Het is ongveer kwart voor 5 als de voordeur opengaat en manlief thuis komt.
Na even kletsen en wat drinken duikt hij de keuken in voor een goede pan nasi.
Helaas zijn we de kroepoek vergeten en nasi zonder kroepoek is voor Lukas geen optie.
Samen met mijn kleine man sjezen we heen en weer naar de winkel voor kroepoek.
Op de terugweg hoor ik ineens een stemmetje wat zegt: "Mam, waarom heeft de Here God vandaag blauw kozen??"
Ik heb even geen idee waar hij het over heeft en vraag: "Waar heeft de Here God blauw gekozen dan?"
"Nou, in de lucht toch?? Allemaal blauw"
Ik kijk naar de lucht en wat ik nog niet had gezien maar Lukas wel is dat de lucht inderdaad allerlei soorten blauw laat zien, heel mooi.
Maar nog voordat ik dit kan bevestigen klinkt het stemmetje weer: "Ik vin roze nog veeel mooier, gaat de Here God dat ook een keer doen?"
Ik knuffel mijn lieverd en zeg dat de lucht vast ook nog wel een keer roze wordt.
Het is stil, heel stil... een diepe frons tekent het gezichtje van Lukas. En dan ineens: "Ik weet het!! Ik heb een goed idee!! Ik ga woon vragen aan de Here God of hij lucht roze wil maken, Dat kan zo!"
Als we aan tafel zitten en Lukas gaat bidden vergeet hij het niet: "Here God ik vin blauw wel mooi, maar roze nog mooier, wil een keer roze lucht maken? Amen."
Dan is het tijd voor nasi met kroepoek.
De volgende morgen zijn we vroeg uit de veren om naar Nelleke te gaan met de trein.
We wandelen stevig door om op tijd bij de trein te zijn. Allebei de kinders in de wagen en gaan.
Lukas kletst honderduit en Sara kijkt tevreden om zich heen.
Dan ineens: "jaaaaaaaaaaaaaaaa Here God heb edaan!! Kijk allemaal roze!!"
Mijn blik gaat naar de lucht die inderdaad de meest prachtige roze kleuren laat zien.
En opnieuw voordat ik kan reageren klinkt weer dat lieve stemmetje: "Dankewel Here God, ik vin roze ech mooi!!!" tevreden leunt hij weer achterover met zijn blik op de roze lucht.
En ik, ik ben dankbaar!! Dankbaar voor ons prachtige mannetje die zo dicht bij zijn schepper leeft.
Ik heb je blog via Tiny gevonden en lees af en toe mee (hopelijk vind je dat okay). Dit blogje is voor mij de moeite waard om te reageren. Wat een geweldig verhaal van kinderlijk vertrouwen in God! Daar kunnen wij nog wat van leren. Hopelijk mag hij dit vertrouwen houden wanneer hij groter mag worden :)
BeantwoordenVerwijderen