Nou vandaag had ik zo`n dag....
Het begon in de ochtend al met een kleine eigenzinnige peuter die absoluut geen kleren aanwilde.
Prima, dan maar een pyamadag, doorracen naar het kleine, huilende meisje die geen minuut langer wilde wachten op haar ochtendfles. Aan tafel eet het kleine meisje vrolijk haar broodje, besluit zoonlief dat de vloer een geschiktere plek is voor zijn brood, giet hij zijn karnemelk met nauwkeurige precieze over de tafel en de stoelen... En vliegt de mama tussen het brood en de karnemelk door om het weer schoon en fris te krijgen. Na een lang ontbijt waarin eindelijk iedereen een broodje en drinken naar binnen heeft gewerkt is het voor het meisje tijd om te slapen.
Krijsend en gillend ligt ze in haar bedje. Dit kent de mama niet. wrijfend en liedjes zingend probeert de mama het kleine meisje stil te krijgen zodat ze haar slaap kan pakken.
Niks helpt, dan maar even huilen.
Snel naar zolder, was naar beneden, jochie aan het spelen zetten en was opvouwen.
Helaas krijg ik het jochie niet aan het spelen en het meisje niet aan het slapen en mijn was niet gevouwen.
Oke, diepe zucht....
Dan maar een klein flesje maken, zoonlief beneden laten mokken en dochterlief in de schommelstoel met de fles. En dan wordt het stil, heel stil.... ssst het kleine meisje slaapt. Snel in haar bedje en naar beneden. Met lede ogen kijk ik naar de enorme was die gevouwen moet worden en voel ik het jongetje aan mijn been trekken, omdat hij samen wil spelen...
Oke... Gisteren heeft hij een traptrekker gekregen van lieve vrienden en die wil hij poetsen.
Prima, sopje erbij, schuursponsjes, veger..
ooow.... Het ventje loopt natuurlijk nog in zijn pyama, hup naar boven, kleren aan, naar beneden en poetsen.. Na een kwartiertje lijkt het erop dat zoonlief wel even alleen verder kan.
De mama racet weer naar binnen en stort zich op de was. Na 5 min is zoonlief weer binnen en wil graag wat anders doen. Binnen elke minuut die voorbij tikt klinkt er minstens 10 keer: "Mama,mama, mama" Grrr... Mijn geduld begint op te raken, ik wil de was opvouwen en de kamer netjes hebben voordat Sara weer komt. Maar dat blijkt ijdele hoop. De gedachte is mijn hoofd nog niet uit of het kleine meisje is alweer klaar met haar tukkie.. Hup naar beneden fruithap maken en madame... weigert.... Spuugt het vol overgave uit op de grond die net schoon was gepoetst van de karnemelk van dr broer. Ondertussen krijgt zoonlief weer zin in een broodje. En dan is het klaar!!!!
Ik ga mijn allerlaatste redmiddel inzetten. Hup de televisie aan, kinderen vast in de kinderstoel ervoor en staren maar. Ik vlieg als een dolle heen en weer voor de broodjes en het drinken, laat ze lekker aanrommelen. Straks pakken we de stofzuiger wel weer..
Opnieuw een poging om de was op te vouwen lukt.. !!! Yes zie je wel, de aanhouder wint.
Dan komt er een vieze lucht mij tegemoet, broer en zus.. gezellig samen aan het kleien geweest.
Hup nummer 1 een schone luier en meteen maar weer de pyama aan voor de middagtuk, hup nummer 2 hetzelfde ritueel..
Mama sprint naar boven ruimt snel de was op in de kasten en sprint weer naar beneden waar een huilend meisje toch echt zin begint te krijgen in haar flesje.
flesje maken, meisje drinken en op bed. Zoonlief voorzichtig voorbereiden op zijn bedtijd.. Keuken opruimen en een sopdoek eroverheen.
Zoonlief op bed, beneden de stofzuiger door het huis, kinderstoelen poetsen en dan....
RUST... HEEEEERLIJK.....
...............................................................
Pas na 2 uur dient de eerste zich weer aan. Tijd voor fruit. Normaal gesproken heel gezellig momentje. Maar nu vliegen letterlijk de bananen, sinaasappels en mandarijnen door de kamer.
Sara bekijkt het is en vindt het wel grappig, de mama zit aan haar kookpunt en het jochie is buiten zinnen van woede. Want welke stomme, vervelende moeder bedenkt het nou om je mandarijn te "breken" en dan kan ze hem ook nog niet eens plakken.. pff. na een driftbui van een uur lijkt de rust weergekeerd, het meisje kan weer op bed, het jochie wordt naar buiten gestuurd om daar te gaan spelen of vriendjes op te zoeken en moeders de vrouw gaat weer opruimen en schoonmaken.
En dan klinkt het slot van de voordeur.. YES YES YES YES YES de papa is thuis!!!
De mama draagt per direct de zorg van de kinders over en probeert het morgen weer gewoon opnieuw.
ach ja.. er zijn wel eens van die dagen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten