vrijdag 21 augustus 2015

"De kop is eraf"

De eerste week van het nieuwe seizoen zit erop. Wat was het voor allemaal op onze eigen manier een pittige week.
Arjan weer iedere ochtend 6.15 in de auto om eind van de middag weer thuis te komen bij zijn gezin.
De vrijdag in zijn eentje met de kinderen het ochtendritueel te doen en ze naar hun plekje brengen waar ze verwacht worden.

Lukas die is gestart met groep 1 en daarin voor het eerst hele dagen draait en 3 dagen in de week ook nog op school eet. Wat heeft hij genoten van zijn eerste week en wat vond hij het ook superstoer om op school te eten. Heerlijk om dat ventje zo te zien genieten. Maar wat heeft het hem ook veel energie gekost. Rond de klok van 18:00 sliep hij al om de volgende ochtend wakker gemaakt te moeten worden voor een nieuwe schooldag.

Sara voor het eerst naar een kinderdagverblijf. Wat heeft ook zij genoten!! Heerlijk om de foto`s te zien met dat blije enthousiaste bekkie. Wat geniet ze van de kinderen om haar heen en wat vindt ze het tegelijk ook lastig om daar goed mee om te gaan. Leuk hoe ze haar juffen uitzwaait. En toen ik haar op bed leggen zei ze: "Ikke ga even slapen en dan wakker en weer triangel toe! Ja? Mag?!!"
Dan weet je dat ze het heel goed heeft gehad. Geweldig.

Silke heeft het heel pittig gehad. Silke is een meisje die haar moeder het liefst 24/7 kan zien. En dan word je weggebracht en zie je mama niet meer en moet je het met de juffen doen. Hele lieve, dat dan weer wel. Op de foto`s zie je een meisje die niet onverdeeld blij is en zich wat vervreemd voelt. De juffen hebben veel geduld en zorgen heel liefdevol voor haar. Silke valt moeilijk in slaap en lijkt het echt even pittig te hebben. Ze zal er nog even aan moeten wennen. Heerlijk om haar weer op te zien bloeien als ze thuis is. het bekkie dat weer straalt, de schaterlach die weer door het huis klinkt. Nu eerst weer lekker een weekje bij mama thuis.

En dan ikzelf nog. Na een jaar thuis weer aan het werk. Best apart om oppas te regelen, kinderen weg te brengen, vooraf de dingen regelen, maar daar gaan we aan werken.
Midden in de vakantie ben ik gebeld met vreselijk verdrietig nieuws. Een hele lieve, betrouwbare, geweldige, enthousiaste, gekke collega is overleden. Zomaar, plotseling thuisgehaald door de Here.
Het is niet te bevatten en wat zijn we ontzettend verdrietig.
2 dagen werken stonden dan ook in het teken van deze collega. Een mooi gedenkplekje is er gemaakt, veel hebben we over hem gesproken, we hebben samen gehuild, gelachen en wat zie je dan in wat voor sterk team we mogen werken. Prachtig. Vandaag met kinderen en ouders foto`s gekeken, mooie psalm gelezen, troost bij elkaar gezocht en de kinderen hebben het mooie plekje nog mooier gemaakt door deze aan te vullen met dingen die zij bij de meester vonden passen of tekeningen die erg veel indruk maakten.
Wat een troost dat hij nu bij de Heere mag zijn, aan Zijn zijde waar hij gelukkig is. Maar wat is het heftig om door te gaan zonder hem. Zonder mijn gekke maatje waar ik eindeloos grappen en grollen mee kon maken, maar ook heel hard mee kon werken.
Het maakt het opnieuw beginnen lastig, en toch is het goed om weer te beginnen te genieten van alles wat we wel hebben.
We gaan door, de kop is eraf. Die eerste week. Wat een pittige week...

Het lied wat vanaf nu zo verbonden is met deze collega:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten