De hort op...

De mama en het zoontje hadden zin in een feestje. En dat kwam goed uit want Tiekje was gisteren jarig.
Dus gingen de mama het feestje compleet maken door met de trein naar Zwolle te gaan en flink te wandelen naar de trein toe en daarna van de trein naar Tiekje.
Al wandelend bedenkt de mama zich dat het best ingewikkeld gaat worden om de wagen in de trein te krijgen, maar net zo snel als de gedachte bij de mama opkomt, zo snel verdwijnt tie ook weer.. Er is echt wel iemand die even kan helpen tillen. Geen probleem.
De mama en het zoontje komen precies op tijd bij de trein. En zoals de mama wel gewend is bij de trein, duwen de mensen elkaar naar de deur toe, bang dat er absoluut geen plekje meer zal zijn.
Geduldig wacht de mama tot de mensen uitgeduwd zijn, maar tot haar verbazing denkt echt iedereen alleen aan zijn eigen hachje! Sommige struikelen haast over de wagen maar niemand die bedenkt dat het voor mij best een groot ding is om even in de trein te tillen..
Ach, dan maar even naar de conducteur, die kijkt me aan alsof ik dat niet even zelf kan doen.
Nee, sorry meneer de conducteur dat gaat mij  niet lukken.
Uiteindelijk helpt hij en zitten we in de trein, Lukas weet niet waar hij kijken moet, maar vindt het helemaal leuk. Tot het fluitje gaat en de deuren piepend sluiten. Hij komt los uit de wagen en schrikt zich echt een ongeluk. Gelukkig blijft de mama heel hard naar hem lachen en besluit het ventje dat het misschien toch wel oke is wat er gebeurd.
Wanneer de trein in Zwolle is, is het wederom duwen en persen om eruit te kunnen..
De mama wacht geduldig en bedenkt dat dit misschien ook wel alleen te doen is.
Dan staat er ineens een onwijs grote, zwarte gangster in de wagen te turen...
pet op, wijde, grote broek en echt heeeel groot en heeeel zwart. En daar krijgt de mama altijd een beeld bij.. Die hebben in de grote wijde broeken toch wapens en andere dingen. En ze zitten ook niet in de trein naar Zwolle om hun studie daar te volgen. Nee, dit is tuig.. ja toch???
Totdat hij zijn mond open trekt. "U, mevrouw hebt schatje.. Lief jongen"
Ineens straal ik van oor tot oor. "Ja meneer, het is inderdaad een heel lekker mannetje."
Dan vraagt hij: "Gaat lukken uit trein? Ik jou helpen!!"
"Heel graag, dat zou erg fijn zijn....."
En hij helpt mij vriendelijk uit de trein, zwaait nog even naar Lukas, knipoogt naar mij en is verdwenen.
Wat nou "Vieze, grote zwarte" nee vooor mij was het absoluut: "geweldige grote zwarte knuffelbeer" BEDANKT.

joehoe voor het eerst in de trein

Als mama klets met vriendinnen speel ik wel met mijn vriendinnetje: Joan