een sigaret. hmmm ik word er niet heel enthousiast van. Vriendelijk vraag ik of de papa ook een snoepje wil. Hij moet tenslotte en een zak snoep en een kind zeulen en dan tussendoor ook nog roken. das druk!!!!!


Ding dong..
Opnieuw een groepje kinderen, ouders staan een stukje verder naar achter. Glimlachen vriendelijk naar mij. Kinderen zingen leuk. Ik hou de schaal met snoep voor en dan gebeurt het.
een klein mannetje van een jaar 4 grijpt in de schaal en neemt in plaats van 1 reepje minimaal 3.
Zuslief signaleert dit ook en roept broerlief terug die ondertussen snel met de buit naar mama gevlucht is. Ik ga er vanuit dat de mama de klein telg terug zal sturen. Maar niets is minder waar. Moeder zegt tegen haar dochter dat ze haar mond moet houden en dat ze op moet schieten zodat ze weer verder kunnen. Ik sta versteld over dit ongelooflijk asiociale gedrag. Nou, laat ze er maar gelukkig mee zijn.

Ding dong...
4 pubers voor de deur. 2 jongens 2 meiden.. Buiten het lichtgeven van hun lichtjes geven de verliefde vonken die overspringen ook het nodige licht. Wat een pubers. Grappig..
Ze zingen nauwelijk maar kijken alleen maar naar elkaar en wat de ander doet.
Ik geef ze maar snel een snoepje, kunnen ze straks verliefd naast elkaar zitten en snoepjes delen.



Zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar dat doe ik maar niet.
Sint-Maarten.. ik heb er niks mee. Zingende kindjes.. ach, ik vind het wel schattig.
Maar die ouders. HOOGST INTERESSANT!!!

2 opmerkingen:

  1. Sorry hoor dat deze papa van twee zingende schatjes bestaat...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel herkenbaar Dianne!
    Af en toe lees ik eens wat je allemaal schrijft en dit keer maar eens een reactie! In het dorp waar wij opgroeiden gebeurde dit niet/nauwelijks dus de eerste keer dat ik het meemaakte was ik ook helemaal verbluft en vergat ik bijna een snoepje te geven ;-)
    Groetjes, Geanne

    BeantwoordenVerwijderen