zandbakperikelen...

De mama had het helemaal bedacht. Er zou voor het zoontje een zandbak komen.
Na wat gezoek kregen we van een lief vriendinnetje een zandbak, die ze nog langs kwam brengen ook.
De mama was helemaal enthousiast en belde direct de papa op, zodat die meteen zand mee kon nemen.
Zo gezegd, zo gedaan.
Na wat gezoek op zolder en in de schuur vond de mama nog wat leuk, gekleurd speelgoed voor in de zandbak.
Vol trots zet de mama de zandbak `s avonds helemaal speelklaar.
Met het dichttrekken van het gordijn, spiekt de mama nog 1 keer naar die leuke bak vol met zand en kleurige speeltjes...dan kruipt ze lekker op de bank om naar Piet te luisteren of het weer morgen ook gaat helpen om er een topdag van te maken. En ja hoor, Piet beloofd mooi weer!!!
met een brede glimlach denkt ze aan de dag van morgen, ze ziet zichzelf al heerlijk in een lekker stoeltje in de zon. Zoonlief in de zandbak met al het leuke speelgoed. Zucht... nog 1 nachtje slapen.......

Morgen..... dan heeft het zoontje een hele leuke verrassing!! Lekker in het zand spelen.

Eindelijk is het middag, de zon doet zijn werk. De mama trekt het zoontje een zomerjas aan en loopt zelf heerlijk in een t-shirtje. De zandbak wordt geopend en de mama roept: "Tadaaaaaa  voor jou!!!"
Het zoontje glimlacht vriendelijk en kruipt naar de zandbak. Als zijn handjes in aanraking komen met het zand is de glimlach ineens verdwenen en het zoontje ook.
Al jammerend en wapperend met zijn handjes probeert hij zover mogelijk bij het zand vandaan te komen.
De mama is nog steeds vol vertrouwen. Tuurlijk, hij moet even wennen en dat is geen probleem.
Maar na een poosje proberen met de trein, een schepje en nog veel meer...besluit de mama gewoon even door te pakken. Hup in de zandbak met het zoontje en de mama blijft heel vriendelijk lachen en eindeloos herhalen dat dit echt super leuk is.
Nou, de mama kan het blijven zeggen maar zoonlief denkt er toch echt anders over. Handjes duwt hij stijf tegen zijn lijfje en zijn beentjes moeten allebei in de lucht om dat zand maar zo min mogelijk aan te raken. Maar ja, dan val je om.. Dus dan vliegt het ene beentje in de lucht en dan weer de andere. Dit alles met handjes die stijf tegen het lijfje aanzitten en een jammerend stemmetje wat wil zeggen: "Mam, please haal me NU uit deze vreemde substantie, MAMA NUUUU!!!"
Dan geeft de mama het op en besluit het de volgende dag weer te proberen.
Samen spelen ze lekker buiten met een bal en genieten allebei, maar morgen...... dan zal het zoontje er weer aan moeten geloven. Dan komt het vast goed. vast!

Ik wil hieruit!! EN SNEL!!!!!

Opnieuw is er een heerlijke zonnige dag aangebroken, als de mama en het zoontje naar buiten gaan pakt de mama vol frisse moed de deksel van de zandbak.
Het zoontje verstijfd bij het zien van zijn overenthousiaste mama, en die gekke blauwe bak waar die vreemde zooi inzit. Dat wil het zoontje echt niet. Hij zet het meteen op een huilen.
Snel duwt de mama de deksel erweer op en het zoontje stopt met huilen. Opgelucht kijkt hij de mama aan.
De mama twijfelt of die uitbarsting nou echt van die zandbak kwam dus tilt ze nog eens die deksel op, en opnieuw begint het zoontje te huilen. Zodra de deksel erweer opvalt is het zoontje weer stil.
hmmm.... we laten het maar even voor wat het is, pakken een kleed, de garage en de auto`s en spelen heerlijk buiten tot het te fris wordt en het zoontje moet gaan slapen.


Kijk mam, dit vind ik wel echt leuk!!

 Een paar weken later gaat de papa het toch nog even proberen. Voorzichtig met het zoontje aan de hand probeert hij hem zover te krijgen dat met zand spelen echt heel leuk is.
En hoe dat ging??... filmpje zegt genoeg toch??!!!