"Het komt altijd weer goed!"

Oow.. Ik ben zo`n vreselijke erge chaoot.
Iedereen die mij kent kan dit zeker beamen of dit zelfs te zacht uitgedrukt vinden.
Ik raak namelijk alles kwijt!! Vergeet zo mogelijk nog meer, en vaste plekken voor spullen is voor mij echt een unicum.
Het zal echt niet voor het eerst zijn dat de telefoon gaat om mij te vertellen dat ze mijn portomonnee hebben gevonden. Of dat er een vriendelijke mevrouw langsfietst omdat ze mijn sleutels terug komt brengen. Of dat mijn zus weer achter mij aan belt dat ik voor de 100 miljoenste keer weer wat ben vergeten. en soms krijg ik spontaan een pakketje via de post! je raad het al, met iets dat ik heb laten slingeren.... En wat ik nu vertel is nog maar het topje van de ijsberg. Verder zal ik jullie er niet mee belasten.

Toch komt het al mijn hele leven goed met alle spullen die ik kwijtraak. ALTIJD!! Ergens toch ook wel weer bijzonder he...

Maar toen kwam Lukas... En ik besloot dat ik zijn spullen echt niet kon laten slingeren. Het moest en het zou vaste plekken krijgen, er moest structuur zijn etc etc.
En dan krijg je zo`n mooi boekje. Het groeiboekje van het consultatiebureau.
Met dat ze het aan je overhandigen voel je het. DIT MAG NOOIT KWIJTRAKEN!!
Het kreeg een vaste plek in de kast en ik ruim het dan ook altijd meteen heel secuur op.
Tot ik maandag ging kijken waar dat boekje was. WEG!! al foeterend op mezelf, en schoppend tegen de spullen zoek ik. En ik zoek en ik zoek.. Tot ik een ons weeg.. (jammer dat zo`n uitspraak altijd maar figuurlijk is... )
Nergens maar dan ook nergens is het groeiboekje te vinden. Ik begrijp er helemaal niets van.
Ik ben niet gebeld dat hij gevonden is, er is niemand langsgekomen om het boekje terug te brengen, en ook bij de post zit geen pakketje met het boekje erin.
Als ik echt alle plekken van het huis meerdere keren heb doorzocht besluit ik een telefoontje te wagen naar het consultatiebureau. Kunnen ze me daar ook meteen leren kennen....
Helaas, er is geen groeiboekje gevonden.
Verslagen zit ik op de bank. Dit kan niet!! Dit is niet mogelijk!.
Zal dit dan voor het eerst in mijn leven zijn dat er iets niet meer boven water komt? Dat het echt kwijt blijft...
Ik besluit Arjan een smsj te sturen om mijn leed te delen. Gedeelde smart is tenslotte halve smart.
En terwijl ik nog weg kwijn in negatieve gedachten zie ik dat ik een oproep gemist heb en een voicemail bericht.
Ik luister triest mijn voicemail af.
"Mevrouw, u heeft net gebeld over een groeiboekje. Het spijt ons, maar deze lag toch nog hier. U kunt het op komen halen hoor!"
Dus vanmorgen met Lukas op de fiets gesprongen en het boekje weer opgehaald.

Ik zei toch al: "het komt altijd weer goed!"
En nu ga ik hem snel opruimen voordat ik hem echt kwijt raak.

Het bewuste groeiboekje....