Dat betekent dat we ook weer gaan beginnen met opvang. Eerder was het beppe die deze taak geweldig heeft gedaan. Ook lieve vrienden hebben daarin veel voor ons betekent.
Wat hebben ze een liefde, zorg en aandacht gekregen.
Maar nu moesten we het anders regelen en kwamen we bij een kinderdagverblijf uit.
Vol vooroordelen en niet onderbouwde meningen ging ik naar het intake- gesprek.
Meteen was er veel aandacht voor de meiden en wat zag het er schoon en netjes uit.
Ik was "om" Lieve juffen, leuk speelgoed, over alles is nagedacht en er gebeurt niets zomaar.
Maar vanmorgen veranderde dat gevoel toch even. De meiden mogen gaan wennen.
Samen met Sara hadden we al een leuke tas uitgezocht voor het kinderdagverblijf.
Vol trots over haar nieuwe tas, ik met een knoop in mijn maag en Silke vrolijk en onwetend van wat er gaat komen stappen we op de fiets.
We worden hartelijk ontvangen, de meiden mogen spelen en ik krijg nog wat laatste dingen te horen. Zolang ik vlakbij de meisjes ben gaat het prima, maar dan is er het moment van afscheid.
Sara begint een beetje te piepen, maar na wat ander speelgoed aangeboden te hebben vindt ze het goed en krijg ik een dikke kus. Silke begrijpt er niets van en begint (eenkennig als ze is) heel hard te huilen. De leidster pakt haar liefdevol op en probeert haar te troosten. Ze krijgt haar speen en knuffel maar niets helpt. Ik zwaai nog een keer, geef een kus op haar blonde koppie en ga weg..
Het is even wennen, voor iedereen, maar ook dit komt vast goed.
En nu wachten tot het 11:30 is dan mag ik ze weer ophalen!!!!!
 |
| Tas op de rug. Ze is er klaar voor. |
 |
| Knuffels in de tas. en daar gaan we. |
 |
| Samen kleuren aan de grote tafel. |
 |
| Allebei een eigen mandje met je knuffel |
 |
| Afscheid nemen is niet heel makkelijk. Hele verdrietige Silke.. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten