Voor alles is een tijd.. Toch Lukas????

Na heerlijk gespeeld, gestoeid, gezongen, gelezen, gevlogen, gewandeld, gegeten en gedronken te hebben, is het tijd om te gaan slapen voor de kleine man.
Omdat we overdag steeds vaker oefenen met de armpjes uit de zak deden we dat vandaag ook weer.
Maar de mama bleef maar herrie horen van boven. Heel gezellige herrie, een lachend ventje, een muziekdoosje wat keer op keer tegen de spijlen van het bedje gegooid wordt, geklets en gegiechel.
Na een tijdje besluit ik toch maar even te gaan kijken. Want dit is heel leuk en gezellig, maar ik had eigenlijk bedacht dat de tijd om te gaan slapen toch echt gekomen was.
Eenmaal boven wordt mij duidelijk dat Lukas daar heel anders over denkt.....
Met rode wangen, een schaterende lach, dekens flink door elkaar, kereltje achterstevoren in zijn bed tref ik hem aan. Nadat we samen nog even flink lachen, besluit ik om zijn armpjes in te pakken en de boef recht te leggen.
En het kereltje?? Schurkt tegen zijn knuffeltjes aan en geeft zich volledig over aan de slaap.

Slaap lekker, lief, ondeugend, lekkerbekkie!!

Ja mam, voor alles is een tijd, maar de tijd van slapen is voor mij duidelijk nog niet gekomen!!