komkommerstrijd

De mama smeert broodjes terwijl het ventje lekker aan het spelen is.
Wanneer de mama klaar is met het dekken van de tafel en de broodjes zet ze het ventje in de stoel.
Lekker saampjes eten. De eerste vier happen gaan prima, maar dan ziet het ventje de komkommer liggen. De mama weet dat het ventje dat heel lekker vindt. Ze snijdt zoals altijd een plakje af en geeft het aan het jongetje. De mama weet dat het ventje tussendoor zijn broodje wel opeet.

Neeeeee....geen brood!!!!

Maar laat dat vandaag nou net even anders lopen. Zodra het ventje de komkommer in zijn handen heeft tuft hij zijn brood uit! Ho is.. Dat doen we niet, de mama pakt het broodje en stopt het weer in het mondje van het mannetje.
Maar nu wordt het power-ventje heel, heel erg kwaad. Hij smijt zijn komkommer op de grond en zet het op een gillen..De mama denkt hieruit op te kunnen maken dat het ventje dat hapje brood NIET wil.
Maar de mama wil het ventje duidelijk maken dat hij dat hapje brood toch moet opeten.
Eten haal je niet uit je mond, maar slik je door.
En sja.. als je dan twee temperamentvolle karakters tegenover elkaar hebt, krijg je strijd. En dan ook nog eens met een mama die niet tegen haar verlies kan.. Ai.. Deze strijd gaat het ventje 100% zeker verliezen
Het ventje is zich daar nog niet van bewust en haalt al zijn toneeltalenten uit zijn lijfje en probeert alles 1 voor 1 in te zetten om maar te kunnen winnen.

En als ik nou zo zielig doe?? nee? ook niet..hmm

Zielig, kwaad, woest, de-mam-geef-mij-nu-mijn-zin-blik etc etc.. Dit alles met gruwelijk veel decibellen. Als tijdens dit toneelspel dan ook nog zijn broodje uit zijn mond gaat, is de mama zo lief om dat even terug te geven aan het kereltje. Maar dat helpt niet. Integendeel hij krijst nog eens met dubbel volume voort..
Als het ventje merkt dat het bij de mama niets uithaalt, kijkt hij even naar de mama, is helemaal stil, denkt twee tellen na over een volgende "hoe-kan-ik-nog-winnen-techniek"en zet deze dan ook in.
het ventje gooit alles in de strijd, brood en komkommer en een doofmakend aantal decibellen vliegen in het rond.
Maar ja.. het helpt alleen helemaal niets, sterker nog de mama wordt met de seconde strijdvaardiger. Na tien minuten gillen, schreeuwen krijsen geeft het ventje het op.
Hij kauwt een keer op zijn broodje, slikt het door en steekt zijn handje uit voor de komkommer.
De mama geeft het komkommerplakje en het ventje is weer 1 en al vrolijkheid! (en de mama heeft gewonnen...)

en echt... er is niets, maar dan ook niets meer over van het kereltje wat het ogenschijnlijk heel zwaar had! Echt helemaal niets!


Joehoe... Ik heb mijn komkommertje!

Waar is dat boze jongetje??