Die was flink op drift...

Het is ochtend. De mama ligt in bed en wordt wakker van een zingend jongetje.
Genietend ligt ze te luisteren naar dat mooie stemmetje wat allerlei liedjes tegelijk ten gehore brengt.
"Onze vaaaaader, inne Hemoooool is..Alle klokken BIM BAM BIM BAM.. visse, visse kannie prateeeeeee inne eeewigggggheid aaahaaamuun.."
Na wat "liedjes" begint het ventje zijn allergrootste vriend te roepen: "Paaaaapaaaa, komen Lukas isse wakke!!, kom mij maar ophalen!! Paaaaapaaaaa kooooooooomuu.."
Helaas moet de papa werken en dus gaat de mama erheen.
Ai, dat is een streep door de rekening van het ventje die dat ook duidelijk laat blijken.
"Nee, mama komen, papa komen NU!!"
De mama kijkt hem lief aan en zegt: "Sorry kerel papa die is aan het werken en ik ga jou uit bed halen." Na wat tegenstribbelen vindt het ventje het prima en zeker als hij hoort dat hij in bad mag is er geen enkel probleem meer.
Na een langdurige baddersessie is het tijd om eruit te gaan. Heerlijk strak in de handdoek gewikkeld kruipt de mama samen met het ventje in de schommelstoel om even lekker "droog te schommelen"
Het ventje schurkt zich tegen de mama aan en na een kwartiertje schommelen, knuffelen, boekje lezen en liedjes zingen wordt het tijd om aan te gaan kleden.
rustig vertelt de mama dat het bijna tijd is en dat ze tot tien gaat tellen en dat ze dan gaan aankleden.
Het ventje knikt en schurkt zich nog even strak tegen de mama aan.
Dan komt de mama bij tien en gewillig laat het ventje zich op de commode zakken. Tot de mama de handdoek van zijn lijfje afhaalt. Het ventje begint te gillen en te krijsen: "neeeeee aankleden, hanoek om!! gommelen..." De mama laat hem rustig razen en ze weet hoe minder aandacht des te sneller is het over. Helaas gaat dat deze ochtend niet op. Het ventje kronkelt, krijst, gilt, schopt, slaat en bonkt met alle geweld tegen de muur op met zijn hoofd. Ook hiervan is de mama niet meer onder de indruk dat gebeurt wel vaker. Maar toch ergens voelt de mama aan dat dit anders is dan anders. Het is heftiger het gaat er harder aan toe en de decibellen bereiken een maximum van wat de oren van de mama aankunnen. Ze pakt het ventje beet en zegt: "Nu klaar, we gaan gewoon aankleden en dan gaan we naar beneden!" stevig pakt de mama door, maar het lukt echt helemaal niet.
Wow.. is dit de zo beruchte ik-ben-twee-en-ik-zeg-nee-fase?!!. Het ventje raakt volledig buiten zinnen en ook de mama voelt aan dat dit een alleroverheersende driftbui is.
Het ventje slaat de spullen van de commodeplank, schopt de doekjes en aankleedkussen op de grond, bonkt zo hard tegen de muur dat er een blauwe plek verschijnt en begint de mama en zichzelf te bijten. Dit gaat te ver. Het ventje is niet meer te bedaren.
De mama besluit na enkele pogingen dat afkoelen nog de enige remedie is.
Ze zet het ventje in zijn bedje omdat dat verreweg het veiligst is. Uit ervaring weet de mama dat anders de kachelrand als "bonkobject" wordt gebruikt en dat is verre van veilig.
De mama laat het ventje in zijn bedje achter, doet de deur dicht en gaat op de zoldertrap zitten om zo het ventje zijn time out te geven.. Het ventje krijst, gilt en bonkt.. Totdat de mama een wel hele harde bonk hoort, ze springt overeind, gooit de deur open en ziet haar boze ventje op de grond liggen.
Wow.. de drift heeft voor een heuze motorische ontwikkel-sprong gezorgd want dit was het ventje nog nooit gelukt!
Verdrietig kijkt het ventje de mama aan: "AU, vallen.. mama kusse op"
Voorzichtig pakt de mama het ventje op en geeft een kus op zijn voorhoofd, waar naast de andere bult een flink ei zichtbaar wordt. Het ventje snikt verdrietig na, maar de drift is er met de dreun op de grond ook volledig uitgeklapt. Prima!! De mama kruipt in de schommelstoel om het ventje te troosten en de geborgenheid te geven die nu zo hard nodig is. Heel stil ligt het ventje bij de mama en na een paar diepe zuchten glijden zijn oogjes dicht en slaapt hij..
Wat een energie heeft hem dat gekost.
De mama houdt hem stevig vast en als na 5 minuutjes het kereltje weer wakker is wil hij best aankleden, want dat ene blousje is toch wel heel: "TOER!!!"