voor 1 keer maar dan NOOIT meer!!!

Het is kwart over twee midden in de nacht.
Zoonlief zou deze nacht moeten slapen met zijn nieuwe slaapzak, met mouwen.
Klaar met de inbakerzakken, hij is daar te groot voor geworden en dat zak is versleten.
Het ging perfect.. tot een uurtje of half 12. Huilen, huilen, huilen..
Het lukte hem echt niet meer. Snel de oude slaapzak weer aan om het morgen weer te proberen.
Wat er is, ik weet het niet. Maar slapen ging de kleine man niet meer....
Krijsen, krijsen, krijsen....
Niets helpt. Helemaal niets.
Arjan moet morgen gewoon weer aan het werk dus ik besluit het kereltje bij mij te nemen..
Het werkt.. voor 3 minuten..
Ik weet het niet goed meer.. En dan doe ik iets wat ik NOOIT zou doen en wat ik ook echt NOOIT meer ga doen. Ik ga naar beneden met Lukas.
Ik zet hem in de box en hij lacht heel tevreden. Opnieuw een bevestiging voor mij, dit NOOIT meer.
Heel lief is hij nu aan het spelen, vermoeidheid speelt geen enkele rol.
Laat ik heel duidelijk zijn. bij HEM speelt vermoeidheid geen rol, bij mij wel.
Als ik naar hem kijk, lacht hij een beetje verlegen en doet zijn hoofdje naar beneden.
Hij weet het heel erg goed!!! Hij heeft gewonnen en hoe. Hij wordt nog gruwelijk beloond ook.
Morgen is dat anders!! Morgen staat er een campingbedje beneden, en als hij dan weer zo krijst (terwijl er echt helemaal niets is) mag hij een nachtje beneden slapen.
En nu ben ik het helemaal zat. Ik ga een fles maken en daarna leg ik het kereltje in zijn bed, en als hij nou heel moeilijk gaat doen.... Dan staat het campingbedje er straks al.. hmmm, geloof dat ik hem dat ook meteen maar even ga vertellen..
Het is nu klaar, de mama moet echt gaan opvoeden!!