moederdag

Voor lukas begon de pret al bijna 3 weken geleden.
Op de peuterspeelzaal had hij iets moois gemaakt wat hij toen al meekreeg.
(daarna had hij twee weken vakantie)
Ik mocht niet kijken want het was een echte verrassing.
Eenmaal thuis kijkt hij mij glimmend aan en zegt: "Mam, ik ga naar boven naar mijn kamer het cadeau voor jou verstoppen dan kan jij hem niet vinden."
Helemaal prima, ga jij maar snel het cadeau verstoppen.
Terwijl ik de tafel dek voor de lunch hoor ik alweer de voetstappen op de trap die naar beneden komen. Een klein mannetje met een opgewonden bekkie rent naar me toe en zegt: "Mam, ik heb hm onder mijn bed gezet dan kan jij hm echt niet vinden he!!"
Ik kan het niet laten, ik moet die kleine lekkerbek even helemaal platknuffelen.. Wat kan ik van deze peuterlogica genieten!!
Als het tijd is voor de middagtuk breng ik Lukas naar boven en naar bed.
Glunderend duikt hij onder zijn bed en zegt: "Mam, kijk... goed plekje he. Daar kan jij hem echt niet vinden!!"
Met een grote glimlach leg ik onze enthousiaste banjer op bed..
Peuterlogica... I LOVE IT!!!

En dan is het eindelijk echt moederdag.
Terwijl de kinderen uitslapen (TOP MOEDERDAGCADEAU!!!) maakt manlief een heerlijk ontbijt beneden klaar.
Als de kinderen wakker zijn gaan we lekker met elkaar ontbijten. En krijg ik dan eindelijk mijn moederdagcadeau. Manlief heeft (de schat!!) samen met Lukas het bijbehorende versje geoefend om op te zeggen.
Het is zo`n versje waarvan er 1000 zijn, voordat ik dit uit de mond van mijn eigen kind hoorde vond ik het helemaal niks, maar nu..
Dat glimmende bekkie, dat lieve stemmetje, die stralende oogjes, die knuffel als het versje afgelopen is... Dat maakt het tot een prachtig gedicht!!!! En het cadeautje is een leeg olvaritpotje beschilderd met nagellak en beplakt met mooie gouden stickers.. Binnenin zitten maar liefst 5 chocoladehartjes.
Ik beloof dat ik ze uit de kerk ga verdelen en dat iedereen er eentje mag.
Maar ja... wij zijn met z`n viertjes en dan zit er nog 1 chocolaatje in.
Lukas moet het van zijn papa aan mij vragen, maar eigenlijk vindt papa dat die toch echt voor mama is. Lukas denkt er heel anders over.
Hij vraagt: "Mam, zal ik die laatste opeten??" Ik reageer met: "Maar het is toch mijn cadeautje? dan istie toch eigenlijk voor mij???" "Maar mama, kijk, weet je... Mijn naam staat toch op de onderkant van het potje? Dat betekent dat die dan van mij is.. Zal ik het chocolaatje maar opeten, dan mag jij het potje wel houden...!!" Daar kan en wil ik dus geen nee tegen zeggen he... Ik zie mijn mannetje genieten van zijn chocolaatje, mijn voorraadje peuterlogica is weer aangevuld!!!
Wat is het heerlijk dat manlief deze dag alle zorgtaken uit handen neemt! Ik hoef alleen maar te doen wat ik wil en dan heeft hij ook nog een superwijs cadeau voor mij.. Ik mag een uitvergroting laten maken van een foto van de kinderen.
Ik zeg: Topmoederdag!!!