afvoer-angst...

Het is ochtend, het ventje spettert, kletst, draait en "zwemt" in het bad terwijl de mama heerlijk
een uitgebreide douche neemt. Allebei genieten ze.
Na een flinke tijd besluit de mama de kraan uit te draaien, af te drogen en aan te kleden.
Het ventje is de vrolijkheid en het geduld zelve dus haast is er niet bij.
Samen kletsen de mama en het ventje heel wat af.
"Mama, mag ik mijn tannebostel. ga ik vas tanne poesen.."
Tuurlijk mag dat. Vrolijk poetst het kereltje zijn tanden en eenmaal klaar gooit hij de tandenborstel achteloos in bad.
De mama neuriet en draait vast het badwaterputje open om het water weg te laten lopen.
Grappend en grollend doet de mama haar haren en geniet het ventje nog even van het water wat langzaam minder aan het worden is.
Maar dan gebeurt het, het ventje kijkt ineens met grote ogen hoe het allerlaatste puntje van zijn tandenborstel ietsiepietsie wegzakt in het afvoerputje. Ineens ziet hij helemaal voor zich hoe gorgelend en zuichend zijn tandenborstel dreigt te verdwijnen in het grote niets!!
Water vliegt in het rond als het ventje niet weet hoe snel hij moet gaan staan, grote ogen volgen zijn speelgoed die ook langzaam naar het afvoerputje drijven en dan is er dat besef, groot besef.. IK pas daar ook doorheen. het ventje trappelt, gilt en grote angsttranen roetsen naar beneden over de wangen in het water.
De mama die net haar handen vol schuim heeft, kan even niks en kijkt naar de grote, grote paniek en angst bij haar kleine ventje.
Een bibberend lijfje, grote bange ogen en trillende handjes proberen te redden wat er te redden valt.
Snel, heel snel gritst het ventje zijn tandenborstel weg van dat enge putje. Het ventje strekt zijn voet om speelgoed tegen te houden, maar dan glijdt het er langs de andere voet weer langs.
De handjes grijpen en drukken het speelgoed tegen een bibberend lijfje. Het is niet bij te houden, het water en sop verdwijnen rochelend in het putje. speelgoed glijdt mee, teveel om vast te houden of tegen te kunnen houden met je voeten. Angst overheerst.... Het ventje is buiten zinnen van paniek.
Dan heeft de mama haar handen schoon, heeft in 1 ogenblik gezien dat hier GEEN grapjes gemaakt mogen worden, ze gritst een badcape en trekt haar ventje uit het bad en draait abrupt het badwaterputje weer dicht. Nog 1 gorgel de borgel en dan is het stil. Het water blijft liggen, speelgoed begint weer te dobberen en het kereltje trilt en huilt na in mama`s armen.
De mama kruipt met het ventje in de schommelstoel, stelt hem gerust en troost waar ze kan.
Dan heel zielig klinkt het: "Lukas wil nie weg! Lukas nie met water mee, Lukas wil niehie..." Hij klemt zich vast aan zijn mama die hem strak tegen zich aandrukt en zegt: "Lieve schat, door dat putje kan alleen water en sop. Speelgoed past niet, tandenborstels passen niet en Lukas past helemaal niet! (Oke, misschien een vingertje of een teentje.. maar dat zegt de mama maar niet hardop.)
Zullen we samen eens kijken?" "neehee Lukas wil nie samen kijke.."
De mama laat het voor wat het is en als het ventje zijn middagtukkie doet, ruimt de mama het bad op, maakt het schoon en besluit heel voorzichtig met deze grote angst om te gaan en het ventje te leren dat het echt niet gevaarlijk is.
Dan wordt het avond, het kereltje ligt te slapen en de papa en mama zitten lekker saampies op de bank als er vanboven een keiharde angstschreeuw klinkt, de mama sprint naar boven en ziet een bang klein jongetje rechtop in zijn bed zitten, tranen over zijn wangen en een stemmetje wat snikt: "kan nie doorheen he.. alleen water, Lukas wil nie doorheen.."
De schat!!! Zelfs in zijn dromen komt dit grote bange moment bij hem terug!!
Er ligt een taak voor de papa en mama.. En die gaan we uitvoeren..
Het komt goed Lieve kleine schat van me!!!