Weer een beetje groter......

afscheid nemen van het mooie, lieve wiegje

De mama was er helemaal klaar mee. (En toch ook weer helemaal niet.)
Al een tijdje was het matrasje van de wieg niet helemaal meer stevig.
Het ventje sliep er nog heerlijk in, maar eigenlijk vond de mama het niet meer kunnen.
De mama weet het wel, er zijn hele generaties op een matras van karton groot geworden, maar toch..
Elke dag haalde de mama het matrasje eruit om hem flink op te schudden en weer om te draaien.
En vandaag was de mama het helemaal zat!! Het ventje is over een paar dagen 7 maanden....
Dus... tijd voor een ander bedje. Gelukkig hadden we nog een ledikantje op zolder staan, maar die moest nog wel geschuurd en geverfd worden. (en de mama wilde NU iets anders en als de mama NU bedoelt is het ook echt NU)

voor de allerlaatste keer in de wieg slapen....

En ook een matrasje lag al klaar op zolder, maar daar hadden al vier kinderen bij elkaar opgeteld 10 jaar op geslapen.. (de mama ziet zichzelf alweer matrasje draaien en opschudden.. Nee dus....)
De mama pakte de laptop, belde de prenatal en vertelde dat ze er zo aan zou komen. Een ledikantje met alle toebehoren wilde ze hebben en vroeg of dat in voorraad was.
En ja hoor, er was precies nog 1 ledikantje op voorraad. Mooi!!
Met de afspraak dat de mama het dezelfde middag nog op komt halen wordt de telefoon weer neergelegd. En dan gebeurt het....
slik.... slik..... hmm....
Uuuhm.. Arjan.... uuhm.. Dan ligt Lukas straks dus voor het aller aller laatst in zijn wiegje he!
Echt voor het allerlaatst, want dat komt dan echt nooit meer terug..
Wanneer het tijd is voor het ventje om naar bed te gaan.. Maakt mama met een weeïg gevoel in haar buik en toch ook wel een brok in haar keel opnieuw het bedje op, met zijn allereerste lakentje waar hij onder heeft gelegen en dat mooie dekentje wat gelukkig nog op zijn ledikantje past.
Snel het fototoestel erbij en dit aller aller allerlaatste moment in het wiegje vereeuwigen. 
De mama geeft het ventje een dikke kus en die gaat heerlijk slapen. Even twijfelt de mama.
Maar nee, snel springt ze in de auto en sjeest naar de prenatal..
Hup kar pakken.. Ledikantje erop, matrasje erop, hoeslaken, lakentje en wat al niet meer.
Naar de kassa,betalen en wegwezen.
Thuis zet manlief die toch al aan het klussen was het ledikantje in elkaar. En Lukas??
Lukas gaat erin liggen alsof hij niet anders gewend is en valt heerlijk in slaap...
En de mama??
Die vindt het lastig, heel lastig...

Even wennen aan zo`n "groot bed" in je kamertje..Het staat ook wel wijs!

Toch is de mama ook dankbaar dat het ventje zo groot mag worden dat hij in een ledikantje gaat.
En dat er binnenkort een nieuw neefje/nichtje in het wiegje zal mogen slapen.
Allemaal dingen om echt heel dankbaar voor te zijn. En dat is de mama ook zeker..
maar toch.. ook dit komt nooit meer terug.
Gelukkig hebben we de foto`s nog........

Voor de allereerste keer in je ledikantje