`t Is een bijzonder kind en dat istie!!

Tussen de rollende donder de flitsende bliksem en de striemende regen is het af en toe droog.
De zon laat zich op de droge momenten ook meteen zien.
En dat is wat we willen, want binnen spelen is heerlijk maar elke dag moeten we er in elk geval 1 keertje uit om een frisse neus te halen en andere dingen te zien en te doen.
Als we tussen de buien door lekker gaan fietsen zien we lammetjes die bij hun mama drinken,koeien, paardjes, vogels, zwanen en tractors en laat Lukas van die laatste nou het meest enthousiast worden.
Dus fietsen we een stuk langs boerderijen waar steeds weer tractors te zien zijn.
Als we weer thuis zijn, begint Lukas te wijzen en te roepen: "tie, tie, da, da, tie!!"
Steeds harder gaat zijn stem en hij duwt zich zo hard hij kan uit zijn stoeltje.
Ik begrijp hem niet, mijn ogen volgen zijn wijzende vinger.
Ja, ik kan niet anders dan toegeven dat die toch echt naar de zandbak wijzen.
"Bedoel je de zandbak Lukas?? Wil je in de zandbak spelen??"
Lukas krijgt een grote lach op zijn gezicht en wijst vrolijk en heel bewust toch echt de zandbak aan.
Lachend haal ik hem uit het stoeltje en zet hem bij de dichte zandbak neer in de verwachting dat ik hem net toch echt verkeerd begrepen heb. Maar niets is minder waar, hij begint aan de deksel te duwen en te trekken. Langzaam en met enige voorzichtige aarzeling haal ik de deksel eraf.
Lukas laat zich op zijn knieën vallen en pakt het schepje en schept er vrolijk op los, in het zand!!
Het is dat ik er zelf bij sta en toch echt niets anders kan dan dit geloven, maar bijzonder is het zeker!
Wanneer we een paar dagen terug er langs liepen was het nog huilen en weglopen en nu zit hij tussen de alweer neerkomende regendruppels te spelen!!
Voorzichtig zet ik hem in het zand en hij speelt vrolijk verder. Oke, er moet nog niet teveel zand aan zijn handen komen, maar toch. hij zit in de zandbak en vindt het leuk!
En wij? Wij lachen erom. Tot de regen meer door lijkt te zetten en we naar binnen gaan.
Ik til Lukas uit de zandbak en doe hem dicht. Leverde dit eerst nog een tevreden, blij en vooral opgelucht jongetje op nu zorgt het voor een driftbui eerste klas.
Met een huilend en kronkelend jongetje op mijn arm, een rollende donder op de achtergrond, striemende regen tegen de ruiten, fluister ik in zijn oor.
"Goed zo, grote vent, zie je wel dat zand heel leuk is!"

Tadaaa ik zit in het zand....